Tijdens de ontwikkeling van de Mat heeft Austin Jackson wel een dozijn verschillende grafiet samenstellingen gebruik voor prototypes. Het grafiet was afkomstig van diverse leveranciers en de grootste verschillen zitten in hoe groot de grafiet deeltjes zijn en hoe ze met elkaar verbonden zijn, zeg maar de ‘lijm’. Elk soort en type grafiet klinkt anders. Uiteindelijk bleven er drie soorten over en de van deze grafiet gemaakte matten stuurde Austin naar bevriende audio liefhebbers voor een ‘field test’. Zelf voerde hij de tests uit op zijn eigen Linn LP12. De uiteindelijke keuze leverde de meest consistente resultaten op ruime selectie draaitafels.
We noemden al dat het grafiet van de Mat overeenkomt met het grafiet in een potlood. Net als bij een potlood zou een niet afgewerkte Mat als een potlood kunnen worden gebruikt om mee te tekenen of schrijven. Het is dus noodzakelijk de Mat af te schermen met iets dat wel de Mat bij elkaar houdt, zorgt dat de Mat niet afgeeft en ook nog eens geen invloed heeft op het uiteindelijke geluid. Een verkeerde afwerking zou de lange zoektocht weer teniet doen. . 
De productie van de Mat 1 begint met een ruwe plak die gesneden wordt van een staaf grafiet van de gewenste samenstelling. Dan wordt de plak op de juiste doorsnede gebracht en wordt een uitsparing gemaakt waar het label van de langspeelplaat in kan vallen. Hierna volgt het polijsten van beide kanten op 4000 toeren per minuut. Het hoeft niet te verbazen dat het hele proces computer gestuurd is. De gewenste toleranties zijn niet met de hand te bereiken. Na het polijsten worden vier uiterst dunne lagen coating aangebracht.
Een van de zo gefabriceerde matten arriveert in Rotterdam. De schijf voelt koud aan als hij uit de doos komt. Wat verder opvalt is de extreme gladheid, op het gevoel gladder dan een glasplaat. Toch heeft de Mat 1 kleine openingen in het oppervlak. We leggen de Mat even opzij en prepareren de Acoustic Signature Mambo, een heel zware en solide draaitafel. Een externe motor zorgt voor het draaien van de massieve 5 cm dikke aluminium draaischijf met behulp van een snaar. De basis van de Mambo is ook nog eens 6 cm dik en rust op 3 instelbare voeten. In totaal zet de Mambo meer dan 30 kilo op de weegschaal.
Na een aantal jaren zonder draaitafel te hebben geleefd is de komst van de Acoustic Signature weer heel aangenaam. Uit de kelder haalden we onze vinyl voorraad weer tevoorschijn. Helaas – achteraf – is deze in de loop der tijd flink geslonken door diverse oorzaken. Toch zitten er tussen de overblijfselen van enige tientallen jaren vinyl verzamelen ook wat meer recente exemplaren zoals Dead Can Dance “Toward the Within”. De rest is een bleke afschildering van wat ooit een uitgebreide collectie was. Helaas, maar het is niet anders. Gelukkig zijn wel alle platen voorzien van Nagaoka binnen hoezen.
De Mambo is geleverd met een bijbehorende vilten mat. Deze gebruiken we en de eerste LP krijgt er een plaatsje op. De naald van de Benz Micro Glider in de Kuzma Stogi arm daalt neer in de groef en we houden het niet echt droog. Niet enkel de muziek zelf is hier debet aan, maar ook al de herinneringen die erbij horen. Muziek is zo’n krachtig emotioneel transportmiddel. In deze gemoedstoestand verdwijnt een reeks albums onder de naald. Het feit dat je elke 15 tot 20 minuten moet opstaan en het vinyl ter hand moet nemen draagt bij aan de magie. De meeste van de albumhoezen zijn aan reparatie toe, de gebruikte lijm houdt ze niet meer bij elkaar. Dat de tijd verstrijkt blijkt ook wel dat het prettig is de hoezen te kunnen lezen zonder optische hulpmiddelen die bij cd wel nodig zijn.
Als de eerste emotionele roes verdwenen is en de meer analytische hersenhelft de baas mag spelen, komen toch wat opmerkingen over de speler naar voren. Met een nu kritisch oor/brein draaien we nog wat muziek. Hier en daar bij forse dynamische delen heeft het geluid de neiging te comprimeren en scherpe overtonen te produceren. Tijd voor wat aanpassingen.
Uit de kratten met LP’s komt de Hi-Fi News Analogue Test schijf te voorschijn. Hiermee zijn we in staat de Mambo klaar te maken om de 3mm extra dikte van de Boston Audio Mat te accepteren.
Na deze klus is het tijd voor de Mat. Tenminste dat dachten we. De Mat had een rustplaats op een vlakke ondergrond gekregen en dat was niet echt handig. De uiterst zorgvuldige polijstbehandeling zorgt ervoor dat de Mat gewoon vacuüm zuigt aan ieder voldoende vlak oppervlak. Het kost dan ook de nodige moeite de Mat uit de greep van de tafel los te wurmen.
