Het opzetten van de Goldring GR 1.2 is een fluitje van een cent en voor je het weet speelt de eerste plaat. Dat is een oud exemplaar van Charles Aznavour dat vanwege "Ne me quitte pas" uit de kast kwam. De speler is dan nog gloednieuw en het element zit nog wat vast. Pas een fors aantal platen later ga ik zitten met een notitie boekje in de hand om zaken te noteren. Met in het achterhoofd het plezier dat Aznavour al gelijk verschafte, al kraakte de plaat in al zijn voegen. Er was niet erg zuinig mee omgesprongen. Dat is ook niet het geval met "Brothers in arms" van Dire Straits die ik ooit voor een gulden kocht op de rommelmarkt. Dat hoor je helaas terug in de tikken en de ruis, iets wat het Elektra element niet bijster weet te maskeren.

Maar let op, de platenspeler zet een stereobeeld neer waar menige CD speler nachtmerries van kan krijgen. Van muur tot muur is de kamer gevuld met zeer aangename klanken die de originele CD nog altijd verslaan. Hoge tonen zijn helder zonder scherpte of randjes. Het middengebied heeft enige nadruk, wat wel prettig luistert zonder op te dringen. Tikje ruig, dat wil zeggen niet al te diep ingaan op details, eerder genieten van het grotere geheel. De lage tonen zijn beheerst en beperkt in kracht. Zoals ik dat graag zie, liever strak en beperkt dan overdreven en benauwend. Het element spoort op de oude vinyllaag naar behoren. Het geluid doet me terugdenken aan de jaren rond 1980. Zo verkochten we toen platenspeler na platenspeler. Quad 33/303 of een Leak erbij en B&W of Spendor speakers.

Op een direct-to-disc recording van Dave Grusin staan lang aangehouden piano noten. Zo op het gehoor geen last van wow of flutter. U weet wel het snel of langzaam variëren van de toonhoogte omdat de platenspeler een afwijking vertoont in draaisnelheid. Mooi van Goldring om het zo stabiel te krijgen zonder te kunnen vertrouwen op massa van een plateau. Op sommige momenten heeft het element wel moeite met het weergeven van een xylofoon, de modulatie in de groef is dan fors. Het is ook niet zo dat Grusin uit de speakers spettert, daar is veel en veel meer geld voor nodig.

De Gilberto familie is heruitgebracht op 180 gram vinyl. De GR 1.2 laat horen dat hij een voorkeur heeft voor eenvoudiger muziek. Eenvoudig in de zin van beperkte combo’s en kleine ensembles. Stemmen vallen bijvoorbeeld helemaal niet tegen en zijn uiterst verstaanbaar. Zelfs die van Joao Gilberto, die ik op grote en dure systemen meer dan eens hoorde verzanden in een donkere brei. Weer groefgeluid, waar ik met moderne naaldvormen niet meer aan gewend ben, in een poging van het Elektra element om zoveel mogelijk details naar voren te halen. Op zware modulaties hoor ik links af en toe een ontsporing, op te lossen door de dwarsdruk compensatie iets te verstellen. Van Astrud Gilberto naar Conny Vandenbos. Ach, hoe heerlijk de nostalgie die ervan af druipt.

Al blijft ook nu het laag beperkt, er speelt toch een platenspeler die het geld meer dan waard is. Nooit scherp en nooit vervelend. Met een groot stereobeeld dat zelfs in de hoogte informatie weet te geven. Eenvoudig (ook in bediening) en goed. Zo ook een stuk van Franz Schubert, het "String Quintet C major D956" uitgevoerd door het Auryn Quartet, voor de gelegenheid aangevuld met Christian Poltéra op cello. Het is een lastig stuk om weer te geven, de drie violen en de twee cello’s vragen behoorlijk wat van de aangesloten apparatuur. Deze speler maakt er geen mengelmoes van maar trekt juist de individuele elementen uit elkaar. Op te heftige passages van de fabuleuze Tacet opname heeft de Elektra duidelijk moeite om onvervormd te blijven sporen. Dat is dan ook het enige nare bijverschijnsel. Weer komt het 1980 gevoel naar boven, mogelijk ook omdat ik toen in de winkel waar ik op zaterdagen werkte vrijwel uitsluitend klassieke muziek hoorde. Iets wat overigens totaal niet negatief bedoeld is, maar eerder een aansporing voor velen behoort te zijn om het vinyl van de zolder te trekken en minimaal een Goldring GR 1.2 neer te zetten. Daarna is het genieten.

Dus

De Goldring GR 1.2 met de PA 1 phono versterker en het Nagaoka kabeltje hebben een indruk achtergelaten die de verwachting overstijgt. Het is een speler gebleken die zonder hocus pocus te bedienen is, zich eenvoudig laat plaatsen, niet bromt, ruist of mechanische geluiden maakt, zijn best doet om muziek te maken en in dat laatste behoorlijk goed slaagt. Verwacht geen high end aspiraties voor deze prijs. Wie uitermate zuinig is op zijn platencollectie en het uiterste uit de groef wil halen zal verder moeten zoeken. Wie wil instappen en de plaat opnieuw wil poetsen doet een verstandige keus aan de GR 1.2. Bevalt het platen draaien na een jaar nog, dan is het een kleine stap naar een veel beter (Goldring) element. Iets dat de arm zonder meer aankan. Een aardige upgrade voor de toekomst met behoud van uw investering in de speler zelf. Tot die tijd lekker luisteren naar uw oude Aznavour, Vandenbos en Dire Straits opnames.

Prijzen:
Goldring GR 1.2 platenspeler inclusief Elektra element 299 euro
Goldring PA 1 phono versterker 129 euro
Nagaoka interconnect 27 euro

Importeur:
Tonar International BV
Amersfoort
Tel. 033 4554511
Fax 033 4560544