François is een stoere Zuid-Afrikaan van de oude blanke stempel. Hij lijkt het aardig voor elkaar te hebben in Bloemfontein, met een eigen houtbedrijf, groot huis, degelijke vrouw en een loyale dochter die trouwt binnen de vertrouwde gemeenschap. De man wordt echter verscheurd door tegenstrijdige gevoelens.

Die worden al aangestipt bij het bruiloftsfeest waarmee de film opent. François ontmoet Christian, de zoon van een oude vriend. De onbevangen, aantrekkelijke jongeman biedt spontaan zijn juridische diensten aan, hij is immers bijna afgestudeerd aan de universiteit van Kaapstad.

Hoe de vlag van François er echt bij staat, wordt duidelijk op een bijeenkomst van middelbare blanke mannen. Ongemakkelijk zwijgend staan ze bij elkaar blikjes bier weg te werken. Ook François, die voor zijn eigen sociale wereld doet alsof hij geheel met de alcohol gestopt is. Een man brengt een gekleurde jongen mee, maar dat is niet de bedoeling. Kleurlingen en ‘moffies’, flikkers, zijn niet welkom. Vervolgens wordt het doel van de bijeenkomst duidelijk: seks. Van het ongezellige soort. Porno video op en neuken maar, met elkaar in groepsverband. Iets als schoonheid, niet voor niets de titel van de film, is heel ver te zoeken. En dan allemaal weer keurig terug naar vrouwlief. Niks aan de hand.

Voor François volstaat deze uitlaatklep duidelijk niet. Christian heeft iets in hem wakker geroepen en eenmaal uit de fles laat de geest zich niet meer terugstoppen. Een doktersbezoek maakt schrijnend duidelijk hoe hij met zichzelf in de knoop zit en hoe hij dit totaal niet durft en kan verwoorden. Een bezoek aan Christian in het veel vrijere Kaapstad moet duidelijkheid brengen maar loopt uit op een ontluisterend fiasco. Op een afstandje stiekem kijken naar mooie jongens, dat is uiteindelijk het maximaal haalbare voor François.

Skoonheid is een trage, ongemakkelijke film, die pijnlijk voelbaar maakt hoe onleefbaar een keurslijf van een bekrompen, gesloten cultuur kan zijn. In die zien gaat de strekking van de film veel verder dan de onmogelijkheid van een ‘coming out’ over homoseksualiteit.

Niet alle rollen zijn even sterk gespeeld, maar Deon Lotz geeft op overrompelende wijze gestalte aan de getormenteerde huisvader. Een harde vent van wie de zachte kant als een wond open komt te liggen.

Aanvullende informatie:
Zuid-Afrika, 2011
Speelduur: 94 minuten
Regie en scenario: Oliver Hermanus
Productie: Didier Costet
Camera: Jamie Ramsay
Montage: George Hammer
Art direction: Johan Oosthuizen
Muziek: Ben Ludik
Met: Deon Lotz, Charlie Keegan, Roeline Daneel, Sue Diepeveen
Beeld: 1:2,35, anamorf
Geluid: DD 5.1, Afrikaans en Engels gesproken
Uitgave: Cinemien / Homescreen