Als een film drie uur duurt kan dat twee dingen betekenen. Ofwel het verhaal kent zoveel verwikkelingen dat het echt niet sneller kan, of de regisseur wil de kijker ontregelen met een traag tempo. Bij de Roemeense film Aurora is duidelijk het laatste het geval. Drie uur kijken naar een man zonder te weten wat hij van plan is of waarom hij doet wat hij doet is zacht gezegd een bijzondere ervaring.

Dat hij niet bepaald het zonnetje in huis is, wordt duidelijk zodra hij te herkennen is in de duisternis waarmee de film in de vroege ochtend begint. Gedurende de hele film is Viorel, zoals de door regisseur Cristi Puiu zelf gespeelde man heet, niet op ook maar een spoor van een glimlach te betrappen. De blik belooft weinig goeds, en die verwachting komt uit. We volgen hem bij alledaagse handelingen, waarbij geen onderscheid gemaakt wordt in belangrijke en irrelevante acties.

Viorel gaat naar een bedrijf, waar hij geleend geld int. Daarbij zeurt hij over een gescheurd biljet. Er is hem een loer gedraaid, zegt iemand, maar wat er aan de hand was blijft ongewis. De renovatie van zijn appartement verloopt traag, en hij is bijzonder onvriendelijk tegen de werklui die er bezig zijn. Verder is hij aan het rommelen met een geweer. Hij haalt een onderdeel, maar koopt vervolgens in de winkel een kant en klaar exemplaar. Hij richt het op zichzelf maar schiet niet. Uiteindelijk legt hij bijna terloops wel een paar mensen om, maar naar een motief blijft het gissen.

Films zijn gebaseerd op de illusie dat naar mensen kijken iets duidelijk maakt, legt Puiu uit in het op de DVD meegeleverde interview. In de praktijk zie je zelden wat mensen echt bezig houdt. Ze weten vaak zelf niet eens wat hen drijft. Gewend als je als filmkijker bent heldere signalen voor het oprapen te hebben, als het ware aan de hand van de filmmaker te lopen, werkt Aurora ontregelend. Je hebt alle tijd om hypotheses te vormen over wat er aan de hand is met Viorel en zijn omgeving, Puiu laat de kijker gissen. Je krijgt echter niets tastbaars. Zelfs als Viorel zich aan het eind aangeeft bij de politie en hij vertelt wie hij vermoord heeft wordt je daar niets wijzer van. In bedrieglijke rust gebracht is dit een statement van jewelste.

Aanvullende informatie:
Roemenië, 2010
Speelduur: 174 minuten
Regie en scenario: Cristi Puiu
Productie: Bobby Paunescu, Anca Puiu
Camera: Viorel Sergovici
Montage: Ion Ioachim Stroe
Art direction: Vali Ighigheanu
Met: Cristi Puiu, Clara Voda, Catrinel Dumitrescu
Extra: Interview met de regisseur (11 minuten)
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave: Lumière