Ik vraag mij wel eens af wat ik met mijn vakantiegeld ga doen als ik vrijgezel zou zijn in plaats van getrouwd. Nu is het zo dat ik braaf al jaren met mijn vrouw op vakantie ga naar Frankrijk. Om mij voornamelijk bezig te houden met het bekijken van leuke oude plaatsjes waar een culinair hoogstandje en een paar glazen wijn het inwendige verzorgt. Een zeer aangename bezigheid die elk jaar tot gevolg heeft dat we beide een paar kilo aankomen, waarna we de grootste moeite hebben die kilo’s weg te werken. Vaak een te vergeefse strijd. Frankrijk van meerdere jaren ontsiert de buik die in steeds ruimere mate over de broekband puilt. Dat genieten is grotendeels te danken aan elkaars gezelschap (vroeger met de kinderen erbij) waardoor het eten nog lekkerder is en het samen delen van een fles wijn gewoonte begint te worden.
Toen ik tussen het huidige en vorige huwelijk een periode had waarin ik vrijgezel was, was het levenspatroon geheel anders. Vakantie hield ik niet echt. Hoogstens een paar dagen weg of een eenzame zwerftocht langs de kust van Engeland. Eten bestond voornamelijk uit een halve liter yoghurt in de ochtend, een paar broodjes tussen de middag en een redelijk gezonde, edoch karige avondmaaltijd. Het diner te nuttigen voor de televisie omdat die zo gezellig praatte. Na 15 minuten was de maag toerijkend gevuld, de televisie vervelend en het aanrecht vol afwas. Daarna begon met regelmaat een tochtje langs wat vrienden of heerlijk rommelen met stereo apparatuur en platen draaien. Het onregelmatige thuis zijn had zo zijn weerslag. De kilo’s bleven volgens de weegschaal stabiel en constant. Friet en chinees had geen tot nauwelijks invloed op het postuur.
In die periode kocht ik aardig wat apparatuur. Net na de scheiding was het geen vetpot, waardoor meer gekeken moest worden naar kwantiteit dan kwaliteit helaas. Tot het vakantiegeld op de rekening werd bijgeschreven en een paar Elipson speakers lonkten. De keuze: “alleen op vakantie of speakers” was geen echte keuze. De Elipson"s kwamen er en vervingen Mission modellen. De vakantiedagen waren te vullen met vluchtige vriendinnen in de buurt van mijn woonplaats waardoor ik mij niet verveelde. Een 13e maand tegen het einde van het jaar ging ook op aan stereo apparatuur. Ik moest aan die wilde dagen terugdenken toen ik een winkelier zag adverteren met een nieuwe Van Medevoort versterker en SACD speler. Een glimlach trok om de mond. Als ik dit jaar eens niet op vakantie ga, dan kan ik weer iets leuks kopen. Een blik opzij naar mijn eega was overtuigend genoeg. We gaan wel op vakantie en nee ik vind het geen straf.
Kijk dan heb je het voordeel van schrijven voor Hifi.nl. Een snel telefoontje naar de hoofdredacteur was genoeg om én de versterker én de SACD speler binnen een week in huis te hebben voor een recensie. Zodat het rek vol staat met een volkomen nieuw vormgegeven set van Ad van Medevoort. Een vluchtige blik in het inwendige leert dat de versterker MA350 een typisch Audioart product is. Discreet opgebouwd, ruim bemeten voeding, breed opgezet en met de hand gebouwd. De CD350 SACD speler is in basis een Marantz speler die niet alleen een totaal andere jas heeft maar vele veranderingen heeft ondergaan. De uitstraling van de apparaten doet nog het meeste aan Spectral denken. Terwijl de vM fanaat zich blijft herkennen. Met kenmerkende rode display en rode LED’s. Je krijgt Ad niet aan het blauw.
Blijft de vraag wat ik met mijn vakantie geld zou hebben kunnen doen. Naar Frankrijk om opnieuw aan te komen. Thuis blijven en gaan klussen (klussen is vrij onwaarschijnlijk). Of het budget besteden aan nieuwe apparatuur cq nieuw beeld. In alle eerlijkheid wil ik best een jaar thuis blijven en iets fraais kopen. Niet dat ik ontevreden ben hoor, helemaal niet. Ik bedenk echter wel eens dat ik in twee weken veel geld uitgeef voor een korte bevrediging terwijl audio of beeld meer dan een jaar plezier blijft geven. Heeft u al eens gedacht en een weekje “eigen balkon”?
Met vriendelijke groet,
René van Es
