“Papa, foorlese?” Het zal niet waar zijn. Zit ik net lekker languit met mijn benen op de salontafel, kopje espresso onder handbereik, komt Isabeau op me af dreutelen met één van haar vele voorlees boekjes. “Nee schatje; papa leest niet voor, papa schrijft voor.” Ik voel dat Antoinette vanachter haar computer naar me kijkt. Een reactie kan nog slechts een kwestie van seconden zijn. “O?” “Voor audiofielen. Mijn zin was nog niet af” verduidelijk ik. “Ah!” Ze vraagt verder nergens naar en is meteen weer verdiept in haar werk. Ik registreer alleen nog in visuele zin dat Isabeau ten einde raad maar zelf voor gaat lezen aan een over het algemeen gewillig toehorende Pop. Want ook ik zak weer weg in een mijmeringtoestand die onlosmakelijk verbonden is met dit jaargetijde en met het voornemen om in het kader van een te schrijven eindejaarscolumn terug te blikken op het afgelopen jaar.  

Schrijven voor audiofielen? In de beginperiode was dat misschien nog wel zo maar inmiddels is het eerder uitgegroeid tot het schrijven voor een bredere groep van mensen. De bezoekers van een internetsite waar een ieder informatie kan vragen en vinden - en meningen uit kan wisselen - over de meest uiteenlopende zaken die met geluid en beeld te maken hebben. Een zeer divers samengesteld gezelschap van muziekliefhebbers, audio gekken, hififanaten, home cinema adepten, aan chatten verslingerden en wat er verder nog aan gebruikers op de site rondhangt.

Isabeau heeft het boekje uit – kunst, het gaat ook maar om vijf bladzijden – en wil “efe kloele”. Ze kruipt op schoot, slaat haar armpjes om m’n nek drukt een nat mondje tegen mijn lippen en zegt; “Ik hou fan jou”. Dat zinnetje maakt dat ik me realiseer hoe groot de ontwikkeling is die zij in het afgelopen jaar doorgemaakt heeft. Ze is in de lengte een stuk doorgeschoten maar eigenlijk is dat voor mij niet de grootste verandering. Nee, veel opvallender is het toegenomen scala van gebaartjes, gezichtsuitdrukkingen en niet te vergeten woorden die ze als bijna driejarige peuter gebruikt. Het meest indrukwekkend is echter de ontwikkeling van haar persoonlijkheid en de door haar gehanteerde strategieën waarmee ze haar zin probeert te krijgen. Ditmaal slaagt ze in haar opzet en ik neem het leesboekje aan dat ze onder mijn neus duwt. Wanneer ze zich even later weer van mijn schoot laat glijden bedenk ik me dat er ook bij HiFi.nl de nodige ontwikkelingen te bespeuren zijn geweest. De groei is hier niet zo zeer in de lengte, als wel in de breedte te ontdekken.  Waarbij de uitbreiding van het aantal schrijvers misschien nog wel het meest in het oog springend is. Daardoor is ook het aanbod – van met name home theater gerelateerde artikelen – breder geworden en komen meer bezoekers van de site aan hun trekken. Ongeacht of dit nu een consument is of iemand die zelf werkzaam is in de audio industrie. HiFi.nl is professioneler geworden met alle voordelen van dien.

De groei van zowel mijn dochter als van HiFi.nl maak ik van dichtbij mee en in beide gevallen geeft het een extra dimensie aan de toekomst. Toch is er ook altijd een keerzijde van de medaille. Iedere ontwikkeling maakt dat er tegelijkertijd iets verloren gaat. En vaak is ook dat iets wat je als vader of als schrijver koestert. Misschien is het mijn leeftijd - mogelijk ook het jaargetijde of een combinatie van beiden – maar zo rond de jaarwisseling is het juist datgene wat voorbij is dat in gevoelsmatige zin dichterbij is dan datgene wat nog in het verschiet ligt. De geboorte van Isabeau, haar eerste stapjes, haar eerste “papa!”. Het kleine clubje mensen – in de begintijd van HiFi.nl - dat elkaar goed kent en regelmatig onderling contact heeft waardoor beslissingen ad hoc genomen worden en individuele ervaringen onderling uitgewisseld en gedeeld worden. Stuk voor stuk gedenkwaardige momenten die nooit zullen verbleken.

“Twaalf nieuwe mailtjes Jan.” De stem achter de computer brengt me weer in het hier en nu terug. “Nog iets interessants?” vraag ik. “Rene van Es heeft een vraag of je kabels wilt recenseren.” Kabels recenseren? Over ruim een week zit ik bij de CES. Maar even niet doen dus. “Verder nog iets?” Even is het stil waardoor ik verderop een keukenmeid hoor gillen. “Vijf uitnodigingen voor meetings tijdens de komende CES 2004”. “Oké, berg die maar op in de CES map. Die zie ik het komend weekend wel.” De klap van een donderslag weerklinkt en ik vraag me af wat mensen bezielt om ver van tevoren al vuurwerk af te steken. Logisch natuurlijk want als audiofiel ben ik veel te zuinig op mijn oren om ze aan dergelijk geweld bloot te stellen. Zelfs op oudejaarsavond, dus al helemaal in de dagen daaraan voorafgaand. 

Isabeau heeft ondertussen de nieuwe houten legpuzzel gevonden die Antoinette voor haar van de bibliotheek meegenomen heeft. Deze heeft weer wat meer stukjes dan de vorige en de kleine heeft er dan ook moeite mee om alle stukken op de juiste wijze aan elkaar te voegen. “Kan niet.” komt er op een gegeven moment op dreinerige toon uit. “Nee, dat moet je nog leren en daar is tijd voor nodig” zeg ik en ik leg de hoekstukken voor haar neer. “Ja!” klinkt het triomfantelijk als ze per ongeluk het juiste aangrenzende stuk aanlegt. Ik zie mezelf in gedachten al samen met mijn dochter aan jig saw puzzles van 1000 stukjes werken en de rillingen lopen over mijn lijf; ik haat puzzels! Gelukkig gaat het natuurlijke groeiproces heel geleidelijk dus zo ver zal het in het komende jaar in ieder geval nog niet komen. “Wat waren die andere zes eigenlijk voor mailtjes?” vraag ik Antoinette. “Hm? O, de gebruikelijke troep. Drie over penisvergroting en drie over Viagra.” Ook al durf ik niet echt te voorspellen hoe het in 2004 gesteld zal zijn met de groeiontwikkeling van HiFi.nl; ik heb er geen zorgen over.