Zo kort na de vakantie is het moeilijk om de draad weer op te pakken. Dat geldt niet alleen voor het hervatten van het dagelijks werk maar ook voor een aantal activiteiten in de privé sfeer waaronder mijn activiteiten voor HiFi.nl. Bezigheden die naast het recenseren van apparatuur, LP’s en CD’s ook het regelmatig schrijven van een column omvatten. In de vakantie heb ik weer wat ideetjes gekregen – onder andere door de feedback van mede redactieleden en lezers – en er zullen na deze column dus ongetwijfeld nog wel wat afleveringen volgen. Maar eerst wil ik het hier hebben over de columns die tot nu toe het daglicht gezien hebben. 

Zonder dat ik me dat nu overigens dagelijks bewust ben ligt mijn eerste column inmiddels namelijk al weer een hele tijd achter me. ‘Time flies when you’re having fun.’ Het is de enige waarvan ik me de inhoud herinner; klaarblijkelijk geldt voor de eerste column  (Audiofiel genieten van drie noten...) hetzelfde als voor de eerste kus. Er wordt in beschreven hoe ik naar één van mijn favoriete LP’s luister waarbij ik abrupt gestoord wordt wanneer mijn echtgenote thuiskomt.Het kan overigens ook best een CD geweest zijn want op sommige punten laat mijn geheugen me in de steek. Zo is ook de naam van de dame waarmee ik die eerste kus uitwisselde me inmiddels ontschoten. Maar ik dwaal af. Deze eerste column bevat veel van de ingrediënten die regelmatig terugkeren in latere versies. Mijn gezinsleven, het genieten van muziek, audio, andere hobby’s en bezigheden, psychologische theorieën en de manier waarop al deze aspecten met elkaar interfereren zijn enkele van de meest gebruikte onderwerpen.

Die eerste column wordt geplaatst op een site die qua lay-out van zowel de homepage als van de diverse op te roepen rubrieken en pagina’s in niets meer lijkt op de huidige versie. Inmiddels is het al weer zo lang geleden dat ik tot mijn schande moet bekennen dat ik de oude kleurstelling niet eens meer voor me kan halen. Maar ach, ik ben nu eenmaal altijd al iemand geweest die niet graag terugkijkt en slechts de meest belangrijke details vasthoudt in zijn geheugen. Echt verwonderlijk is dat dus niet. Het enige wat ik me op dat punt duidelijk kan herinneren is mijn vaststelling van destijds dat ik de nieuwe kleuren veruit prefereerde boven de oude.

De reden waarom ik u confronteer met deze terugblik zit verborgen in de titel van deze column. Het is namelijk de honderdste aflevering die ik voor HiFi.nl schrijf. Het ligt dan ook voor de hand om op dit moment stapsgewijs gebeurtenissen en ontwikkelingen door te nemen die zich de afgelopen twee jaar hebben voorgedaan. Maar zoals gezegd; ik ben niet iemand die graag achterom kijkt. Bovendien zijn er meerdere manieren om retrospectief naar deze site te kijken waarbij iedere zienswijze zijn eigen beperkingen of omissies op zal leveren. Van mijn pen dus geen beschrijving van de veranderingen die zich bij HiFi.nl voltrokken hebben in die maandenlange periode. Dat laat ik aan de ware geschiedschrijvers over.

Wat ik veel boeiender vind is de constatering dat er gedurende diezelfde tijdspanne heel veel onveranderd is gebleven. Nee, ik heb het nu even niet over HiFi.nl of zijn medewerkers. Eerder praat ik over de audio en/of muziekliefhebbers waaronder de bezoekers van HiFi.nl. En wel met name over hun gedachten, meningen, uitingen en gedragingen. Nog steeds wordt er in het audio wereldje strijd gevoerd omtrent de vraag wat nu de voorkeur verdient; de buis of de transistor. Discussies omtrent het effect van exotische kabels blijven onverminderd interessant en aloude controverses rondom de tegenstelling analoog / digitaal lijken eveneens te blijven boeien. Ook blijven veel liefhebbers zoeken naar de heilige graal; de ultieme set.

Met name die zoektocht intrigeert me. Hoe kan het toch dat er in de audio wereld zo veel mensen rondlopen die jarenlang – om niet te zeggen een leven lang - bezig blijven met de meest zichtbare uiting van die queeste; het zeer regelmatig wisselen van componenten. Ik kan me niet voorstellen dat dit fenomeen bijvoorbeeld eveneens optreedt bij grote groepen van auto liefhebbers en heb het idee dat dit verschijnsel eigenlijk alleen in de audio wereld voorkomt. Naar de oorzaak kan ik alleen maar gissen. Natuurlijk zullen er mensen zijn die besluiten tot de aanschaf van een apparaat omdat er zo lovend over geschreven wordt op de verschillende fora en / of in de diverse bladen. Maar ik kan me niet voorstellen dat die groep erg groot is. Ik neem toch aan dat tot deze groep behorende kopers na een slechte ervaring geen tweede maal voor het bewandelen van een dergelijke weg zullen kiezen. Evenmin denk ik dat het in veel gevallen terug te voeren is op impulsief koopgedrag. Ook al sluit ik niet uit dat dit, zij het tijdelijk, mogelijk een rol speelt bij jonge kopers die hun eigen voorkeuren nog moeten ontdekken en ontwikkelen. 

Kan het misschien, zoals onlangs een alom gerespecteerd dealer opperde, te maken hebben met slecht vakmanschap en onvoldoende of slechte voorlichting van sommige winkels? Tenslotte is er in iedere branche sprake van onderlinge kwaliteitsverschillen en waarom zou dat in de audio wereld anders zijn. Mogelijk is in een segment waar emotie en subjectieve persoonlijke voorkeuren hand in hand kunnen gaan dat gevaar zelfs groter dan gemiddeld in andere markt sectoren het geval is. In theoretische zin kan ik me er inderdaad wel iets bij voorstellen dat dit op kan treden in het overgangsgebied tussen ‘dozenschuiver’ en speciaalzaak. Maar of dit ook echt voorkomt en of om die reden sommige mensen jarenlang met enige regelmaat hun installatie omgooien? Ik waag het te betwijfelen.  

Analoog aan de opmerking van sommige voetbal ‘deskundigen’ dat hooligans niet tot de groep van echte voetballiefhebbers behoren heb ik ook wel horen beweren dat de genoemde – met name met het vervangen van apparatuur in de weer zijnde – ‘hifi neuroten’ eigenlijk evenmin audio of muziekliefhebbers zijn. Hoewel hier volgens mijn bescheiden mening wel een kern van waarheid in zit heb ik tegelijkertijd ook moeite met deze uitspraak. Tenslotte geldt het ‘upgrade virus’ in mindere dan wel meerdere mate voor iedere liefhebber die het overgrote deel van de muziek die hij beluistert via zijn audio installatie tot zich laat komen. Daar zal ik zelf dus ook nooit helemaal aan kunnen ontkomen. Zelfs niet wanneer ik honderd word.