Het is zondagmiddag en ik zit op mijn favoriete plek in de huiskamer te luisteren naar het nummer ‘The Summer Wind’ op de eerste kant van de vinyl schijf ‘Strangers in the Night’ van Frank Sinatra wanneer ik me realiseer hoe weinig gevoelig het medium LP eigenlijk is wanneer het gaat om blijvende beschadiging. Een groot deel van mijn vinyl collectie bestaat uit tweedehands exemplaren die bij aanschaf soms al enkele decennia oud zijn maar desondanks gebeurt het maar zelden dat ik van een aankoop af moet zien omdat er echt diepe krassen op te vinden zijn waar ik mijn element niet aan bloot wil stellen. Natuurlijk zijn er de spetters en de tikken maar wanneer je de beschikking hebt over een goede plaatwasser in combinatie met een effectief reinigend middel dan is het eindresultaat vrijwel schoon en zeer genietbaar. Wat me iedere keer weer verbaast zijn de opmerkingen van mensen die desondanks de LP afdoen als een overblijfsel uit lang vervlogen tijden. Meestal zijn dat ook de mensen die de voorkeur geven aan de CD omdat daar de eerder genoemde bijgeluiden ontbreken. Ik ben er van overtuigd dat het merendeel van die mensen nog nooit een goed opgestelde en afgeregelde analoge bron gehoord heeft.

“Jan, vergeet je Norah Jones niet?” Heel even vraag ik me af wat mijn groenoogje met die vraag bedoelt maar dan herinner ik me dat zij mij eerder al geattendeerd heeft op een RTL 4 uitzending waarin een optreden van deze zangeres / pianiste centraal zou staan. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om me van de huiskamer naar de slaapkamer te verplaatsen. Die ene luidspreker in de Panasonic televisie legt het qua geluidskwaliteit duidelijk af tegen de beide Master Two luidsprekers die momenteel mijn audiomeubel flankeren en ook qua bron en versterking kan ik beter beneden blijven. Het enige voordeel van de televisie is dat die er een beeld aan toevoegt. Of ik dat als meerwaarde zal ervaren moet ik echter afwachten. Wanneer het, zoals in dit geval, om een artieste gaat die ik nog niet eerder in een live optreden gezien heb dan heb ik voor mezelf al wel een bepaald visueel beeld aan het geluidsbeeld van de CD toegevoegd. Het gebeurt maar al te vaak dat ik tijdens het kijken bemerk dat ik dit zelfgegenereerde beeld  verre prefereer boven het origineel. Een voorbeeld in dit verband is Diana Krall die, toen ik haar voor het eerst op televisie zag, veel minder uitstraling bleek te hebben dan zij tot op dat moment voor mij steeds gehad had tijdens het via mijn installatie beluisteren van haar CD’s. Sindsdien hindert dat beeld in mijn hoofd mij bij het luisteren naar haar CD’s waardoor ik er minder van geniet.

Met het risico dat nu hetzelfde zal gebeuren berg ik de plaat in de hoes en werp ik nog een laatste blik op het leeg ronddraaiende plateau van de Clearaudio alvorens ik naar boven ga. Wanneer ik de trap oploop komt de stem van Norah mij tegemoet en in de slaapkamer tref ik Antoinette en Isabeau al voor de buis aan. Ditmaal liggen fantasie en realiteit minder ver van elkaar af waardoor ik verlicht adem kan halen. Ook na vandaag zal ik dus in dezelfde mate van haar CD kunnen blijven genieten. Norah zingt tijdens het concert enkele nummers die niet op haar debuut schijf staan en inwendig verheug ik me dan ook al op een mogelijke tweede schijf van deze dame die met name aan het begin van het optreden een wat zenuwachtige indruk maakt. Mogelijk dat ze daarom nu ook wat jonger lijkt.

De naast mij zittende dames hebben elk ongetwijfeld zo hun eigen gedachten bij het programma waarbij die van Isabeau wat moeilijk in te schatten zijn. Zij zit ademloos te kijken naar de haar zo vertrouwde stem die plotseling een gezicht gekregen heeft. Antoinette is wat inzichtelijker wanneer ze op een gegeven moment goedkeurend zegt; “ Ze heeft ook vetrolletjes.” Het duurt even maar dan kan ik deze opmerking toch plaatsen. De bikinitijd is weer in aantocht en dit is ongetwijfeld een vooraankondiging van een periode waarin er weer gelijnd zal gaan worden. Ik merk dat ook ik regelmatig afdwaal met mijn gedachten. Waarschijnlijk komt dit door de combinatie van het kleine beeld en de inferieure geluidskwaliteit. Zou mijn aandacht langer gevangen blijven wanneer ik een groter beeldscherm neer zou zetten en, o gruwel, van die kleine surround luidsprekertjes aanbreng? Voordat deze gedachtestroom ernstiger vormen aan kan nemen zijn we alweer toe aan de aftiteling en terwijl de vrouwen afdalen naar de begane grond loop ik via de trap naar de bovenste etage om even naar de mail gaan kijken.

Zodra ik via het modem verbinding heb stromen er een aantal berichten binnen. De onderwerpen hebben stuk voor stuk betrekking op één van de advertenties waarin ik audio apparatuur te koop aanbied. Het verbazingwekkende is dat ze qua inhoud veel lijken op de mailtjes die ik altijd al krijg. Een enkele keer gaat het over de merken en/of typen daarvan die ik in de aanbieding heb maar ook in dat geval is er niemand die een bod uitbrengt. De advertenties worden eerder gezien als een aanzet tot een discussie. Iemand staat op het punt om een Densen B200 in combinatie met een B300 aan te schaffen en vraagt zich af of hij dat wel moet doen nu ik mijn combinatie te koop zet. Los van het feit dat het in mijn geval om een andere set gaat heeft die persoon alleen te maken met zijn eigen oren, zijn eigen kamer en zijn hoogst persoonlijke voorkeuren qua klankkleur, muzieksoort etc. Een ander begint argumenten op een rijtje te zetten op grond waarvan ik mijn loopwerk zou moeten houden.
Een volgende… Nu ja, u begrijpt wat ik bedoel. Misschien moet ik een volgende keer mijn advertenties maar onder een andere naam plaatsen. Bijvoorbeeld onder het koosnaampje van mijn vrouw; groenoogje. Hoewel, die term zal inmiddels ook al wel wijd verbreid zijn. Kent iemand de meisjesnaam van mijn vrouw? Nee? Goed, gebruik ik die in het vervolg. Misschien krijg ik dan ook eindelijk eens serieuze reacties.

Net voordat ik af wil sluiten komt er een mail binnen als reactie op een door mij geplaatste advertentie. Iemand wil weten wat ik voor mijn loopwerk wil hebben. Waar is dat mailtje gebleven van die man die mijn upsampler wil kopen? Maar ja, dan blijf ik met een DAC zitten. Ik stuur een bericht terug waarin staat dat ik mijn loopwerk alleen in combinatie met de DAC en de upsampler verkoop en sluit snel af. Ik wil even niet aan de verkoop van audio apparatuur denken. Het ziet er naar uit dat er met de verkoop wat meer tijd gemoeid zal zijn dan ik verwacht had en omdat ik voor de aanschaf van de nieuwe apparatuur voor een deel afhankelijk ben van het geld dat binnen moet komen door middel van de verkoop van mijn eigen apparatuur kan ik het idee van upgraden maar beter even in de ijskast zetten. Ik schakel de computer uit en loop naar beneden.

“Wat is er?” vraagt Antoinette als ik de kamer binnenstap en ze mijn mistroostige gelaatsuitdrukking ziet. “Niemand reageert op mijn advertenties en ik kan alleen die andere apparaten maar kopen wanneer ik mijn eigen apparatuur voor een redelijk bedrag kwijt kan.” Ze knikt nadenkend. “Waarom koop je zelf dan ook geen tweedehands apparatuur? Dat moet toch een stuk goedkoper zijn en dan hoef je misschien ook niet zo veel te verkopen om aan het benodigde bedrag te komen.” “Tweedehands?” vraag ik verbaasd. “Ja snob, wat is er mis met tweedehands?” Voltreffer. Ik weet dat ik een snob ben en inderdaad; wat is er mis met tweedehands. “Niets, alleen zijn de apparaten die ik wil hebben (nog) niet tweedehands te koop.” Ze lacht; “Dan heb ik meer geluk gehad.” Niet begrijpend trek ik mijn wenkbrauwen op. Ze legt haar armen om mijn hals;  “Ik heb een paar jaar geleden tweedehands nog een leuk kaal modelletje op de kop kunnen tikken.”