Mijn, of liever onze, zomervakantie begint op het moment dat de meeste mensen uit mijn omgeving alweer terug zijn. De eerste dagen brengen we gewoon thuis door. Dagen waarin we toekomen aan het genieten van de eigen woonomgeving. Een woonomgeving die, wanneer ik het aantal vakantiegangers in aanmerking neem dat ieder jaar opnieuw neerstrijkt op de plaatselijke campings en in het nabijgelegen vakantie villapark, op meerdere mensen een grote aantrekkingskracht uitoefent. We slapen uit, gaan fietsen, zitten in de tuin, slenteren door het winkelcentrum etc. Niets bijzonders en misschien daarom juist wel aantrekkelijk. Voor mij althans. Ik kan op die manier tenslotte o.a.blijven genieten van mijn audio installatie. Voor een paar dagen is deze wijze van vakantie doorbrengen ook voor Antoinette acceptabel. Maar dan begint bij haar de onrust toe te nemen. Zij wil een deel van de vakantie elders doorbrengen en ik ga akkoord met haar voorstel om eerst enkele dagtochten te maken en vervolgens een aantal dagen naar het buitenland te gaan. Ik had beter moeten weten.

Het eerste uitstapje dat zij wil maken is naar een door mij verafschuwde vorm van vrijetijdsbesteding; het bezoeken van een attractiepark ook wel "pretpark" genaamd. Het reisdoel bevindt zich in Noord Brabant niet ver van de plek waar haar ouders wonen. Het thuis van "Pardoes" en "Pardijntje". De gemiddelde ouder met opgroeiende kinderen weet nu dat ik het over "De Efteling" heb. Een mooi aangelegd park met daarin o.a. het sprookjesbos met door Anton Pieck ontworpen huisjes, een achtbaan en meerdere moderne attracties zoals bijvoorbeeld "Droomvlucht". Ik ga zuchtend akkoord en op de uitgekozen dag arriveren we "s ochtends tezamen met nog enkele duizenden andere vakantiegangers op het zonovergoten parkeerplein. Langs de walm van olie- en Berliner bollen bereikt de karavaan van drie- en vierwielers waarin wij ons opgenomen weten de kassa"s waar mij de eerste onaangename verrassing wacht. Een ervaring die zich die dag nog diverse malen voor zal doen.

Ik heb het over het fenomeen "wachten in de rij". Verwonderd kijk ik naar de dociel wachtende mensenmassa. Zo ongeduldig als de massa in een file is, zo geduldig is diezelfde massa nu. De tweede in de reeks van verrassingen is de toegangsprijs. Bij het horen van de hoogte van het bedrag maak ik bijna rechtsomkeert. Hoewel ik er aan het begin van het jaar anders over dacht ben ik nu wel blij dat Antoinette voor haarzelf een jaarabonnement heeft. Antoinette weet precies waar ze heen wil en ik hoef dan ook slechts te volgen. Ze wil me perse de nieuwste attractie tonen waarin de panda centraal staat. Zelf kan ze er keer op keer van genieten. Voor mij is deze ene keer genoeg. De met een Disney saus overgoten animaties en de effecten van waterspetters in mijn gezicht, langs mij heen suizende kokosnoten en onder mij instortende banken zijn aan mij niet besteed. Tot ik het gezichtje van de kleine meid zie. Met grote ogen volgt ze de schildpad, de apen en de ijsberen die voor haar geprojekteerd worden. Het 3-d brilletje trekt ze steeds van haar neus maar ook zonder dit hulpmiddel geniet ze met volle teugen. De rest van de dag breng ik voor een groot deel door in de rij. Ook al hebben we volgens Antoinette wat dat betreft geluk want het duurt nergens langer dan twintig minuten. Iedere keer opnieuw ben ik blij als ik weer buiten sta. Het wandelen door het fraai aangelegde park bevalt me nog het meest. Ware het niet dat ik overal geconfronteerd wordt met grote luidsprekers waaruit mierzoete simpele melodietjes klinken die me in de loop van de dag steeds meer gaan irriteren. Isabeau is nog het meest gecharmeerd van de oude attracties zoals die te vinden zijn in het sprookjesbos. Het huisje van Hans en Grietje, de Trollenkoning, de muziek makende paddestoelen etc. Papa is pas weer opgelucht als hij het parkeerterrein kan verlaten. Hopelijk voor de laatste keer dit jaar.

De volgende dag krijg ik een deja-vu ervaring als ik het immense parkeerterrein opdraai dat grenst aan de Rotterdamse diergaarde Blijdorp. Ook de toegangsprijs herinnert aan het dagje Brabant. Eenmaal voorbij de kassa"s ligt het grote park voor ons met in de onmidellijke nabijheid het Oceanium complex. Alleen al vanwege de koele temperatuur besluiten we om daar als eerste naar toe te gaan. Isabeau geniet van de vissen die om haar heen zwemmen en ik moet toegeven dat ook ik de opzet van de aquaria prachtig vind. Na enige tijd rondgeslenterd te hebben besluiten we om iets te gaan drinken bij een soort van Caraibische strandtent. Uiteraard is er een grote counter waar je met een blad langs moet lopen. Waar is toch de tijd gebleven waarin je aan een tafeltje kon gaan zitten en er iemand kwam vragen wat je wilde gebruiken. De verveeld kijkende hangjongere achter de counter vertelt me dat ze geen broodje zalmsalade heeft. "Geeft U me dan maar de baguette met brie." Ze schudt slechts haar hoofd. "Misschien is het handiger wanneer U me zegt wat U wel heeft". Dat blijkt een meergranen sandwich met ei en bacon te zijn. De verse jus d"orange is twee maanden eerder in het buitenland gebotteld en mijn humeur wordt er niet beter op. Na de versnapering begeven we ons naar buiten. De hitte die in alle hevigheid op ons neervalt heeft o.a. als effect dat de geur van de uitwerpselen van de dieren waar we langskomen extra benadrukt wordt. De eerste variant die zich in die zin aan mijn neus opdringt is die van de bizons. Er zullen nog vele varianten volgen in de loop van de dag. Ze overschaduwen de visuele indrukken. Alle dieren hebben last van de warmte, trekken zich terug in de schaduw en bewegen zich zo min mogelijk. Het enige wat zij doen is het met meewarige blik gadeslaan van al die mensen die zo dom zijn om in deze drukkende hitte zwetend en puffend van kooi naar kooi te sjokken. Wat mij betreft wederom voor de laatste keer dit jaar.

Dan breekt de dag aan waarop we vertrekken naar Zuid Duitsland. De onlangs aangeschafte stationwagen wordt tot de nok toe afgeladen en om vier uur "s nachts wordt aan de reis begonnen. Een goede keus want er is weinig verkeer op de weg, Isabeau slaapt en we kunnen dan ook een snelle tijd neerzetten. Onderweg overal aanplakbiljetten met foto"s van politici. Duitsland maakt zich op voor de verkiezingen. Het aangeschafte exemplaar van Der Spiegel draagt op de voorpagina de beeltenissen van de belangrijkste kemphanen, de zittende bundeskanzler Gerhard Schröder van de SPD en Edmund Stoiber van de CSU. Binnenin een groot artikel getiteld "Das Duell". Weer eens wat anders dan een exemplaar van Audio, Stereo of Stereoplay. Het is nu echt vakantie en er is dus even geen aandacht voor audio en concerten. Dit komt ten dele omdat het momenteel op cultureel gebied komkommertijd is. De grote optredens, o.a. Jan Garbarek en Sonny Rollins, komen pas in de periode wanneer wij al weer thuis zullen zijn. Hoewel; geen aandacht voor audio is ook niet helemaal waar. Op een van de eerste dagen wordt een bezoek gebracht aan het warenhuis Karstadt. Daarin bevindt zich een uitstekend gesorteerde muziekafdeling genaamd World Of Music. De prijzen liggen lager dan in Nederland en ik kan dan ook niet nalaten om enkele cd"s aan te schaffen die al langer op mijn verlanglijstje staan, de eerste van Patricia Barber, een cd van Jacintha, een kerstcd van Holly Cole, een verzamelcd van de Chieftains en Ophelia van Natalie Merchant. De nieuwste van Patricia Barber en Jane Monheit blijken nog niet leverbaar. Er is zelfs een heuse vinyl afdeling en na enige aarzeling besluit ik "Swing when you"re winning" van Robbie Williams aan te schaffen. Het ligt in de bedoeling om in de toekomst op hifi.nl ook nieuwe vinyl releases te gaan recenseren en ik besluit ter plekke om deze lp als een van de eersten te bespreken. Een dag later stuit ik in de supermarkt op een prachtige zware, in staal en rubber uitgevoerde deurstopper voor een wel erg vriendelijk prijsje. Meteen denk ik aan mijn cd drive en aan mijn al langer bestaande plannen om deze enigszins te verzwaren. Even later liggen ze in het boodschappenkarretje. Zo blijf ik in gedachten toch steeds bezig met audio en ik verheug me al op de komende recensies van Amerikaanse luidsprekerkabels en interlinks die waarschijnlijk nu al op het postkantoor op mij liggen te wachten. En dan heb ik het nog niet eens over de geintegreerde versterker en cd speler uit de masterclass serie van Sugden. Er komt weer een leuke tijd aan. De weerslag van mijn bevindingen zult U te zijner tijd zeker weer op hifi.nl kunnen lezen. En zeker niet voor de laatste keer. Maar voorlopig zit ik nog even in Duitsland. Vandaar ook deze wat afwijkende en wat korte column. Vanaf volgende week is alles (gelukkig) weer bij het oude.