Klipsch heeft met de Palladium P-39F een opvallende, nieuw vlaggenschip luidspreker op de markt gebracht. Met hoorns, uiteraard...
Want wie Klipsch zegt, zegt hoorns. De eerste luidspreker die Paul W. Klipsch - de oprichter van deze Amerikaanse luidsprekerfabrikant - ontwikkelde en later commercialiseerde was immers de inmiddels beroemde Klipschorn. Een hoornluidspreker, dus. Maar dat was in 1946 en nu zijn we meer dan zestig jaar verder. Het feit dat de Klipschorn vandaag nog steeds in het gamma zit, is dan ook erg bijzonder te noemen.
Je zou hieruit kunnen concluderen dat Klipsch een soort dinosaurus is die niet meer doet dan het aan de man brengen van luidsprekers waarvan de technologie allang achterhaald is. Maar niets is minder waar. Daar komt bij dat over hoornluidsprekers in het algemeen het idee leeft dat het om voorbijgestreefde technologie gaat. Het is in ieder geval wel zo dat hoornluidsprekertechnologie al heel oud is. De allereerste luidsprekers die het geluid van een grammofoon konden weergeven - denk aan de kenmerkende `toeter` - waren hoornluidsprekers. Nadien is de hoornluidspreker geleidelijk aan meer op de achtergrond geraakt, vooral in het voordeel van dynamische luidsprekers.
Nadelen die doorgaans met hoornluidsprekers geassocieerd worden, zijn de mogelijke kleuring van het geluidssignaal en de soms sterke richtinggevoeligheid. Wat dat eerste inhoudt mag duidelijk zijn. Het tweede wil zeggen dat de verticale en horizontale spreiding van een hoornluidspreker vaak erg beperkt is. Het gevolg daarvan is dat de klankkleur behoorlijke veranderingen kan ondergaan als je je buiten de sweet spot begeeft.
