We schrijven zomer 1996, wanneer de wereld het zesde studioalbum van metalformatie Metallica mocht verwachten. Een veelbesproken album van de rockers, dat gepaard ging met een moeilijke tijd in hun artiestenbestaan en een ommekeer in hun muziekstijl betekende. Nu is het album verkrijgbaar op een geremasterde dubbel-lp.

Wat de exacte reden is van het uitbrengen van het meest bekritiseerde album van Metallica - ik heb het natuurlijk over Load - is me eigenlijk niet echt duidelijk. Het album is inmiddels al een keer uitgebracht als vinyleditie en ook als 45-toeren editie. Goed, er is een remastering gemaakt van de originele analoge(!) mastertapes in de Bernie Grundman Mastering Studios (Californië). Het album klinkt daardoor in verhouding tot het origineel een stukje frisser en minder zwaar aangezet. Maar om dan juist dit album te nemen is wel een flinke gok.

Het album staat namelijk bol van de controverse rondom de Bay Area Trashers van weleer. Want die hard fans hadden al vraagtekens gezet bij het veel commerciëlere album Metallica (beter bekend als The Black Album), dat al flink naar een groter publiek neigde en weinig meer met de echte trashmetal van vroeger tijden te doen had. Dat Load vol stond met regelrechte mainstream rock met een knipoog naar de rock ’n roll droeg er voor een flink deel aan bij dat menig fan van het eerste uur de band de rug toekeerde. Ook intern was er veel onvrede, zo bestaat het gerucht dat zanger James Hetfield zich helemaal niet kon vinden in het door fotograaf Andres Serrano aangeleverde artwork voor de albumhoes dat geheel waarheidsgetrouw de titel Blood and Semen III mee had gekregen. Gekozen door Lars Ulrich en Kirk Hammett. Of het toen al sluimerende beest dat ervoor zorgde dat bassist Jason Newsted jaren later zou opstappen bij de band. Om maar niet te spreken van de ineens erg kort uitgevallen haardracht van de bandleden…

Maar op de keper beschouwd heeft Load ook voor veel goeds gezorgd. Zo werden hits ineens meer op de radio gedraaid en een leger aan jonge muziekluisteraars was ineens meer geneigd om naar Metallica te gaan luisteren. Het langste studioalbum dat de band ooit heeft geproduceerd staat in retrospect precies voor de tijdsgeest van alle bandleden uit die tijd en kent best wel een paar lekkere nummers tussen de commerciële draken door. Een paar, ja. Niet meer. Wat echte fans er niet van zal weerhouden om het album aan te schaffen in een schonere meer open klinkende geremasterde uitvoering.

Aanvullende informatie:
Label: Universal Records
Speelduur; 78:59 minuten
Website: www.metallica.com