Wanneer Donald Byrd in 1958 een contract bij het blue Note label tekent heeft hij al op meer albums meegespeeld dan welke andere jonge aanstormende trompettist van zijn generatie ook. Een jaar later is hij als leider te horen op het album Fuego.
In latere jaren zal hij zich nog op veel meer stijlen storten - zijn samenwerking met Guru voor ‘azzmataz is daar een mooi voorbeeld van - maar op Fuego is het nog alles hard-bop wat de klok slaat. En dat hij daarin een ware meester is bewijst hij op alle lp’s uit deze periode. Daarbij is hij een leider die steeds in het middelpunt staat. Echter eerder als een stabiele factor dan als een vernieuwend trompettist.
Het zijn juist de bandleden die steeds de variatie er in brengen. Op deze schijf is dat met name Jackie McLean die met zijn altsax een mooi tegenspel biedt tegenover Byrd’s negen inch lange ‘pocket trumpet’. De andere smaakmakers die hier gezamenlijk de stabiele ritmesectie vormen zijn bassist en oud schoolmaatje Doug Watkins, drummer Lex Humphries en pianist Duke Pearson.
De zes nummers zijn allen van de hand van Byrd zelf en opener Fuego doet met zijn vurige intensiteit meteen zijn naam alle eer aan. Mijn favoriet is Bup A Loup, met name vanwege de originele wijze waarop McLean duidelijk maakt dat hij geenszins - in tegenstelling tot wat boze tongen wel eens beweren - een kopie van Charlie Parker is. De door Rudy van Gelder geremasterde 180 grams vinyl versie die ik beluister is gelimiteerd en afkomstig uit Japan. Een land waar vinyl nog steeds met het grootste respect behandeld wordt en dat is te horen ook.
