Medio 2004 lag er een nieuwe CD in de schappen van bassist Charlie Haden. Tien ingetogen stukken, voornamelijk van de inmiddels overleden Mexicaanse pianist / componist José Sabre Marroquín en gearrangeerd door Gonzalo Rubalcaba. 
De herkomst van de componist voert je gevoelsmatig terug naar de roemruchte periode van het Liberation Music Orchestra, toen Haden met een scheef oog naar de Spaanse burgeroorlog revolutionaire en vrijheidsliederen overtuigend, hartstochtelijk en vooral spetterend vertolkte. Midden- en Zuid-Amerika was prominent aanwezig op de CD The Ballad of the Fallen die hij met Carla Bley opnam en waar het opstandig element eveneens uit je speakers knalde.
Met die opnames in je achterhoofd sta je bij deze CD echter op het verkeerde been. Wat de muziek verbindt met Hadens` eerdere repertoirekeus is de traditionele herkomst, maar zowel in de thema`s als in het solowerk valt geen onvertogen woord. Ingetogenheid staat centraal.
Daarmee blijft de CD een beetje vlak, maar dat betekent niet dat er niets te genieten valt.
Ondanks een 10-koppige formatie is de muziek compact, stemmig en goed in balans. Rubalcaba heeft ervoor gekozen om zijn arrangementen sober neer te zetten. De stukken kenmerken zich door het aloude `tapijtje` van de ritmesectie waarop de blazers in wisselende samenstelling melodie en solowerk voor hun rekening nemen. Daarin straalt de muziek veel rust uit. Prachtige solo`s van altsaxofonist Miguel Zenon, binnenkort te beluisteren in Rotterdam op het North Sea Jazzfestival 2006. Hij is zeker een bezoek waard want Zenon combineert een warme volle klank met fraaie melodische lijnen. Daarmee vormt hij een mooi contrast met tenorsaxofonist Joe Lovano die het harmonisch materiaal meer verticaal uitbuit. Er valt ook een prima dwarsfluitist te beluisteren. De dwarsfluit is niet mijn favoriet in de jazzmuziek, want in mijn beleving vaak te dominant, nerveus en jachtig. Maar Oriente Lopez vormt een positieve uitzondering en speelt met name overtuigende duopassages met de flugelhorn.
Hoogtepunt? Jazeker. Nostalgia springt er voor mij uit. Mooi hoeft niet ingewikkeld te zijn. Een melodie die pakt, een trompettist die qua solowerk een beetje aan Tom Harell doet denken, Joe Lovano wat melancholisch: genieten geblazen!
Aanvullende informatie:
www.charliehadenmusic.com;
www.g-rubalcaba.com
