Met enige regelmaat wordt het kabelaanbod van AudioQuest ververst, zo ook de aangeboden luidsprekerkabels. Bij AudioQuest kun je ervan verzekerd zijn dat een nieuwere versie altijd beter presteert dan zijn voorgangers. Dat is geen illusie, dat is een feit, omdat AudioQuest constant bezig is met onderzoek naar materiaal en techniek. In het verleden heb ik heel wat kabels van dit merk mogen reviewen en meer dan eens zijn ze daarna aangekocht voor eigen gebruik. Om ze vervolgens jaren en jaren tot volle tevredenheid te gebruiken in mijn eigen audiosystemen.
Een aanbod om aan de slag te gaan met de nieuwste luidsprekerkabels van AudioQuest sla ik om die reden niet af en zo kreeg ik zowel de Lone Ranger als de Brave Heart aangeleverd. Soms is het wat vechten om de stugge kabels op zijn plaats te krijgen, het lot van een recensent, thuis kunt u ze in één keer goed leggen om er daarna jarenlang van te gaan genieten.
Veel overeenkomsten
Met twee kabels uit dezelfde reeks zijn er uiteraard de nodige overeenkomsten. Toch wil ik beginnen met de verschillen aan te geven tussen Lone Ranger en Brave Heart, zodat de rest van de eigenschappen in één keer behandeld kunnen worden. Hoewel, verschillen? Een Lone Ranger maakt gebruik van in totaal 2 x 14 AWG geleiders (2,08 mm2) en in een Brave Heart is dat 12 AWG (3,31 mm2). De Lone Ranger is zwart aan de buitenzijde, een Brave Heart heeft een rood/zwarte kous. En een Lone Ranger is ten opzichte van een Brave Heart wat gemakkelijker hanteerbaar omdat het eindresultaat dunner is. Overigens heeft AudioQuest ervoor gekozen de twee kabels, de plus en de min, niet samen te vlechten tot één, maar in plaats daarvan de twee kabels separaat te houden en met bruggetjes een vast afstand tot elkaar te geven.
Wie een Lone Ranger of Brave Heart zou afpellen komt nogal wat materialen tegen. Per kabel is dat een drietal massieve geleiders, elk omgeven met carbon, daarna individueel met polypropyleen geïsoleerd en vervolgens samen getwist. In de plus kabel gaat een extra draadje mee voor de DBS-anode, in beide kabels vinden we een aarde draad die verbonden is met eerste de afscherming, bestaande uit koper met 4% zilver. Om dat geheel zit een volgende laag van grafeen en carbon, weer een afscherming, vervolgens een met koolstof geladen PVC-isolatie en tenslotte de gevlochten mantel. De kabels worden afgewerkt met naar keuze banaanstekkers of spades, niet gesoldeerd maar op de geleider geschroefd, wat zorgt voor een veel betere overgang dan met solderen mogelijk is. De connectoren zelf bestaan uit roodkoper, voorzien van een zilverlaag in een dompelbad, afgewerkt met kunststof behuizingen die geen RF oppikken zoals metaal dat wel kan doen.
Typische AudioQuest technieken welke in zowel de Lone Ranger als de Brave Heart worden gebruikt, zijn in de loop der jaren ontwikkeld. Ten eerste is dat de ZERO-Tech, een opbouw die impedantie neutraal is, geen capaciteit en geen inductie kent, alleen een zuiver Ohmse weerstand waardoor een mismatch tussen luidspreker en versterker kan worden voorkomen. Impulsen worden met ZERO-Tech niet geremd of vervormd, ruis van RF is lineair en niet langer modulerend op het signaal.
Er is geen elektrostatisch veld aanwezig tussen de signaalkabels. De geleiders zelf zijn massief en getrokken uit Perfect Surface Copper+ voorzien van een glad oppervlak, de plek waar de geleiding als eerste begint. PSC+ is helderder in vergelijk met OFHC, OCC of 8N. De koperen geleiders zijn richtingsgevoelig, waar AudioQuest rekening mee houdt tijdens de fabricage van de kabels. De metalen afschermingen, het grafeen en het carbon, zij zorgen dat RF-invloed van buitenaf sterk verminderd wordt waardoor de kabel ‘stiller’ is. DBS, Dielectic Bias System, zorgt ervoor dat de moleculen van de isolatie rondom de geleiders worden verzadigd met een statisch 72 volt gelijkstroomveld. Hiermee wordt voorkomen dat deze moleculen energie kunnen opnemen en met vertraging weer aan het audiosignaal toevoegen waardoor vertroebeling optreedt. Voor dit gepatenteerde DBS-systeem loopt er een aparte geleider mee over de hele lengte van de kabel.
Aansluiten en spelen
Voor het beluisteren van de beide kabels is hetzelfde audiosysteem gebruikt. Basis een Auralic Aries G2.1 netwerk transport met een Metrum Pavane DAC3 converter. Muziek stream ik met Roon software en een NUC over Melco switches met AudioQuest ethernet kabels. Van Audia is een Strumento No.1 voorversterker en een FLS4 eindversterker in gebruik. Luidsprekers zijn ATC SCM20P SL monitoren, gecombineerd met een op lijnniveau aangestuurde ATC C1 Sub MK II subwoofer.
Voor mijn stroomvoorziening tekent Audes. Overige kabels zijn een mix van Crystal Cable, Inakustik en AudioQuest. Door eigen opgeslagen muziek te gebruiken ben ik onafhankelijk van externe bronnen en verzekerd van hoge, altijd gelijke kwaliteit van FLAC, WAV, DSD en andere file formaten. Oh ja, omdat de luidsprekers bi-wire aansluitingen hebben leverde AudioQuest een set ThunderBird jumpers mee.
Lone Ranger
Jumpers in positie en Lone Ranger aangesloten tussen versterker en luidsprekers, ter vervanging van mijn eigen kabels op die plek. Muziek van eerder deze morgen is opnieuw gestart, niet één nummer maar een aantal tracks. Ik wil een A-B test voorkomen, veel meer waarde hecht ik aan een indruk over langere tijd, met meer soorten muziek. Tenslotte gaat het niet om “ja ik hoor verschil”, het gaat om “ervaar ik het luisteren als aangenaam, neutraal en bijvoorbeeld detailrijk”. Hoewel ik mij daar niets bij voor kan stellen, lijkt het of de muziek met Lone Ranger zachter staat. Wat niet kan, mijn volumeregelaar is niet aangeraakt. Het is voor mij een doodzonde, het volume aanpassen in een luistersessie waar ik probeer vast te houden wat eerder te horen viel, toch maar gedaan. Wat ik in een andere opstelling ook al ervaarde met heel andere apparatuur (buizen afgewisseld met klasse D), de Lone Ranger is een luidsprekerkabel die rust brengt, zich heel makkelijk laat inpassen in een systeem en onopvallend gedrag vertoont. Dat onopvallende gedrag maakt wel dat in mijn systeem een stukje leven verdwijnt, daar waar deze kabel in andere systemen juist kan zorgen voor het wegslijpen van randjes. Ten opzichte van mijn eigen bekabeling, die qua prijs dichter tegen die van Brave Heart aanzit welke straks aan de beurt is, is het stereobeeld wat gekrompen in alle richtingen, behalve in diepte. Muziek blijft meer gevangen tussen de weergevers, laat zich niet verleiden tot ruimschoots buiten de oevers treden. Raakt wel 100 procent los van de weergevers, die op aangename wijze zichzelf wegcijferen.
Kijkend over het frequentiegebied dat bestreken moet worden zijn de hoge tonen de rust zelve. Terwijl ik de single wire Lone Ranger prik in de tweeter aansluiting van mijn ATC’s en met jumpers van AudioQuest de woofers activeer, leidt dat niet tot een ander gedrag dan met mijn eigen jumpers en kabel. (Met ander gedrag duid ik op het verschil tussen ATC’s aansluiten via de tweeter connectoren met jumpers naar de woofer i.p.v. woofer connectoren met jumpers naar de tweeter, het geeft bij ATC een behoorlijk verschil). Alles in het hoog is gewoon aanwezig, zonder aandacht te trekken, zonder dat ik details of verfijning ga missen.
Het middengebied is een tikje dof, overigens zonder dat stemmen of instrumenten zich in mindere mate laten gelden. Het midden is minder opvallend aanwezig en mengt zich in laag en hoog. Over bas geen klagen, strak, in de hand gehouden, aanwezig en voor zover mijn monitoren dat kunnen gaat het diep genoeg.
Als toepassing zie ik de Lone Ranger het liefst terecht komen in een opstelling waar rust welkom is. Iets waar ik steeds naar heb gestreefd met mijn sets. Daar waar je rust op rust stapelt, kan dat wat teveel worden. Daarmee geef ik tegelijk aan dat de Lone Ranger zich in mijn oren niet geheel neutraal gedraagt, de kabel heeft wel degelijk een eigen karakter. Voor zover ik in mijn herinnering kan halen een nieuw geluid voor het merk, ten opzichte van AudioQuest kabels die ik her en der vroeger kon proberen.
Mijn geheugen kan mij bedriegen, probeer maar eens geluid als herinnering vast te houden. Wat mij met een set Lone Ranger voor ogen staat, is dat AudioQuest een allround kabel brengt die voor een grote groep luisteraars geschikt is. Niet mikkend op specifieke eigenschappen als detail, of helderheid, of een aangezet laag, of transparantie, maar van die ingrediënten een aangename mix maakt voor een audiosysteem dat met beide benen op de grond staat. Volwassen en universeel inzetbaar.
Brave Heart
Na een vechtpartij met Brave Heart om ze netjes in het gareel te krijgen, start muziek met deze hoger gepositioneerde kabel. Weer dat gevoel dat het volume is aangepast. Maar in plaats van naar beneden bijgesteld wat ik met de Lone Ranger ervaarde, is het volume nu weer zoals altijd. Een aantal zaken vallen meteen op. Het stereobeeld is groter geworden, reikt nu tot buiten de luidsprekeropstelling, de kabel is een stuk opener dan een Lone Ranger, de lage tonen krijgen de push waar ik eerder een beetje naar verlangde, er is hoogte in het stereobeeld gekomen en meer levendigheid. Weer een ander karakter, maar wel eentje die wat beter aansluit bij wat ik verwacht van AudioQuest. Kiezend voor muziek met veel geluidjes, bestaande uit zang en een ruime keus aan instrumenten, herken ik met de Brave Heart kabels alle elementen die hebben geleid tot aanschaf van mijn hoofdsysteem.
Rust is gebleven, niet langer aan de overmatige kant, levendigheid als muziek daartoe uitnodigt wordt met open armen begroet. Er gebeuren dingen in de ruimte voor mij waar het stereobeeld is gevormd. Door kleine percussie instrumentjes ontstaat niet alleen diepte in de ruimte voor mijn neus, ook hoogte en breedte blijven goed benut. Zang in alle vormen, klassiek, jazz, pop, man, vrouw, krijgt de overtuiging die ik graag zie. Overdracht van emotie die altijd een onderdeel hoort te zijn van zang, heeft zijn vaste waarde gekregen met in stelling gebrachte Brave Heart bekabeling. Immers, de opname en de weergave kunnen technisch nog zo nauwkeurig en volgens het boekje zijn, ik wil voelen wat de artiest bezielde tijdens het maken van een album.
Net als bij Lone Ranger inzoomend op hoog, midden en laag, mag ik als eerste stellen dat de hoge tonen verfijning kennen en detaillering, zachte tikjes of vegen op bekkens verkrijgen een natuurlijke klank. Instrumenten die hoog genoeg gaan om de tweeters aan te spreken blijven verschoond van scherpte, terwijl ze steeds duidelijk aanwezig blijven. Het middengebied is vrijstaand, zorgt dat de aandacht gevangen blijft, legt accenten op de juiste plekken en geeft met name zang alle ruimte. Mooi afgebeeld in formaat en opstelling in de ruimte. Het middengebied heeft een natuurlijke flow waardoor je brein muziek als “echt” ervaart en niet als iets “ingeblikts”.
Lage tonen spreiden zich uit, kennen diepgang en verdwijnen niet. Zetten ook niet aan om valse schijn te wekken. Rollen over de vloer als het laag ver genoeg naar beneden in de frequentieband doorloopt. Het karakter van Brave Heart in het laag sluit aan op de gedragingen van mijn ATC subwoofer, al wordt die laatste aangestuurd via een lijnuitgang van mijn voorversterker. Monitor en subwoofer zijn wat dat betreft een eenheid voor muziek, surround of film vragen om een andere afstemming en zijn voor mij niet aan de orde. Al met al zou de Brave Heart een blijver kunnen zijn, ware het niet dat ik al een tevreden mens ben. Deze AudioQuest kabel maakt dat ik met veel plezier muziek luister in een ongedwongen setting, lang kan luisteren en mij kan overgeven aan muziek. Techniek laat voor wat het is. Domweg omdat de techniek in orde is en de basis heeft gelegd voor luisterplezier en voor hetgeen de artiest mij wil aanreiken.
Keuze maken
Met de nodige speeluren en dagen achter mij, waar om beurten Lone Ranger en Brave Heart luidsprekerkabels mijn eigen kabels vervingen, was het niet lastig om aan het einde van de rit een verslag te schrijven van mijn ervaringen. Niet verwonderlijk zal zijn dat een Lone Ranger ten opzichte van een Brave Heart de mindere van de twee is. Geheel naar verwachting, bij AudioQuest is er altijd een opbouw die in kwaliteit in de pas loopt met het prijsniveau. Toch heeft het verschil in klankkarakter mij wel de wenkbrauwen doen fronsen, immers op de doorsnede van de PSC+ geleiders na is de opbouw van de twee kabels één op één vergelijkbaar. Wat dus direct tot de conclusie leidt dat afstand tussen de plus en min kabel een rol speelt, net als de hoeveelheid isolatiematerialen. Om een dikkere geleider gaat nu eenmaal meer materiaal. Daarmee is wederom het bewijs geleverd dat een kabel meer is dan een koperdraad in een huls.
Conclusie
Wie zelf aan de slag gaat met AudioQuest Lone Ranger of Brave Heart moet met een paar dingen rekening houden. Neem de kabel niet te kort, want de buigbaarheid is niet zo groot en met het eigen gewicht in combinatie met buigen moet voorkomen worden dat banaanstekkers zich uit een aansluiting op de luidspreker los kunnen werken. Maak ze ook niet te lang, in een lus leggen valt niet mee en dat drijft de prijs op. Op het moment van schrijven is bi-wire nog niet leverbaar, wel is een BigFoot BASS kabel aangekondigd voor de lage tonen, welke voor bi-wire gaat combineren met een Lone Ranger, daarmee een eigen AudioQuest concurrent zal worden voor Brave Heart. In andere gevallen is voor luidsprekers met bi- of tri-wire aansluitingen een setje jumpers noodzakelijk. Tot slot een laatste wijze raad: luister naar de twee kabels, liefst thuis met het eigen systeem, om dan te kunnen bepalen of een Lone Ranger of een Brave Heart voor u de juiste keuze vormt.
AudioQuest
Lone Ranger 2.990 euro | beoordeling 4.5 / 5
Brave Heart 4.999 euro | beoordeling 5 / 5
Voor stereo lengtes van 2.5 meter
