SAMENVATTING

Wie de laatste editie van het Dutch Audio Event heeft bezocht, kon met eigen ogen constateren hoeveel belangstelling er is voor hoofdtelefoons. Een nog altijd groeiende markt met modellen voor in-ear, over-ear, gesloten, met noise cancelling of juist een open systeem. Als thuisgebruiker van een hoofdtelefoon is voor mij persoonlijk een open systeem het meest aantrekkelijk. Over-ear met een groot daagcomfort, open voor een brede weergave die zich niet geheel tussen de oren afspeelt. Altijd alleen gelaten in een ruimte is noise cancelling ook niet aan de orde.

Een logische keuze is dan een bijvoorbeeld een FT7 van FiiO. Een aantrekkelijk geprijsde hoofdtelefoon die niet alleen prettig blijkt te zitten, maar daar een uitstekende weergavekwaliteit aan weet te koppelen.

FiiO FT7 nader bekeken

Uitgerust met een 106 mm planar driver is een FT7 een hoofdtelefoon met forse, over de oren vallende schelpen. De grote driver met aan weerszijden van het membraam magneten draagt bij aan de lage tonen weergave waartoe een FT7 in staat is. De hoeken van de Neodymium staafmagneten in de FT7 zijn afgerond voor een sterker magnetisch veld dat zich gelijkmatig verspreidt.

Op het ultradunne PET materiaal waar de driver uit bestaat, zijn zilverbanen aangebracht volgens een procedé dat vergelijkbaar is met dat uit de halfgeleiderindustrie. Zilver dat vervolgens wordt afgedekt met een goud coating voor een optimale geleiding en het voorkomen van corrosie.

De werking van een FiiO driver is te vergelijken met een magneto statische weergever als te vinden is in een Magnepan luidspreker, maar dan vele malen lichter en gereduceerd tot hoofdtelefoonformaat. Omdat het een magnetostaat is en geen elektrostaat is er geen externe voeding nodig.

De schelpen zijn afgedekt met een kap van zebrahout, uiteraard open door sleuven in het hout aan te brengen. De body van een FT7 is van carbon om het gewicht te beperken tot 427 gram. De leren hoofdband, aan de binnenzijde afgewerkt met een zacht materiaal, laat zich eenvoudig op elke stand zetten. Twee soorten oorkussens zitten in de doos, kalfsleer voor een helder geluid, een breed stereobeeld en veel details. De tweede set is gemaakt uit suède, ademt, haalt meer uit stemmen en is ruimtelijker. De aansluitkabel is circa 3 meter lang, gemaakt uit 6N OCC-koper en daarna cryogeen behandeld. Aan de hoofdtelefoonzijde zitten L en R gemarkeerde 3.5 mm Jack plugjes. De kabel eindigt in een 4.4mm gebalanceerde jackplug. Verloopjes naar 6.3mm Jack plug en naar een 4-polige XLR-plug worden meegeleverd. Net als een draagtas om de FT7 in op te bergen.

Als echte thuisluisteraar gebruik ik een Naim Uniti Atom Headphone Edition streamer/voor- en hoofdtelefoon versterker. Met een impedantie van rond 25 Ohm voor een FT7 en een gevoeligheid van 94dB/mW heeft de Naim geen enkel probleem. Uit de vele aansluitingen op de Naim kies ik voor de 4.4 mm gebalanceerde aansluiting en mogen de verloopjes in de doos blijven.

Muziek speel ik over ethernet uit eigen collectie, opgeslagen op een Melco om niet afhankelijk te zijn van wisselend aangeboden kwaliteit door streamingdiensten. De zachte kalfsleren oorkussens bevallen mij prima en bieden een weergave die ik op prijs kan stellen.

Begin van lang luisteren

Met zijn comfortabele en goed instelbare draagband is urenlang luisteren geen enkel probleem. In plaats van dicht naar mijn bron toe te kruipen, kan ik door de drie meter van de kabel mijn stoel op zijn plaats laten staan. Een verlengkabel, aangeschaft voor mijn eigen hoofdtelefoon, kan in de kast blijven liggen. Ik begin rustig, Heather Nova met ‘Waiting for a girl like you’, mooi gevoelig gezongen en dat wordt bewaard op de FT7 hoofdtelefoon.

Anders dan op luidsprekers nu de muziek in mijn hoofd zit. Tegelijk blijft er afstand bestaan, weet Heather naar voren te kruipen en daarmee te voorkomen dat alles pal tussen de oren wordt geconcentreerd. Voor mij één van de grote voordelen van een open systeem. Pianoklanken gaan breed, los van de stem, klinken realistisch. Dat alles terwijl Heather een lichte en volkomen eerlijke slis in haar stem heeft.

Gevoel komt zeker over al kan noch de Naim noch de FiiO een set near field monitoren achter een kostbare buizenversterker evenaren. Overigens helemaal al niet in prijs, dus vergelijk ik appels en peren. Dat de FT7 zijn mannetje staat en eveneens heel prettig luistert verdient een flinke schouderklop.

‘Immersion’, een album van Youn Sun Nah is heel gaaf op een FT7, een ander woord is daar niet voor. Diepe lage tonen maken indruk op mij, het gaat totaal niet drukken op de oren terwijl Youn een vette bas in de diepte van de toonladders laat graven. Extra stemmen staan zo ver als mogelijk uit elkaar in de eerste track. Geluidjes duiken op, midden tussen dat alles staat een heldere en verstaanbare stem. Percussie plus heel subtiele bekkens vormen het intro van de tweede track. Het elektronische landschap dat Youn schildert is spannender op een hoofdtelefoon dan via luidsprekers, directer, indringender voor een luisteraar. Hoe gemakkelijk wen je aan een FiiO FT7, binnen een paar tracks zit je midden in een heleboel muziek en vergeet je een set luidsprekers die ook voor je neus staan.

Goud van oud

Een ouwetje, maar voor mij de beste popsong ooit. Led Zeppelin live met ‘Stairway to heaven’. Opgenomen op de top van hun artistieke kunnen volgens Jimmy Page. Pas uitgegeven in 2003 stammen de opnames al uit 1972. Ruig en rauw materiaal dat nauwelijks de indruk van live naar voren weet te halen. Het blijft een nummer dat nooit zijn kracht zal verliezen, al was het maar vanwege het scheurende en jankende gitaarspel, of de basloopjes die het slagwerk steunen.

Recenter is ‘Hell freezes over’ van The Eagles, opgenomen in 1994 tijdens een reünie concert. ‘Hotel California’ brengt de sfeer van een live concert beter over, mede vanwege het publiek dat zodra ze de intro herkennen mee gaan joelen en klappen. Met een hoofdtelefoon weet ik nooit waar ik virtueel kom te staan. Tussen het publiek? Op het podium? Maakt niet zoveel uit, ik beleef de muziek, ervaar de FiiO FT7 als zeer prettig en omdat er niemand in huis is, hoor ik geen enkel bijgeluid via de open schelpen. Overigens is de doorgifte van buitenaf minder dan mijn referentie hoofdtelefoon op dat gebied. Een fraai stereobeeld wordt geschapen als mensen in het publiek iets roepen, dat komt daadwerkelijk uit de verte. Of aan het einde van de track als men losgaat om The Eagles toe te juichen.

Lekker jazzy is het in 2025 door Laufey uitgebrachte album ‘A matter of time’ dat als volgende de schelpen rond de oren vult met muziek. De IJslandse dame durft hier wat verder af te gaan staan van The Great American Songbook en meer van zichzelf te laten zien. Laufey staat wat naar voren geprojecteerd, de bandleden links en rechts naast mij. Niet onprettig al is Laufey net wat te ver losgemaakt op een hoofdtelefoon. Wat in andere, rustiger tracks weer wordt goedgemaakt. Zoals op ‘Snow white’ waar zang en een gitaar samen een eigen plekje hebben. Gedurende alle uren dat de FiiO een plekje op mijn hoofd had, viel de basweergave in positieve zin op. Ook met Laufey is dat het geval. Niet overdreven, wel duidelijk aanwezig.

Het geeft een aangenaam gevoel, maakt de muziek compleet en zorgt voor een basis in de weergave. De FT7 is in dat opzicht een warm klinkende hoofdtelefoon die niet snel zal irriteren met een overvloed aan hoge tonen of juist door het ontbreken van voldoende druk in de lagere regionen. Het maakt Laufey niet minder verstaanbaar, eerder intiemer waardoor je vaker geconcentreerd gaat luisteren naar hetgeen ze te vertellen heeft.

Wederhelft blij

Reden om hier in huis een hoofdtelefoon te dragen is de afkeer van mijn wederhelft voor klassieke zang, zoals van Sabine Devieilhe op een album als ‘Mirages’. Sabine is een sopraan die de hoogste noten weet te halen, met sprongen en trillers in haar stem. Gelukkig niet zoveel als Bartoli, waar je na een poosje moe van wordt. Het vertolken van ‘Lakmé’ is één van de specialiteiten van Sabine en daarvan zijn drie aktes te vinden op deze geripte cd.

Het orkest weet dynamiek te creëren, maar het is Sabine die permanent de show steelt. Helemaal niet zo eenvoudig om een zo hoog rijkende stem aangenaam te houden. De FiiO FT7 slaagt met vlag en wimpel voor deze hindernisbaan. Zuiver en steeds aangenaam van klank weet de hoofdtelefoon een kroon op het werk van Sabine te zetten.

Terwijl ik luister maak ik gelijk aantekeningen op een laptop en dan merk je wel dat het eigen gewicht van de FT7 de hoofdtelefoon naar voren laat zakken als je het hoofd buigt. Rechtop zittend is het meest comfortabel en hou je het langste vol. Misschien iets om rekening mee te houden als de hoofdtelefoon wordt gedragen tijdens thuiswerken op een toetsenbord. Aan de andere kant, zoals Sabine zingt op ‘Lakmé’ maakt alles goed. Zeker als het orkest zich op oorlogssterkte laat gelden. Aan dynamisch bereik geen gebrek.

Michel Jonasz verdient een kans met zijn album ‘La fabuleuze histoire de mr Swing’. Een op beurzen veel gedraaide cd met daarop zang tegen een sterk ritmische achtergrond. Deels elektronisch, deels echte instrumenten waaronder koperblazers. Het slagwerk is strak opgenomen qua plaatsing en dat draagt bij aan een speels effect op een hoofdtelefoon. Hier blijf je zeker bij wakker. Je snapt wel waarom een FiiO FT7 een hardloper is bij de headfi verkopers. Gerelateerd aan de prijs is de weergave boven verwachting, net als het draagcomfort en uiteraard het belangrijkste: de weergave.

Hoe anders is de rustige zang van Paul Stephenson op zijn album ‘Girl with a mirror’. Weg is het sterke ritme, dat maakt plaats voor een paar gitaren, bas en accordeon. Helder gezongen met een warme stem, je waant je zomaar in een Ierse pub. Guinness uit de pomp, whisky onder handbereik. Ook daar weet een FT7 prima weg mee. Ik blijf het een prettige ervaring vinden om naar een FiiO te luisteren. Dat er nog beter is, dat weet ik ook wel, maar dan hangt er over het algemeen toch een heel ander prijskaartje aan.

Diversen

In plaats van albums een aantal losse flodders. Te beginnen met Ola Gjeilo en ‘Ubi caritas’, solo piano die op een FT7 veel laat horen van de akoestiek van een opnameruimte. Mooi uitgespreid spel, heldere klanken, de grootheid van een vleugel komt behoorlijk goed uit de verf. Dan Dee Dee Bridgewater live at Yoshi’s met ‘Slow boat to China’. Speciaal voor wie twijfelt aan de dynamiek of de snelheid in weergave van een hoofdtelefoon. Dee Dee houdt je wel bij de les. Het mag dan weer een oude opname zijn, de kwaliteit is boven verwachting en de muziek actueel als vandaag. De harde stem van Dee Dee knaagt aan de schelpen van de hoofdtelefoon, krijgt geen stukje van het zebrahout af. Heel lekker!

Meer hoofdtelefoons? Kijk dan op onze Hoofdtelefoon Special!

Eliane Elias met ‘Baubles, bangles and beads’ brengt Brazilië een stukje dichterbij ons weer kouder wordende Nederland. Pianiste en zangeres, een soort van Krall met een Bossa Nova inslag. Warm en aangenaam, genietmuziek voor de late uurtjes waarin een hoofdtelefoon extra van pas kan komen om gezinsleden (en buren?) met rust te laten. Geheel buiten mijn comfortzone is muziek van Deva Premal, merendeels te beluisteren in yogastudio’s. Ach, met een hoofdtelefoon op ben je toch een beetje aan het mediteren en naar jezelf aan het kijken, dus waarom niet. Na drie tracks ben ik zo zen geworden dat ik het luisteren ga afsluiten. Met een heel prettig gevoel over mij ga ik de doos zoeken om deze FiiO FT7 retour importeur te sturen.

Veel complimenten 

Kruip in je eigen wereld van muziek, sluit je ogen en zink weg. Met een hoofdtelefoon is dat vaak zoveel eenvoudiger dan met luidsprekers. Al blijft een goede luidspreker mijn favoriete manier van luisteren, soms is een hoofdtelefoon een uitkomst. Als je gezinsleden niet wil lastigvallen, of omgekeerd. Laat in de avond. Met muziek die een ander niet weet te waarderen. Voor mij is dan een open systeem het meest prettig om niet alles centraal in je hoofd te laten spelen, maar juist een ambiance te creëren.

De grote schelpen voelen comfortabel aan als ze helemaal over het oor gaan. Niets in het oor voor mij. Een FiiO FT7 is daarmee wel een hoofdtelefoon voor thuis en niet voor onderweg in een drukke trein. Je ontvangt geluid van buitenaf, andersom geeft de FT7 ook geluid naar buiten via de open schelpen.

Prettig is een FT7 zeker, om lang muziek mee te luisteren, neigend naar de licht warme weergave die hoge ogen gooit in de lage tonen. Tevens vanwege het heldere middengebied waarin stemmen fijn zijn om naar te luisteren en ook vanwege de rustige, onopvallende weergave van hoge tonen. Ik heb geen muziek kunnen ontdekken waarvoor een FT7 niet geschikt zou zijn. Pop, jazz, klassiek, vocaal, instrumentaal, je kunt er alles op loslaten om van te genieten. Gegeven de fraaie afwerking, het gevoel van degelijkheid, de compleetheid, de prijs, het draagcomfort en op de eerste plaats het geluid ervaar ik een FiiO FT7 als een winnaar. Vergeet ik nog iets? Ja, de verwisselbare schelpen en de lange kabel, die mogen specifiek genoemd worden als welkome extra’s.

FiiO FT7
749 euro | www.headfinest.com
Beoordeling 5 / 5