Teruggekeerd naar waar het allemaal begon, staat een nieuw avontuur mij te wachten in het aangename gezelschap van Björn Jeroen Tidström, eigenaar van Da Capo High End Audio in Kerk-Avezaath. Jeroen is niet zomaar een dealer die in- en verkoopt, hij is tevens ontwerper van zijn eigen Arpeggio Acoustic luidsprekerlijnen. Eerder mocht ik bij hem de Arpeggio Acoustic Opus 1 beluisteren, een ontwerp waaruit de huidige Opus lijn is voortgekomen. Staat in zijn grote luisterruimte de Magnum Opus speelklaar, de aandacht gaat vandaag voornamelijk uit naar de Mezzo Opus, een middenmodel dat in de loop van 2025 naar verwachting aangevuld zal worden met een kleinere Mini Opus. Bezoekers van het Dutch Audio Event zijn in de afgelopen jaren ongetwijfeld bij Arpeggio Acoustic op de stand geweest, op de editie van 2025 dit weekend maakt daar de Mezzo Opus zijn opwachting.
Mezzo Opus
De Mezzo Opus is ten opzichte van zijn grotere broer bescheiden van afmeting. Met een gewicht van 30 kilo zonder de bijpassende stand zelfs handelbaar voor één persoon. Met een hoogte van 77 cm, een breedte van 27 cm en een diepte van 34 cm zou ik aanraden de luidspreker toch maar met twee man te installeren. Met voet komen in de hoogte er nog de nodige centimeters bij. Met zijn taps toelopende bovenzijde en aan alle kanten afgeronde hoeken, is het een model geworden dat nooit geheel onopvallend in een luisterruimte kan staan, maar evenmin een belemmering zal zijn in een zorgvuldig opgebouwd interieur. Leverbaarheid in alle RAL kleuren zonder meerprijs vergroot de acceptatie factor nog verder. Hoogglans of fineer mag ook, maar dat heeft wel een prijsverhoging tot gevolg, afhankelijk van de wensen van een klant.
In principe is een Mezzo Opus gelijk aan de grotere Magnum Opus. Beiden zijn 3-weg modellen, in een gesloten behuizing waarin hoge kwaliteit drivers zijn gemonteerd op de baffle. De filters zijn altijd hard-wired met hellingen van 12 decibel per octaaf. Waar de Magnum compromisloos is van opzet, heeft Jeroen de Mezzo intern eenvoudiger gehouden. Geen condensatoren van duizenden euro’s in het wisselfilter, wel materiaal van het Deense merk Jantzen om vooral de drivers en daarmee de luisteraar, te kunnen voorzien van details die in de muziek anders verborgen zouden blijven. De leercurve die Jeroen heeft vanaf zijn eerste model de Opus 1, maakt dat de huidige Opus in verschillende opzichten is verbeterd. Terwijl de goede eigenschappen als levendigheid, behoudt van dynamiek, gemakkelijke belasting aan een versterker en een gelijkmatig frequentieverloop nog altijd de speerpunten zijn waar Arpeggio Acoustic op focust.
In de praktijk
Om te kunnen luisteren naar de luidsprekers, opgesteld in de kleinere luisterruimte van Da Capo High End Audio, staat een Matrix X2 Pure streamer/dac opgesteld. In eerste instantie gekoppeld aan een NuPrime AMG STA SE eindversterker, maar op mijn verzoek wisselen we van NuPrime naar een Audio Research i50 geïntegreerde versterker welke meer mijn voorkeur is om naar te luisteren. Bekabeling is zoals altijd bij Da Capo High End Audio van het merk Wireworld. Als we later deze dag verhuizen naar de grote ruimte waar Magnum Opus staat opgesteld, dan wordt daar gespeeld met een Lumin streamer/dac en nu wel met NuPrime versterking.
Voor een luchtig begin van een luistersessie zoek ik op Qobuz naar het album ‘Poèmes’ van Les Frangines. Twee zingende en gitaar spelende vriendinnen brengen met ‘Le Pont Mirabeau’ aangename tweestemmige zang. Achter de dames een orkest. Een eerste indruk van een luidspreker geeft niet gelijk alle geheimen prijs, laat wel horen dat deze Mezzo Opus los en vrij speelt. Met stemmen en orkest op een aangename afstand gehouden, helder spelend zonder scherp te zijn. De muziek is echt Frans, vrolijk, waarbij de sfeer die is gevangen in de muziek door de Mezzo Opus naar voren wordt gebracht.
Het is zeker geen topklasse opname, een gegeven dat wel past bij de dames. Een volgende track, ‘Le dormeur du val’, begint met een stevige bas, behoorlijk strak, stevig en impactvol, maar zonder te gaan overdrijven of de boventoon te voeren. Muziek gevangen in een breed stereobeeld met gelukkig daarbij een echte hoogte afbeelding, zodat er mensen voor ons komen te staan in plaats van kabouters.
Stokbrood op tafel
Om in Franse sferen te blijven en tegelijk naar een hoogwaardiger opname te gaan, zoek en vind ik een parel van pianist Alexandre Tharaud. Hij heeft een beroemd nummer van de Franse zangeres Barbara op muziek gezet en speelt samen met anderen het gevoelige ‘Nantes’. Hierop vormen een accordeon, een klarinet en een vleugel de hoofdpersonen. Het is werkelijk prachtig hoe de instrumenten zich presenteren aan de luisteraar. Mooi gescheiden met elk een eigen positie in de ruimte. Echt een opname van klasse, zuiver en schoon, daar weet de Mezzo Opus wel raad mee. Heerlijk om naar te luisteren op deze setup. Een ware ontdekking!
‘Nantes’ van Barbara is door velen opgenomen, ook door Patrick Bruel die de tekst van Barbara zingt. Dat komt binnen op een Mezzo Opus. De muziek kruipt verder het hart in, mede omdat elk woord goed te verstaan is, je kunt de tekst eenvoudig volgen. De track vangt aan met eentonige hoge pianonoten, dan komt er een bas bij en de stem van Bruel. Menselijk en precies groot genoeg. Een ware ode aan Barbara die Arpeggio hier brengt.
De oceaan over
Van een Fransman naar een Amerikaanse zangeres, hoe klein kan de wereld zijn als het gaat om muziek, overdracht van een boodschap en emotie. Lori Lieberman zingt op het gelijknamige album ‘Home of whispers’ haar tekst. Bijgestaan door zachte strijkers, piano, akoestisch bas en fluit. Haar zang gevat in een intense stem die een boodschap doorgeeft. De track is heel gevoelig en sfeervol, een gegeven waar de Mezzo Opus geen probleem mee heeft. De stem van Lori is vaak een beetje rauw en hees, ook daar kun een Opus voor inzetten.
Een tweede stem wordt voorzichtig toegevoegd aan zang, pianos gaat door met zuivere, heldere noten. De track is melodieus en aangenaam om naar te luisteren. In de strijkerssectie geen instrument teveel aanwezig. Violen op het album van Les Frangines waren hard en soms schel, nu zijn ze onderdeel van een intieme performance.
Meer violen en andere strijkinstrumenten laat ik in de ruimte vloeien, bespeeld door de leden van La Serinissima. Het album heeft de wat vreemde naam ‘Vivaldi X2 kwadraat’. Ik kies voor een dubbel cello concert, gecomponeerd door Vivaldi in 1742. Het is een pittig concert dat vol vuur door La Serinissima is opgenomen. Beide cello’s zijn erg fraai gevangen, spelen met veel doortekening en vol passie. De opname en de weergave zijn dynamisch en open, transparant en helder. Violen hebben een eerlijke en juiste klank, niet altijd even lieflijk, ze kunnen fors uithalen in de handen van deze ervaren musici. Toch zijn het de cello’s die als winnaar aangeduid mogen worden in deze race om impact en kracht, vermengt met detail en subtiliteit. En vooral heel veel detail. Gebracht met onder de hogere tonen een fundament zoals je mag verwachten van een luidspreker met deze afmetingen. Vanwege de gesloten kast blijft het laag strak en netjes in bedwang.
Afscheid
Cellist Yo-yo Ma neemt op het album ‘Merci’ afscheid van zijn vaste pianiste Kathryn Stott, zij gaat met pensioen. Op dit album speelt Yo-Yo Ma een veel zachtere cello dan La Serinissima, begeleid door een kabbelende piano. Het is alsof de zee zachtjes golven op een strand doet belanden vanuit haar piano, waarbij de cello eerder grotere golven maakt op rotsen aan de kust. Alles voor mij neergezet in precies de juiste afmeting voor beide instrumenten. Cello geconcentreerd, piano groter en breed. Heel treffend voor mij met mijn levendige geest is hoe de zee te herkennen is in het spel. Van kalm naar wild en terug naar bijna rust.
Weer een piano, maar nu toegepast voor Scandinavische jazzmuziek. Het is het Bobo Stenson Trio met ‘Song of Ruth’. Vanaf het begin een dynamisch intro met piano, linker en rechterhand actief. Onze Mezzo Opus volgt moeiteloos hetgeen de versterker aanbiedt. Daaronder sidderende bekkens, met daarin details te over, een contrabas is ondersteunend en strak weergegeven. Met name het slagwerk is indrukwekkend op dit systeem. Het is snel en transparant. Hiermee laat de luidspreker zien wat hij in huis heeft qua snelheid en attack. Muziek en muzikaliteit knallen eruit. Muziek spettert en neemt je mee in de wereld van Bobo Stenson. Scandinavische jazz kan op een goed systeem als dit een luisteraar helemaal stil maken.
Jeroens keuze
Op mijn vraag aan Björn Jeroen Tidström van Da Capo High End Audio om in zijn luisterruimte in Kerk-Avezaath wat van zijn favoriete tracks te spelen, gaat hij met liefde in. Duidelijk met een voorkeur voor live opgenomen muziek starten we met The Modern Jazz Quartet spelend op een jazz festival in Montreux. ‘Django’ is een druk nummer. Veel xylofoon, een aanwezige zaal, maar ondanks de drukte beluister ik een uitstekend onderscheid tussen de instrumenten. Snelle weergave, opnieuw echt heel snel. Zonder compressie en vervorming.
Met of zonder hoorbaar publiek is het duidelijk dat het om een live opname gaat. Ik ervaar leuke basloopjes, lekker rommelig slagwerk en piano die met kracht wordt bespeeld. Het aantikken van de xylofoon met hamertjes is duidelijk te horen. Aan het einde een grommend crescendo en dan een wild publiek.
Met Fink en zijn ‘One last gift’ toont de Mezzo Opus zich als een ongenadige luidspreker, eerlijk en open. Transparant en niets verhullend. De weergave doet mij sterk denken aan een studio systeem. Geen lieve, warme trekjes om onvolkomenheden te verhullen. Daarom zou ik persoonlijk de Mezzo Opus liever niet combineren met te kaal spelende elektronica, enige warmte in een versterker kan geen kwaad. Ook weer niet een zompig type, maar aangenaam van klank, denk daarvoor aan Audio Research, Luxman, Audia Flight, McIntosh en anderen. Klasse D van de Hypex-achtigen kun je misschien beter vermijden.
Wilt u een indruk krijgen van de grootte van een zaal, draai dan eens ‘Breaking the law’ van Emeli Sandé. Het klappen van het publiek is ruig en hard, de zaal vult helemaal op aan het einde van de track. Daarna Lady Blackbird, zij projecteert een stem de ruimte in, strak in het midden tussen de weergevers. Keurig op afstand gehouden zodat het geluid niet recht in je gezicht wordt gesmeten. Een bas staat nog wat verder naar achteren. Tot slot met de Mezzo Opus zang van Angela Brown. Opnieuw live, waar de Arpeggio Acoustic erg goed mee overweg kan. Je kunt als het ware North Sea Jazz in huis halen. Werkelijk prachtig hoe een live opname wordt overgedragen naar een luisteraar. Wij luisteren naar ‘St James Infirmary’ van het album ‘Just Fabulous’. Dat live muziek zo goed speelt heeft mede met de keuze van de drivers te maken, maar ook met demping, het filter en de stijve constructie van de kast. Waarvan de vorm is aangepast op afstraalgedrag van de tweeter met de taps toelopende bovenkant. Het is geen te smalle kast geworden, daarbij netjes afgerond aan alle kanten.
Een Magnum Opus bloeit op
We verhuizen naar de grotere luisterruimte waarin de Magnum Opus zijn kunsten mag vertonen. Omdat de dag al aardig vordert, kies ik voor mijn eigen standaard repertoire, waaronder ‘Waiting for a girl like you’ gezongen door Heather Nova. Duidelijk waar te nemen is de filosofie van Arpeggio Acoustic. Deze grotere weergever bezorgt ons geen ander soort klank. Maar er is nu meer diepte, meer rust in de weergave. Ondanks de niet geringe afmeting van de Magnum Opus is de weergave intiem, klein en gevoelig. De boodschap die Heather voor ons heeft komt 100% over. Nergens speelt de luidspreker overdreven of lijkt op zoek te zijn naar effectbejag. Een track als ‘Fragile’ heeft een onderhuidse kracht. Fragiel gezongen, althans dat is de boodschap, maar een soort van oerkracht blijft zitten in de stem van Nova.
La Serinissima brengt op de Magnum Opus een groter fundament naar voren. Zelfde impressie nog altijd, levendig, groot, ruimte vullend en tegelijk detailrijk en subtiel als dat wordt gevraagd. Legde de kleinere Mezzo Opus wat meer nadruk op de cello’s, hier krijgt het orkest de ruimte. Van accent naar totaalindruk. De Magnum Opus speelt gemakkelijk en meeslepend. Tot slot ‘The astounding eyes of Rita’, een bekend werk van Anouar Brahem. Het zet een fraai en compleet plaatje neer. Instrumenten worden goed los van elkaar gehouden en krijgen een eigen entiteit. Een beetje extra gas op het volume mag, dan speelt Anouar groot, los en breed. Er is altijd hoogte en diepte.
Zelfs al is dit systeem qua afmeting een stuk forser, zo ook de woofer, snelheid blijft aanwezig en vormt een belangrijk onderdeel van de kwaliteit van Arpeggio Acoustic. Anouar’s muziek hangt in de lucht in de ruimte. Plakt niet aan de weergevers. Een groot luidsprekersysteem laat niet altijd alle geluid zo eenvoudig los, een Magnum Opus doet dat gelukkig wel. Een compliment daarvoor is zeker op zijn plaats.
Aanbeveling
Ik kwam vandaag voor de Mezzo Opus en kreeg en passant een toetje met een Magnum Opus. De kleinere weergever heeft veel van het DNA van zijn grote broer. De openheid, de losheid, de detaillering, het is allemaal dik in orde gerelateerd aan de prijs van de Mezzo Opus. Björn Jeroen Tidström van Da Capo High End Audio kiest zijn drivers zorgvuldig uit, maakt zijn filters met erg goede, totaan de beste componenten verkrijgbaar. Kiest voor een eigen vormgeving die past in een leefruimte, tegelijk belangrijk is voor het afstraalgedrag van een weergever. Ook voor behoud van een fraai stereobeeld dat zich opbouwt in breedte, hoogte en diepte. Een natuurlijk beeld dat ons brein herkent als echt.
Ongeacht of het een studio opname betreft of een live concert, Arpeggio Acoustic weet het realistisch weer te geven. Met de Mezzo Opus heeft Da Capo High End Audio een luidspreker in huis die gehoord mag worden. Nieuwsgierig maakt hoe een Mini Opus zal gaan presteren. Is de weergave van een Mezzo Opus voor u toch te klein en heeft u de ruimte in huis voor een Magnum Opus, dan ligt die weg voor u open in Kerk-Avezaath.
Arpeggio Acoustic
Mezzo Opus in standaard RAL kleuren
7.950 euro per stuk incl. stands | www.arpeggio-acoustic.nl
