Persoonlijk ben ik blij dat de Tsjechische componist Dvorak in maart 1894, gedurende zijn laatste jaar als het hoofd van the National Conservatory of Music in New York, Victor Herbert hoorde die met the New York Philharmonic voor de eerste keer zijn nieuwe concerto speelde in Carnegie Hall. De ervaring raakte hem dermate dat hij besloot om zelf een cello concerto te schrijven. Een cello concerto dat mij steeds opnieuw sterker weet te ontroeren dan welk ander cello concerto ook. 
Dvorak begon eraan in New York in november 1894 en completeerde het in februari van het daaropvolgende jaar. Hans Wihan, een goede vriend en als professor verbonden aan het Praags conservatorium, had al langer getracht hem aan te zetten tot het schrijven van een dergelijk werk en aanvankelijk werkten de twee dan ook samen.
Uiteindelijk verschilden zij echter op enkele punten van mening waardoor niet Wihan maar de jonge Engelse cellist Leo Stern de solist was bij de première met the London Philharmonic Orchestra op 19 maart 1896.
Al jaren staat in mijn platenkast de uitvoering van de Russische cellist Rostropovich op Deutsche Grammophon Gesellschaft waarbij de Berliner Philharmoniker onder leiding staat van Herbert von Karajan.
Vraagt u mij niet aan welke interpretatie ik de voorkeur geef. Rostropovich heeft jarenlang een gevoelige snaar weten te raken wanneer ik daarvoor openstond en ik koester de herinneringen. Tegelijkertijd weet ook Starker voornoemde snaar te laten resoneren. Beide uitvoeringen bezorgen mij kippenvel waarbij me opvalt dat Rostropovich en Karajan op sommige momenten een titanenstrijd uitvechten terwijl Starker en Dorati op diezelfde ogenblikken veeleer in samenspraak zijn met elkaar. Beide versies zal ik nog vele malen moeten horen voordat ik in staat zal zijn om te kiezen. Zo dat al ooit mogelijk zal zijn. Wanneer het om de geluidskwaliteit gaat dan heb ik wel degelijk een voorkeur. De Mercury opname is ontegenzeggelijk fraaier.
Op de B-kant een stuk dat zo mogelijk nog bekender is dan dat van Dvorak. Bruch’s Kol Nidrei wordt vaker gebruikt om nog openstaande groeven te vullen en eigenlijk is dat niet terecht. Het is een mooie compositie die het verdient om serieus genomen te worden. Starker, Dorati en de leden van the London Symphony Orchestra doen dat ontegenzeggelijk in deze fraaie uitvoering.
Aanvullende informatie:
Format: 180 gram virgin vinyl Mercury SR-90303
Label: Speakers Corner Records
Starkenbrook 4
D-24214 Gettorf
Deutschland
Distributeur:
Technicom
Tel. 035-6237170
