Toen begin jaren ’90 deze Zweedse doomgoden de gitaren aan de (treur)wilgen hingen was menig doommetal-fan daar nogal rouwig om, om maar eens een understatementje van stal te halen. Candlemass had zich door middel van het overweldigende debuut ‘Epicus Doomicus Metallicus’ (1986) direct op de metalkaart geplaatst met hun trage, zware, depressieve, maar toch o zo pakkende songs. Uiteraard sterk beïnvloed door Black Sabbath, maar wel met een geheel eigen – zeer herkenbare – sound.

Oprichter Leif Edling (bas) maakte overigens pas vanaf het tweede album ‘Nightfall’ gebruik van de vocale diensten van boegbeeld Messiah Marcolin die altijd in monnikpij optrad en nog steeds -treedt. Het debuut werd - niet onverdienstelijk –ingezongen door Johan Langquist, maar het echte succes werd bereikt met Messiah achter de (studio)microfoon en op het podium. Op ‘Nightfall’ zijn dan ook de klassiekers te vinden die als perfecte visitekaartjes (oprechte deelnemingskaartjes zo u wilt) voor het Candlemass-repertoire dienen. ‘Bewitched’, ‘The Well of Souls’ en ‘Dark Are the Veils of Death’ zijn slechts enkele topstukken uit de collectie. Het navolgende studiowerk ‘Ancient Dreams’ (1988) doet niet onder voor ‘Nightfall’, maar na het conceptalbum ‘Tales of Creation’ besluit Messiah de groep te verlaten.

Het wordt dan een tijdje stil rondom de band maar begin jaren ‘90 verschijnen er twee "comeback" albums met een andere zanger en – wellicht nog erger – geexperimenteer met andere stijlen. Uiteraard deed dat de diehardfans alleen maar verlangen naar een terugkeer van Messiah en de authentieke Candlemass-sound.

In 2002 is het dan eindelijk zover, zij het voor korte duur, want slechts voor enkele shows. Twee jaar later ligt de band wederom op z’n gat, echter het rouwproces is nu van korte duur, want de reïncarnatie vindt al snel plaats en er wordt een contract met Nuclear Blast getekend. Het resultaat is onlangs verschenen onder de titel ‘Candlemass’ om er vooral geen misverstanden over te laten bestaan met wie we hier van doem, eh, doen hebben.

Hoes en titel laten in ieder geval niets aan het toeval over. Dan maar over naar waar het uiteindelijk om draait. Welnu, meteen na het sterven van het korte intro barst "Black Dwarf’ los en meteen is duidelijk dat dit maar één band kan zijn. Feest der herkenning is het en dat bedoel ik positief, want Candlemass heeft een doorstart gemaakt vanaf het hoogtepunt. De songs zijn van goed tot uitstekend te kwalificeren en dankzij de moderne productie klinkt het weliswaar retro, maar niet zielig zoals ook wel eens voorkomt. Enkele potentiele neo-klassiekers heb ik ook al gehoord in de vorm van ‘Seven Silver Keys’, ‘Assassin of the Light’ en het opzwepende ‘Born in a Tank’.

Candlemass is gelukkig uit de dood herrezen en ik hoop dat de Man met de Zeis voorlopig uit hun buurt blijft.


Overige infomatie:
9 tracks + 1 bonustrack (promo), 58:33
Label: Nuclear Blast
Distributie: Suburban
Websites: www.candlemass.net
www.nuclearblast.de/media
www.suburban.nl