REVIEW

The Go-Betweens – Oceans Apart

Jan Luijsterburg | 09 juni 2005

The Go-Betweens – Oceans ApartThe Go-Betweens is niet de meest hippe of opvallende band die er rondloopt. Met tot perfectie verheven intelligente popsongs, geheel volgens het klassieke couplet-refrein-couplet schema, hebben de Australiers toch een reputatie opgebouwd vanaf begin jaren tachtig. Bescheiden, nooit opdringerig, maar na een paar maal draaien steeds muurvast in je geheugen. Dat is kwaliteit.

In vergelijking met het vorige album, Bright Yellow Bright Orange valt vooral de vollere productie op. Producer Mark Wallis, die al eerder met The Go-Betweens werkte, zorgde voor een gelaagd geluid, met meer keyboards en een mooie combinatie van akoestische en elektrische twinkelgitaren. Of dit een vooruitgang is ten opzichte van het kale, directe geluid van de zelfgeproduceerde voorganger weet ik nog niet helemaal zeker. Waarschijnlijk is dit geluid wel wat toegankelijker voor het grote publiek dat de band nooit heeft weten te bereiken. Volgens mij moeten liefhebbers van pakweg een band als R.E.M. (waarbij ze ooit in het voorprogramma stonden) ook als een blok voor The Go-Betweens vallen. Ze zullen snel ontdekken dat de liedjes van die laatste tegenwoordig wel een heel stuk sterker zijn.

Hoewel de twee centrale figuren in de Go-Betweens, Grant McLennan en Robert Foster, de liedjes naar verluid tegenwoordig echt samen schrijven, zijn de verschillen tussen beide voormannen nog steeds goed herkenbaar. Foster is een nuchtere observator, een verhalenverteller, McLennan een romanticus, die het vooral over emoties heeft. Het contrast tussen de karakters biedt een essentiele toegevoegde waarde, zo concludeerden ze na minder succesvolle solocarrières.

Er is weer een grote variatie aan sferen, van stevig (opener Here Comes A City) tot melancholisch verstild (het prachtige No Reason To Cry) of breed gedragen (Darlinghurst Night, met vette blazers en grootse climax). Altijd subtiel, charmant en lekker. Tien perfecte, tijdloze liedjes, niets meer (maar wat zou het meer moeten zijn?), niets minder.

De eerste oplage van deze prachtige CD bevat een bonusschijfje, met daarop vijf nummers uit een registratie van een concert in The Barbican Concert Hall in Londen, op 27 juni 2004. Allemaal nummers die niet op het album staan, met een met strijkers en een blazer uitgebreide bezetting. Heel fraai ook.


Aanvullende informatie:
10 tracks, speelduur 39:01
Bonus EP: 5 tracks, speelduur: 22:33
Label: Tuition www.tuition-music.com
Distributie: de Konkurrent www.konkurrent.nl
Website band: www.go-betweens.net






EDITORS' CHOICE