Deze week deel twee in de categorie ‘pareltjes verschenen aan het eind van het jaar’ en die derhalve naar onze mening te weinig aandacht hebben gekregen. Vorige week hadden we Michael Kiwanuka, vandaag brengen we met nog veel meer plezier Warhaus met Karaoke Moon onder de aandacht.

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

Warhaus 

Uitgerekend in de week dat Neerlands grootste en oudste muziekblad Oor in haar laatste nummer uitpakt met een Top 25 Beste Nederlandse Albums Allertijden, ga ik gewoon lekker shoppen bij onze zuiderburen. Altijd leuk die lijstjes, heerlijk voer voor oeverloze discussies, kijk vooral ook eens naar de film High Fidelity van Stephan Frears (naar het beroemde boek van Nick Hornby).

Nee, deze film gaat niet over hifi-apparatuur, beste HIFI.NL-lezers, geenszins – maar over de eigenaar van een platenzaak die op de gekste momenten met zijn top-vijfjes van ‘beste begrafenisnummers’, ‘beste break-up songs’ of wat dan ook komt aanzetten. Waarschijnlijk hebben velen onder ons zulke lijstjes, ik heb er menige gehoord bij bezoek aan hifi-beurzen en -winkels. Terwijl ik de laatste lijst van Oor nog eens doorneem (‘Neerlands Hoop’?), dwalen mijn gedachten weer af naar onze zuiderburen. Ik denk dat in België jaarlijks wel 25 albums verschijnen die zich met gemak kunnen meten met deze Nederlandse lijst. Oké, ik overdrijf, ik geef het toe. Maar toch, als ik alleen al kijk naar het afgelopen jaar welk moois er daar in België zoal is uitgebracht, dan kan ik daar alleen maar met veel verwondering naar kijken (en vooral luisteren natuurlijk). Neem nou Warhaus.

Warhaus kwam aan het eind van het afgelopen jaar uit met haar vierde album Karaoke Moon. Omdat dat album pas eind november in de platenwinkels lag, heeft het daarom waarschijnlijk de eindejaarzlijstjes niet of nauwelijks gehaald. Ten onrechte, want ook het vierde album van deze Belgische éénmansband rond Maarten Devoldere is er weer één van uitzonderlijke schoonheid.

Wellicht zit de kracht van de Belgische popmuziek is de vele kruisbestuivingen die daar plaatsvinden. Als je in België een band begint, dan lijkt het wel of daar binnen de kortste keren nieuwe afsplitsingen uit voort komen. Neem nou DEUS uit Antwerpen. Zanger Tom Barman is naast zanger van die band ook actief met vele andere muziekprojecten. Hetzelfde geldt voor DEUS-gitarist Mauro Pawlowski. Ooit behoorde Stef Kamil Carlens ook tot de band, hij begon daarna met Moondog Jr, Zita Swoon en vele andere muziekavonturen. Bij Warhaus zien we hetzelfde. Ooit begon in 2004 de band Balthazar met een groep muzikanten uit de buurt van Kortrijk en Gent. De band bracht vijf albums uit, waaronder het bijzonder succesvolle Fever. Al in 2016 begon Maarten Devoldere zijn sideproject Warhaus. Andere bandleden deden hetzelfde: Jinte Deprez zette J. Bernardt op (en gaf een verpletterend optreden tijdens Rock Wechter 2024), bassist Simon Casier startte Zimmerman. Volgt u nog?

Terug naar Warhaus. Het debuutalbum ‘We fucked a flame into being’ (alleen al de titel verdient een prijs) was in 2016 gelijk succesvol. Samen met muze, later partner, nu weer van gescheiden, Sylvie Kreusch wist Devoldere een geweldige sound neer te zetten die zich kenmerkte door de heerlijke ritmes en vooral ook de voortdurend broeierige sfeer. De zware stem van Devoldere in combinatie met die meisjesachtige stem van Sylvie Kreusch is niet te weerstaan. Luister naar de (nu al) klassieker ‘Love is a stranger’ en je weet genoeg.

Ondanks de huwelijkse scheiding tussen Devoldere en Kreusch is laatstgenoemde ‘gewoon’ weer aanwezig op het vierde album van Warhaus. Gelukkig maar, zou ik zeggen. Devoldere kan behoorlijk zwaar en indringend overkomen met zijn stem, die van Kreusch in de koortjes geeft de muziek die heerlijke luchtige en zwoele sound mee. Luister naar ‘No Suprise’. De vergelijking van de stem van Devoldere en zijn manier van zingen is al vaker vergeleken met die van Leonard Cohen. Ikzelf vind dat Devoldere een stuk beter zingt. Qua teksten wint hij het misschien nog niet van Cohen, maar slecht zijn ze allerminst. ‘You took praise. For a song that wrote itself in the sky. Now it's hanging out of tune. Like a karaoke moon’ (uit ‘No Surprise’).

Devoldere is een meester in het in no-time neerzetten van een bepaald sfeertje. Steevast wordt daar een heerlijk vette bas bij ingezet, bij het nummer ‘Jim Morrison’ zelfs een echte contrabas als ik mij niet vergis. Afrikaanse ritmes, spaghettiwestern-gitaargeluiden, het kan alle kanten op gaan bij Warhaus, maar vervelen doet het nooit. Of Karaoke Moon van Warhaus ooit in de Belgische Top 25 allertijden zal eindigen? Geen idee. Maar voor dit moment is dit album niet uit mijn cd-speler te slaan.

Muziek: 8,5
Klank cd: 8,5
Label: PIAS
Speelduur: 42min. 59 sec.
Te bestellen bij Kroese-Online