Het verschijnen van de Sonos Ace-hoofdtelefoon is even verrassend als voorspelbaar. Maar kan een merk dat groot werd met streaming speakers en soundbars wel een goede koptelefoon ontwerpen? Tijd voor een test!
Dat Sonos een koptelefoon zou uitbrengen was even verrassend als de aankondiging dat Denis Villeneuve sleutelt aan een derde Dune-film. Daar hadden de nodige lekken vooraf wel voor gezorgd, evenals opmerkingen vanuit een Sonos-topman dat ze wel eens lucratieve segment zou betreden. Voor de Sonos Ace dus, niet een derde Dune.
Aangezien het bedrijf al marktleider is qua streaming multiroomspeakers en ook scoort qua soundbars, lag de keuze om iets met head-fi te doen voor de hand. En omdat Sonos nu eenmaal een heel groot merk is dat breed mikt, kon je al vermoeden dat ze niet zouden afkomen met een niche-apparaat met elektrostatische drivers of een set bekabelde in-ears met custom tips.
Uiteindelijk is het de Ace geworden, een 499-euro kostende draadloze hoofdtelefoon die over de oren past en uitgerust is met noise-cancelling.
Dat maakt de Sonos-koptelefoon een nieuwe toevoeging aan een heel druk segment – en een uitdager voor andere topmodellen, zoals de Apple AirPods Max, de Bowers & Wilkins Px7, Sony’s WH-1000XM5 en andere. Daar zitten namen bij die al heel veel ervaring met dit soort koptelefoons hebben. Behoorlijk ambitieus dus!
Wie een bijzondere koptelefoon had verwacht, met bijvoorbeeld WiFi om in te haken op een Sonos-systeem thuis, zal misschien teleurgesteld zijn. De Sonos Ace is qua specificaties een modale NC-hoofdtelefoon met Bluetooth, weliswaar eentje uit het topsegment. Dat gezegd zijnde kan de Ace wel samenwerken met bepaalde Sonos-soundbars om avondlijke filmfans een surroundervaring te bieden. Dat maakt hem wel weer unieker en interessant. Voor bestaande Sonos-gebruikers, tenminste.
Mikt op de top
De Sonos Ace pakt uit met topspecificaties zoals je zou verwachten aan dit prijspunt. Het bevat acht microfoons – twee meer dan de norm – zodat het een betere noise-cancelling kan bieden. Met ruisonderdrukking ingeschakeld gaat de batterij 30 uur mee, wat een uitstekende prestatie is. Er is ondersteuning voor aptX Adaptive, incluis de lossless-variant die cd-kwaliteit over Bluetooth mogelijk maakt. Je moet dan wel over een geschikte smartphone beschikken die aptX Lossless ondersteunt. Dat betekent een nieuwer apparaat met de juiste Qualcomm-chipset. Als je wenst kun je trouwens hi-resaudio over de USB-kabel naar de Ace sturen. In de doos zit ook een jack naar USB-kabel, zodat je de Sonos-koptelefoon bijvoorbeeld tijdens een vlucht met een in-flight mediasysteem kunt verbinden.
Als je die specificaties overschouwt, kun je niet beweren dat Sonos puur z’n merknaam wil inzetten om snel een hoofdtelefoon aan de man te brengen. Zoals we op een voor-event in Amsterdam ontdekten, is nagenoeg elk onderdeel intern ontwikkeld, incluis de drivers.
Cijfert zichzelf weg
Er is maar weinig aan de Ace dat suggereert dat Sonos dit product snel-snel heeft ontwikkeld. Dezelfde zorg die het merk typisch besteedt aan het industriële design van hun speakers is hier duidelijk ook toegepast. Het bedrijf is bijvoorbeeld heel trots op het onzichtbare scharnier dat de hoofdband met de driverbehuizing verbindt. Waar de meeste koptelefoon een extern exemplaar bezitten, bevinden alle bewegende delen zich hier intern. De keuze hiervoor draagt absoluut bij aan de fijnere, elegante uitstraling van de Ace. Ondanks de aanwezigheid van 40-mm grote drivers die schuin gemonteerd zijn, is de behuizing heel dun. Dat betekent wel dat Sonos sterk zijn DSP-expertise mag inzetten om een goed geluid te krijgen.
Sonos heeft een grote liefde voor minimalistisch design en dat merk je hier ook echt. De Ace is een heel strak getekend toestel, met weinig zaken die de grote vlakken onderbreken. Opvallende designelementen of logo’s zijn er haast niet, waardoor de Sonos-koptelefoon nog meer understated overkomt dan zelfs de Sony WH-1000XM5. Er is wel een logo, trouwens, in reliëfvorm en dezelfde kleur als de behuizing. De witte uitvoering noemt Sonos ‘soft white’, en dat is wel een toepasselijke beschrijving voor een bijna-beige dat niet fel reflecteert in zonlicht. Het enige streepje kleur (op de zilveren knoppen na) is dat de binnenkant van het rechteroor lichtgroen is, wat overeenkomt met de binnenkant van de meegeleverde case.
Er is ook een zwarte uitvoering, daar is een oor lichtgrijs, het andere zwart. Dankzij dat subtiele kleurverschil zou je zonder nadenken de koptelefoon altijd correct op je hoofd parkeren, hopen de ontwerpers. Een L of R helpt mensen die minder intuïtief in het leven staan.
(Relatief) licht en comfortabel
Hoewel de Ace met 312 gram zwaarder is dan een aantal rivalen, kun je hem moeilijk zwaar noemen. Zeker vergeleken met een typische hifi-hoofdtelefoon met planar-drivers valt dit heel goed mee. De hoofdband is goed gewatteerd, de oorkussens liggen ondanks hun bescheiden dikte comfortabel op de oren.
We schrijven niet toevallig ‘op’. Het is wel een over-ears koptelefoon, maar net als de Bowers & Wilkins Px7 zit de Ace toch ook deels op (onze) oren. De Sony WH-1000XM5 zit er dan weer knus (en warmer) omheen.
Oordruk op de oren valt heel goed mee, het mocht qua stabiliteit zelf een tikje meer zijn. Die detailopmerkingen terzijde gelaten, durven we wel stellen dat de Ace geschikt is om lang te dragen.
De oorkussens zijn magnetisch bevestigd op het geheel. Dat maakt het vervangen makkelijk, wat kan voor 49 euro per paar. Een goede zaak, want het maakt deze hoofdtelefoon wel iets duurzamer. Sonos zegt zelf dat ze de gemiddelde levensduur van een gemiddelde NC-koptelefoon – iets meer dan twee jaar – sterk wil overstijgen.
Met een knop werkt altijd
Veel concurrenten bedien je via een touchoppervlakte aan de buitenkant. Niet de Ace. Sonos zet volledig in op fysieke knoppen, want sommigen wel heel fijn zouden vinden. Wij ook – het is veel makkelijker om een schuifknop op of neer te duwen om het volume te veranderen dan te zitten vegen en tasten totdat touchcontrols het juiste gebaar herkennen. Enfin, op sommige koptelefoons functioneert touchbediening wel goed, op anderen wat minder. Maar fysieke knoppen werken altijd, ook als je handschoenen draagt.
Heel veel toetsen staan er echter niet op de Ace. Je hebt de volume-schuifknop die je ook kunt indrukken. Dan werkt het als pauzetoets, druk het snel twee keer in en de muziek verspringt naar het volgende nummer. Het lang ingedrukt houden laat je de audio overnemen van een Sonos-soundbar (zie verder).
Iets lager aan de rechterzijde is er een simpele knop om te schakelen tussen noise-cancelling en aware-modus (waarbij je net heel goed hoort wat er rondom je gebeurt). Je kunt dit ook nog veranderen in de app. Een laatste toets, deze keer aan de linkerzijde, dient om de Ace in en uit te schakelen. Simpeler kan haast niet.
Wat verwarrend in de app
Als je meer wil, moet je naar de vertrouwde Sonos-app. Het was gek geweest als er voor de koptelefoon een andere app was gecreëerd, vooral gegeven de samenwerking met een Sonos-soundbar (zie verder). Tegelijkertijd moet je niet verwachten dat de vertrouwde Sonos-mogelijkheden hier aanwezig zijn. Je kunt bijvoorbeeld niet in de Sonos-app in Apple Music duiken en een playlist kiezen, zoals je dat voor speaker kunt doen. Neen, je gebruikt gewoon de app van de desbetreffende muziekdienst. Op dat vlak werkt de Ace niet anders dan een doorsnee Bluetooth-hoofdtelefoon.
In de Sonos-app zie je de koptelefoon netjes verschijnen in het overzicht van toestellen in je Sonos-systeem. Tik je op de Ace, dan kun je zien welke muziek speelt (via een andere app). Bij de instellingen vind je ook wat zaken om in te stellen, waaronder draagdetectie en een equalizer met basale mogelijkheden (treble, bas en balans). Schakelen tussen noise-cancelling, aware en gewoon luisteren kan, maar drukken op de knop op de Ace zelf gaat wel vlotter.
Zit je helemaal niet in het Sonos-systeem? Dan hoef je de app niet te gebruiken. Al blijft het wel noodzakelijk om firmware-updates te installeren en als je wil spelen met de equalizer om de klank om je smaak af te stemmen.
Luisteren in een grotere ruimte
Met dank aan Apple en andere is ruimtelijke audio is een ding geworden. Ook bij de Ace ontbreekt het niet. Sonos biedt zelfs twee vormen aan, telkens met headtracking. Het eerste gebruik je bij het streamen van audio over Bluetooth. Als je dat wenst, zal dankzij headtracking van Sonos en Dolby muziek in de ruimte verankerd worden. Je hoort een artiest recht voor je staan, ook als je met je hoofd even naar een kant kijkt. Misschien klinkt dat als een merkwaardige functie om aan te bieden, maar het biedt een luisterervaring die dichter komt bij speakers of een liveoptreden. Het is wel aangenamer als je zelf neerzit. Het inschakelen terwijl je druk rondloopt is vrij afleidend, omdat je instrumenten dan hoort bewegingen van kant naar kant.
De Sonos-koptelefoon presteert qua detectie van hoofdbewegingen wel heel goed. Als muziek speelt en je je hoofd lichtjes draait, dan is de verandering in je oren heel geleidelijk. Het is niet dat een nummer opeens naar je linkse of rechtse oor schiet. De functie voegt amper kunstmatigheid toe, wat meestal de reden is dat we dergelijke functies links laten liggen. Het is een stukje smaak, maar de Sonos-implementatie is wat ons betreft goed genoeg om het aan te laten staan. We vonden het wel rustgevend, zo achteroverleunend in een fauteuil terwijl we via Qobuz luisteren naar de aangename jazz van Penguin Cafe.
Als je bijvoorbeeld in Apple Music een track in het Dolby Atmos-formaat afspeelt, dan gaat de Ace daarmee aan de slag. We vergeleken zo de ‘What Would You Call Yourself’-prerelease track van Fink’s aankomende album in Atmos- en in stereo, en er was wel wat verschil te noteren. De stereoversie voelde wat dichter op de huid aan, wat intenser – maar de Atmos-versie stond dichter bij een live-ervaring.
Samen met je Sonos-soundbar
Het indrukwekkendste wordt ruimtelijke audio als je televisie kijkt. Er hangt wel een serieuze voorwaarde aan vast: de Ace moet kunnen verbinden met een Sonos-soundbar. Het is immers de soundbar die een eigen Sonos-motor gebruikt om Dolby Atmos-geluid te hermixen voor de koptelefoon.
Het houdt bovendien (optioneel) rekening met de positie van je hoofd, zodat het filmgeluid gekoppeld blijft aan het tv-scherm. Net zoals in de bioscoop of bij een surroundopstelling is het ‘centerkanaal’ dus recht voor je en bewegen geluidseffecten zoals het hoort ten opzichte van wat er op het scherm toont.
Dat lijkt niet zo belangrijk, maar zoals we al onder meer ontdekten bij de combinatie van een Apple TV en AirPods Pro verhoogt het wel het immersiegevoel enorm. Niet omdat je bij het flink heen en weer schudden van je hoofd hoort hoe stemmen sterk bewegen. Het draait meer om de microbewegingen die je onbewust doorlopend maakt en je informeren over de positie van een geluidsbron. Wel handig: je kunt tijdens het luisteren in deze modus de tv-remote gebruiken om het volume in de koptelefoon te regelen.
Aanvankelijk werkt deze functie enkel met de Arc, Sonos’ duurste soundbar. Er komt echter een update aan zodat je de Ace kunt gebruiken met de Ray en de tweede generatie van de Beam. Nog later volgt TrueCinema, een functie die het tv-geluid in je oren meer doet klinken als wat je hoort in jouw woonkamer. Het idee is dat als je dan overschakelt van soundbar naar koptelefoon je hetzelfde blijft ervaren.
Even uitzoeken
In de praktijk was het wel wat zoeken om de Ace juist in te stellen voor deze modus. Dat kwam uiteraard omdat er met vroege pre-release software werd gewerkt. Eens alles werkend was, was het makkelijk om bij het tv-kijken even op een knop op de Ace te drukken zodat het geluid van de Arc naar de koptelefoon overschakelde. Het kan ook via de Sonos-app, maar in de nieuwe interface is het soms moeilijk om een bepaald scherm terug te vinden.
Het moet gezegd worden: de functie is heel effectief, net zo goed als bij de Apple TV. Je wordt overtuigend in een surroundbubbel geplaatst, waarbij geluidseffecten beweging en actie overbrengen. Het is wel een tikje ‘beleefd’. De brug die verschijnt of het vuurwerk dat ontploft bij de race in ‘Ready Player One’ knalt niet diep. De echte LFE-impact mist wat, ook als er auto’s ontploffen of de dino aan wagen vastgrijpt en tegen een muur knalt. De vele kleine audiodetails komen wel goed uit de mix, redelijk goed geplaatst in het geheel. Dialogen zijn bij ruimtelijke audio vaak een probleem, want ze klinken snel dunner en metaalachtig. Dat is hier niet echt het geval. De Ace zet de dialoogweergave net heel centraal, een beetje ten nadele van de actie soms.
Gericht op lang luisteren
Maar hoe klinkt die Ace nu uit de doos? Niet slecht, maar zeker anders dan wat Sony, Bose, JBL of Apple te bieden hebben. Met de inbreng van een reeks bekende figuren uit de muziekindustrie, verzameld in een ‘Soundboard’ onder leiding van producer Giles Martin, is de Ace net zoals de Sonos-speakers getuned naar iets oorvriendelijk en universeel. Dat is het doel, in elk geval.
Wat dan meteen opvalt is dat de Ace een stukje baslichter is dan veel rivalen, die vaak extra basenergie toevoegen om te compenseren voor buitengebruik. Maar dat levert bijvoorbeeld bij Sony vaak iets wolligere bassen op, wat dan onder meer popnummers iets minder strak maakt.
Bij een nummer als ‘Pretty in Possible’ van Caroline Polachek heb je bij de Ace zo wel een fijne luisterervaring die met de headtracking ook iets meer open overkomt dan zonder. Maar de baslijn in de achtergrond mocht zeker wat meer body hebben, iets dat je ten dele kunt opvangen via de EQ-instelling in de app. In combinatie met de headtracking is het aangenaam om ‘Mid Spiral: Growth’ van Badbadnotgood via Qobuz op onze Samsung Z Fold4 binnen te krijgen. De Ace geeft deze jazznummers iets meer een live-gevoel, waarbij gekozen wordt voor een presentatie op grotere afstand van het podium. Dat geeft soms een iets donkere weergave die uren luisteren toelaat en zeker niet kritisch omspringt met opnames. Maar het mocht ook wat levendiger en spannender, wat ons betreft. Als we heen en weer wisselen tussen de Ace en de Sony WH-1000XM5, dan heeft die laatste iets minder controle maar komen de individuele instrumenten wel sterker uit de mix.
Effectief tegen lawaai
Volgens eigen zeggen heeft Sonos de noise-cancelling van de Ace zelf ontwikkeld. Het zet vier microfoons in per kant in, wat veel is. In een thuisomgeving toont de ruisonderdrukking zich heel effectief. Muziek dat in de achtergrond speelt, de vaatwasmachine of straatlawaai dat binnenkomt via een open raam verdwijnt grotendeels.
Daarbij is er wel een tikje ruis – wat vaak voorkomt bij NC-koptelefoons – als er geen muziek speelt. Het drukkende gevoel dat sommigen ervaren bij intense noise-cancelling merken we hier niet, maar eerlijk gezegd hebben we daar zelf zelden last van. Het is iets dat sommigen meer treft dan anderen.
De ingebouwde microfoons werken uitstekend bij het bellen achter de computer. Buiten vallen de prestaties ook goed mee, bij veel herrie daalt de verstaanbaarheid wel heel sterk. Misschien dat een software-update hier nog verbetering in kan brengen. Een detail voor sommigen ongetwijfeld, maar wel nuttig in bepaalde (werk)situaties: de Aware-modus is een van de beste transparantiemodi op de markt.
Conclusie
Voor net geen 500 euro spreken we hier over een NC-koptelefoon die wel heel hoog mikt. Qua presentatie, draagcomfort en specificaties schiet de Ace echter niets tekort. De ondersteuning voor aptX Lossless is bijvoorbeeld op langere termijn echt een plus voor serieuze muziekliefhebbers. Het is ook een zeer elegante verschijning, al is het design nu ook niet zo onderscheidend. Het op papier hogere gewicht is in de praktijk niet echt een struikelblok. Al hebben Sony en Bose op dit vlak iets voor – 60 gram om juist te zijn.
Op vlak van noise-cancelling presteert de Ace heel goed, al plaatsen we Sony, Bose en Apple toch net iets hoger. Maar het is uitstekend bij thuis/kantoor-gebruik en ook op de trein effectief. Qua klank is de Ace nogal middle-of-the-road: het gaat voor een beheerste, evenwichtige en wat donkere weergave die je uren kunt beluisteren en even goed bij pop als bij podcasts past. De headtracking kun je uitschakelen, maar wij vonden het wel een echte meerwaarde hebben om muziek net iets meer een live-gevoel te geven. Je moet wel wat dieper in de app duiken om het in- en uit te schakelen, een kritiek die je ook kunt maken over equalizer. Dat is wel spijtig, omdat de functie bij het neerzitten veel aangenamer is dan bij het rondlopen.
Sonos maakt veel van de koppeling met Sonos-soundbars (voorlopig enkel de Arc). Begrijpelijk, want het bedrijf wil natuurlijk een wisselwerking met z’n andere producten en mensen zo veel mogelijk in hun ecosysteem houden. De functie werkt heel goed en geeft je ook echt een ruimtelijke ervaring. Dat maakt het voor Arc-eigenaars een leuk om te hebben-iets, net zoals de koppeling tussen de Apple TV en de AirPods dat ook is.
Sonos ACE
499 euro | www.sonos.com
Beoordeling 4 op 5
