Van een titel als ´The trumpets that time forgot´ krijg ik meestal gelijk de kriebels. Misschien volkomen misplaatst, maar het roept bij mij direct associaties op van goedkope klassieke cd-producties die klassieke evergreens in massale cd oplagen via allerhande ketenwinkels aan de man wil brengen.
Hier word ik echter volledig misleid, gelukkig. ´The trumpets that time forgot´ is hybride SACD uitgave van Linn Records met werken voor (kerk) orgel en trompet(ten). Bijzonder daaraan is dat de stukken niet van oorsprong zijn geschreven als trompet- en orgelwerken, maar naar deze bezetting zijn gearrangeerd.
De werken op deze SACD zijn van de hand van Joseph Rheinberger (1839-1901), Richard Strauss (1864-1949) en Edward Elgar (1857-1934). Net als hun collega´s van destijds hebben zijn geen groot trompetrepertoire geschreven. Uitzonderingen daarop zijn concertwerken als die van Hummel en Boehme, maar de trompet werd in de late romantiek niet beschouwd als significant solo-instrument. Om dit hiaat in het trompetrepertorium op te vullen zijn drie werken van de zojuist genoemde componisten naar een trompet/orgelbezetting omgeschreven. Om de ´vergeten tijd´ in te halen.
Openingswerk is de ´Suite for two trumpets and organ´, Opus 149, van Joseph Reinberger. Van oorsprong een werk voor orgel, viool en cello. Naast organist Colm Carey, die op alle werken te horen is, spelen de trompettisten Jonathan Freeman-Attwood op piccolo trompet en John Wallace op Bes trompet. Een mooie combinatie met een sprankelend hoge piccolo. De Bes trompet is echter in de lage passages soms wat weifelend, vooral in de Sarabande (deel 3 van 4). Het is hoe dan ook moeilijk voor te stellen dat het stuk aanvankelijk bedoeld was voor viool en cello. Ondanks de enorme verschillen in ligging tussen de beide instrumenten komt het geheel vloeiend bij elkaar.
Er volgen drie korte movements uit de suite ´Le Bourgeois Gentilhomme´, opus 60, van Richard Strauss. Nu met beide trompettisten op respectievelijk piccolo trompet en es trompet. Een heel aparte sfeer wordt gecreeerd in Minuet de Lully. Beide trompetisten spelen in een zeer hoog register en klinken als hobo´s. Overigens is dat meer een hiaat in de opname. Over de hele cd genomen klinken de trompetten teveel op de achtergrond. Ruimtelijkheid is daarvan een goed bedoeld effect, maar het gaat ten koste van de definitie van het karakteristieke trompetgeluid.
Afsluitend geheel is de uit vier delen bestaande ´Sonata no. 2´, opus 87a, van Edward Elgar. Beide trompettisten bespelen nu de es-trompet. Een zeer bombastische opening met een breed geïnstrumenteerd orgel brengt je onmiddellijk in andere sferen in vergelijking tot beide voorgaande werken. Het Toccata bevat vele varianties en tempowisselingen waardoor het werk een veel moderner karakter krijgt. Beide trompettisten laten horen tot de top der instrumentalisten te behoren door hun virtuositeit en hun meeslepende lyriek in, met name, de boeiende Fuga. Het is een waardige afsluiting van dit bijzondere project.
De drie werken kunnen met recht worden toegevoegd aan het repertoire van de trompettist. Enige vaardigheid op het instrument is echter wel een vereiste, want de stukken onderscheiden zich in virtuositeit die van de muzikant wordt gevraagd. Het blijft gelukkig altijd nog mogelijk om naar de prachtige muziek te luisteren. Laat u dus niet misleiden door de titel ´The trumpets that time forgot´. Er schuilt veel meer achter dan u wellicht op het eerste gezicht zou vermoeden!
Aanvullende informatie:
Linn CKD 242
Hybride SACD
Freeman-Attwood, Wallace Carey
Speeltijd: 59:12
www.linnrecords.com
