Er zijn van die cd’s die in je hoofd blijven hangen nadat je ze voor het eerst beluisterd hebt. Harmen Fraanje’s debuut cd Sonatala is er zo een.
Harmen Fraanje, een jonge muzikant van 28 jaar. Geboren Roosendaler, studeerde piano lichte muziek in Tilburg bij Willem Kuhne en viel daar al op door zijn virtuositeit en ambitie. Studeerde verder in Utrecht bij Bert van de Brink en rondde zijn opleiding cum laude af te met een symbolische 9,5 (‘er valt immers altijd wat bij te leren’, zo werd gezegd). Sindsdien timmert hij hard aan de weg om in rap tempo een van de meest gevraagde en talentvolste pianisten van Nederland en omstreken te worden. Hij laat zich omringen door grote en gevestigde namen als trompettist Eric Vloeimans (die jammerlijk ontbreekt op Sonatala) en Hein van de Geyn. Met deze bassist van wereldformaat toerde hij door Nederland, vergezeld door drummer Matthieu Chazarenc en gitarist Nelson Veras. Voorafgaande daaraan werd, gedurende een verblijf van een week in het ‘home theater’ van Hein van de Geyn, Fraanje’s debuut cd ‘Sonatala’ opgenomen.
Uitgebracht in SACD kwaliteit, maar gelukkig in hybride vorm zodat het afspeelbaar is op alle cd machines, klinkt de muziek prachtig door de speakers. Met name het samenspel tussen piano en bas is indrukwekkend vloeiend en organisch. Hierdoor is het geluidsbeeld is rustig en open van klank, verzorgd, en het lijkt alsof de piano voor je neus bespeeld wordt.
Wat echte grote indruk maakt zijn de composities. Ondanks de toepassing van ongebruikelijke maatsoort- en toonsoortwisselingen klinken de stukken bedrieglijk toegankelijk en natuurlijk. De melodieen en piano begeleidingen zijn uitnodigend, boeiend, lyrisch en klinken als klassiekers. En dat is razend knap voor iemand die zijn naam nog definitief moet vestigen. Niet alleen pianistisch maakt de muzikant indruk, de composities beloven nóg heel veel meer moois voor de toekomst.
Mulle behoort (samen met Paris song, Winter en Nanne) tot de hoogtepunten van Sonatala. Het stuk opent uitgebreid met de begeleidende partij gespeeld door piano, gitaar en bas. Drums komt later bij en na een geïmproviseerd tussengedeelte wordt de reprise ingezet, versterkt door de melodie. Interessant is dat Fraanje laat horen dat de begeleiding van het stuk de melodie haast bijzaak maakt. Dankzij prachtige opeenvolgingen van de akkoorden klinkt Mulle overtuigend en dramatisch. Geen solo’s, maar een door de gitarist gespeelde schitterende melodie in de herhaling. 4 minuten is veel te kort. Als luisteraar heb je dan ook onmiddellijk de onbedwingbare neiging om naar de cd-speler te lopen en op de knop ‘repeat’ te drukken. Je wordt gegrepen en het laat niet meer los. De rest van de dag spookt Mulle door je hoofd. De kwaliteit van de compositie wordt daarmee aangegeven: bijzonder.
Harmen Fraanje is een ballad maker. Tijdens zijn live concerten, zeker die waar Eric Vloeimans acte de présence geeft, raakt hij geregeld de gevoelige snaar. Met Sonatala geeft hij daarvan ook blijk. Geen snelle virtuose pianohamerige loopjes, maar rust, bedaardheid en melodieen die werkelijk alle ruimte krijgen die ze verdienen. Jammer is wel dat met name de gitarist in zijn improvisaties niet goed uit de verf komt. Sommige passages klinken wijfelend en doen eerder afbreuk aan zijn spel dan dat ze iets toevoegen. Met een duo opname (Fraanje en van de Geyn) waren de stukken vermoedelijk nog beter uit de verf gekomen dan dat ze nu al doen. Misschien een suggestie voor de tweede cd?
Aanvullende informatie:
Harmen Fraanje Quartet
Challenge Jazz SACHR 70116
Total time 59:32
Super Audio Hybride CD
www.harmenfraanje.nl
www.sonatala.org
