No Bed Of Roses

Ik moet direkt bekennen, dat ik geen reggae en dub fanaat ben, maar wil het wel graag worden. In ieder geval voor deze review. De echte fans hebben even moeten wachten op de opvolger van hun laatste studioalbum “Acres Of Space” uit 2001.

Hoewel de titel en de hoes van het nieuwste album je anders doen geloven, vind ik het al met al een vrolijk klinkende CD. Drummer, schrijver en producer Lincoln Valentine Scott aka L.V. Scott aka Style Scott is samen met de samplevirtuoos/dubber/mixer Adrian Sherwood mede verantwoordelijk voor dit mooie schijfje met dub/reggae sounds. Ze lopen al meer dan 20 jaar mee en staan erg hoog aangeschreven bij hun collega muzikanten en hebben al meer dan 20 albums achter hun naam staan. Met gastoptredens van o.a. de grote Gregory Isaacs, die zingt op Kingston 14, mag je als nieuwkomer ook wel wat verwachten.

Dit Dub Syndicaat gaat zoals reeds eerder gezegd al wat jaartjes mee in dub land en dat is voor een beginneling als ik ook meteen goed te horen. De kwaliteit voel je in elk nummer.Aan de ene kant lijkt alles als los zand aan elkaar te hangen, en aan de andere kant klinkt de productie superstrak. Er is ook veel werk verricht om de details, lees goed, gedetaileerder te laten klinken. Dub, bass, ongelooflijk diep. De 1e track zou zomaar een hit kunnen worden, maar ik zie ze nou niet bij Top of The Pops hun ding doen. Te onduidelijk en te vaag voor het Top 40 publiek. Juist dat maakt deze CD het beluisteren meer dan waard.

Private I is een instrumentaal masterpiece en ik word zelf erg vrolijk van Jamaican Proverb, want die vocals klinken zo zuiver in mijn oren en blijven daardoor de gehele dag lekker in je hoofd zitten. In Nothing Comes Easy zitten waanzinnige dubs die je zelf met een wit wijntje al naar een ander niveau zullen brengen. Adam en Eve is een ‘ode’ aan onze wereldleiders en hun drang naar totale macht.

Worldleaders fighting for superpower,
Worldleaders fighting for superpower
we are controlling transmission’  ..we..we are…we are controlling transmission’ .

Eén van de afsplitsingen van reggae is de Dancehall, wat dankzij o.a. de hitjes van Wayne Wonder en the Elephant Man ook vaste voet op europese bodem heeft gekregen. Mede door de inspanningen van Style Scott 25 jaar jaar terug in de tijd, is de Dancehall sound geworden wat hij nu is. Helaas ook een stuk commercieler.

De hidden track ‘Nuttin Naw Gwaan’ zal diegenen die een lekker blowtje hebben gerookt niet echt meer verrassen, maar muzikaal is het toch een erg leuke afsluiter van deze boeiende CD.

Als groentje ontbreekt het me helaas nog aan genoeg vergelijkingsmateriaal, maar als ik de afgelopen 2 weken de revue laat passeren, dan heeft deze CD me toch te pakken want ik merk, dat ik een aantal nummers fluit, zing en op de  o zo relaxte beats meedeins in de douche, auto en op kantoor. Wat ik jammer vind, is dat sommige nummers mijns inziens niet lang genoeg duren. Ze hebben dat voor een gedeelte gecompenseerd door een drietal nummers nog eens door de ‘Dub Machine’ van Sherwood te gooien. Vooral Kingston 14 (version) vind ik daarin erg geslaagd.

Ik heb vorige week een goede vriend geraadpleegd (die zijn kast redelijk vol heeft staan met reggae en dub CD’s) en hem een aantal nummer van de CD laten horen. Hoewel hij niet echt bekend was met deze band moest hij erg denken aan de dub van weleer en stond er van te kijken toen ik vertelde, dat deze CD uit de 21e eeuw kwam. Dat lijkt me een prachtig compliment. Ik ga zelf voor een eight out of ten en ben zeker van plan om meer van hun werk te gaan beluisteren, als is het maar om het zo nu en dan het geregelde en gestresste leven te laten voor wat het is. Dub rulezz.

Aanvullende Informatie
Artiest: Dub Syndicate
Titel: No Bed Of Roses
Label: Lion And Roots/On U/EFA
Formaat: LP/CD
Duur: 56.25(incl. Hidden Track)
Links:
http://www.skysaw.org/onu/discography/dubsyndicatediscog.html
http://www.klix.freeserve.co.uk/
http://www.theorb.com/