Bij het leven hoort onherroepelijk ook het levenseinde. Voor veel artiesten een bron van inspiratie. Zo ook voor Stefan Breuer, de man achter The World Of Dust. Op True Sound verwerkt hij het verlies van zijn grootouders en viert hij tevens hun leven middels warme herinneringen.

Breuer, artiest, componist en Tiny Room Records labelbaas bracht al vier albums uit onder The World Of Dust, die allen een ingetogen indie sound met zich meedroegen. Op het vorige album Samsara liet Breuer een fraaie, ingetogen lo-fi en dromerige stijl horen, die prima paste bij de arrangementen die zijn vriend, voorbeeld en labelgenoot Todd Tobias aandroeg. Die werkwijze werd voor True Sound herhaald, Tobias verzorgde wederom de muziek en Stefan vulde dat aan met teksten en zang.

Het zal je dan ook niet verbazen dat ook True Sound weer een ingetogen, atmosferische plaat is geworden, waarop de bijna gewijde zangstijl van Breuer een even grote rol inneemt als de composities zelf. Het recept van The World Of Dust in een notendop. Het autografische element van dit conceptalbum, het leven en overlijden van Breuers grootouders, past ook weer prima binnen het concept van The World Of Dust, evenals bij de muzikale stijl die wordt gebezigd. Wie dan een intens droevig of melancholisch resultaat verwacht komt echter bedrogen uit. Toegegeven, True Sound blaakt niet van vrolijkheid, maar Breuer en Tobias wisten van het album (dat nog geen 22 minuten duurt) toch een liefdevol en hoopvol geheel te maken. Zo is de drumloze openingstrack Sailing, dat leunt op een betoverend, repetitief elektrisch gitaarloopje en kabbelende soundscapes, mede dankzij Breuers serene zangstijl prima te verteren en wordt meteen ook de dromerigheid van Samsara weer aangedaan.

Die track, opgedragen aan Stefans opa Jan, wordt aangevuld met de track Goodbye. Breuer vertelt over Jans gevecht met kanker en neemt op Petranella’s Death Jans eerste vrouw meteen mee, die tijdens een bevalling overleed. Luchtiger gaat het er aan toe op Wait For The Alder, dat een stukje frivole bezinning tentoonspreidt. Kort maar krachtig. Hazel is een van de fraaiste tracks van het album, waarop de melancholie meer door weet te klinken en de gemoduleerde geluiden samen met een naar de achtergrond gemixte gitaar mij doen denken aan angst, loslaten en berusten.

Ingetogen en bijna voorzichtig treedt The World Of Dust naar voren op True Sound, als ware het de materie van het concept dat met fluwelen handschoenen behandeld moet worden. Toch zit er een vloeiende progressie in het album, naarmate de tracks op het album voortschrijden is er sprake van een kleinkunstige grunge-achtige sound die door weet te klinken. Dyad had met iets meer versterking en kracht niet misstaan op een vroeg album van Alice In Chains, bijvoorbeeld. Afgezien van de korte speelduur.

Tobias speelt hier op prachtige wijze met snelheid en vervorming en ineens lijkt het stemgeluid van Breuer tastbaarder. Dat is ook hoorbaar op de track Nel’s Passing (een ode aan Stefans oma), hoewel minder rauw en voorzien van een speelse muzikale invulling en een hoger oplopend tempo.

True Sound is een fijn luisteralbum, hoewel sommige tracks best wat meer uitgesponnen hadden mogen zijn. Dat was ook de albumlengte ten goede gekomen, want ruim eenentwintig minuten is wat mij betreft te kort om een album ook echt als zodanig te beschouwen. Noem het maar kunst, dus. Het nogal verhalende album is minder lo-fi dan zijn voorganger en The World Of Dust breidt ook de ingetogen en dromerige indie sound voorzichtig uit met andere invloeden van bijvoorbeeld rock en folk. Prima luistervoer voor een herfstachtige avond.

Muziek: 7,8
Klank: 7
Label: Tiny Room Records
Speelduur: 21:07 minuten
Website: www.theworldofdust.nl
Luister True Sound via Tidal