In de vroege zomer van 2014 keerden Mick Ness en leden van Mecano terug naar Paradiso. Een plek waar het voor de laatstgenoemde band ruim dertig jaar daarvoor allemaal begon, toen de ULTRA-beweging in de vaderlandse undergroundbeweging vorm kreeg. Voordat Dirk Polak en zijn band het podium innamen, voerden Ness en zes andere musici een wonderlijke liveset op, die in zeer beperkte oplage op vinyl werd geperst.
Het was op 28 juni 2014 dat Mick Ness en Mecano Un-Ltd (zoals het collectief tegenwoordig door het leven gaat) in de Amsterdamse poptempel Paradiso het podium innamen voor een uniek optreden. Vijfendertig jaren geleden was de Amsterdamse multi-instrumentalist en zanger al actief in de ULTRA-beweging: een muzikale stroming die voortborduurde op de DIY-principes uit de punk, maar dan met de focus op experimenteren.
Mick Ness was vanaf het begin van de jaren tachtig actief in de ULTRA-stroming en bracht in 1981 zijn debuutalbum Leave Me Your Ears uit, dat nog steeds als klassieker te boek staat. Helaas kwamen Ness en de platenmaatschappij er te laat achter dat er iets fout was gegaan tijdens het snijden van de LP en zo klonk dat album nooit zoals het de bedoeling was geweest van Ness en Torso Records. Dat stond de progressie niet in de weg en Mick voegde zich later bij Mecano Un-Ltd als schrijver en gastmuzikant en maakte hij deel uit van de Hongaarse band Sexepil. Tegenwoordig is het multi-talent ook te horen als zanger van de band Stakbabber en bezit hij z’n eigen label Studio Frog.
2014 zag de rerelease van het eerste Mick Ness-album Leave Me Your Ears onder de titel The Joy Of Pop en vierden zowel Ness als zijn muzikale kompaan Dirk Polak met zijn band in Paradiso uitbundig voor een select publiek. Mick werd op het podium natuurlijk, net als vroeger, bijgestaan door Pieter Bannenberg. Gitarist Idan Karucci stapte letterlijk uit zijn comfortzone als gitarist door de bas te spelen en zag zijn reguliere metier overgenomen door Mark Ritsema. Sin verzorgde de percussie en Esther Apituley speelde viool en saxofoon. Dirk Polak zelf verzorgde het toetsenwerk en bespeelde ook nog enkele flessen. Als voorprogramma van Mecano Un-Ltd bracht het gezelschap een set van vijf tracks ten gehore, die werd opgenomen en dankzij een unieke samenwerking van Out Of Print Records en Tonefloat Records op vinyl werd vereeuwigd.
Het concert, dat uit vijf tracks en nog geen twintig minuten muziek bestaat, komt vanuit de groeven waarschijnlijk even wonderlijk op de luisteraar over als op de Paradiso-bezoeker in 2014. Een enorme hoeveelheid energie, een wellicht nog grotere dosis hoorbaar speelplezier en invloeden die Joy Of Pop zo uniek maken stromen op 45 toeren draaisnelheid de luisterruimte in, met de focus op alles wat de ULTRA-stroming aan het begin van de jaren tachtig bestaansrecht gaf. Wat overkomt als een experimentele jamsessie uit de beginjaren van het achtste decennium van de vorige eeuw, is tegelijkertijd ook weer zo atypisch voor die periode dat de muziek uniek is. Invloeden van punk, pop, art en nog veel meer komen in vijf tracks samen als een energieke explosie die het midden houdt tussen kakofonie en de briljante samenstelling.
Met de tracks Walk On Heads en We Are ‘In’ Moving als eclectische hoogtepunten walst het gezelschap met de excentrieke zanger en zijn aan paniek grenzende zangstijl door de vijf tracks heen, zonder aan kracht in te boeten. Het moet drie jaar geleden de perfecte warming up geweest zijn voor wat nog verder komen ging op het podium en fans van toen en nu zullen blij zijn dat er een opname van het concert bestaat. Klankmatig is The Joy Of Live passend bij de stijl, soms wat rommelig maar toch prima geproduceerd. Al is er van audiofiele kwaliteiten geen sprake, ondanks het toerental en de 180-grams persing die als zodanig op wrapper om de fraaie PVC-hoes zijn aangeduid. Het maakt ook niet uit voor dit album. Doe eens gek en koop deze plaat als bijvoorbeeld Joy Division ook in je collectie aanwezig is. Het zou je best eens goed kunnen bevallen en er zijn er maar driehonderd van geperst.
Muziek: 8
Klank: 7
Kwaliteit persing: 8,5
Speelduur: ongeveer 19 minuten
www.mickness.com
