Het Nederlandstalige lied op LP is in groten getale terug te vinden in de bakken van de kringloopwinkels. Met af en toe een herpersing van een beroemd Nederlands album op nieuw vinyl, waaraan eerder een marketingstrategie dan ware liefde ten grondslag ligt. Hoe stoer is het dan, als een artiest ervoor kiest om een eigen LP uit te brengen?
Het was Dominique Engers zelf, die me een recensie-exemplaar van haar album Geen Haast toestuurde. Inclusief begeleidende, persoonlijke brief. Het appelleert aan de nieuwsgierigheid en het resultaat daarvan leest u hier nu. Gelijk aan de eigenwijze beslissing om haar album fysiek enkel op in Haarlem geperst, gelimiteerd vinyl uit te brengen in plaats van op cd is ook de muziek op het album heerlijk eigenwijs. Geen Haast werd in 2016 live opgenomen in het Zaantheater en staat bol van pure Nederlandstalige nummers, zonder ook maar één moment naar commercie te neigen.
Dominique Engers studeerde aan het eind van de jaren negentig af als theaterwetenschappen en begon daarna met het schrijven en uitvoeren van theatervoorstellingen voor kinderen, jongeren en volwassenen. Diverse projecten (waaronder musicals, meezingspektakes en andere theatervoorstellingen) volgden en in 2014 legde ze samen Wessel Coppes en Eelco Menkveld de basis voor haar eerste album, dat onlangs dus verscheen.
Op Geen Haast wordt de luisteraar getrakteerd op fraaie, op het eerste gezicht luchtige tracks die de verdieping weten te vinden in een prettig gevoel voor de Nederlandse taal, dichterlijke vrijheid en een flinke dosis liefde voor alles wat mooi was en is. Dominique wordt prettig begeleid door Menkveld (piano en zang), Hans van Gelderen (gitaar en zang) en Sybren Van Doesum (trompet, bugel, klokkenspel en zang). Maar de mooi gearticuleerde, bij tijd en wijle frivool klinkende stem van Dominique dragen het geheel.
Engers lijkt op Geen Haast autobiografisch geschreven te hebben, waarbij ze passievol herinneringen aan jong meisje in Amsterdam ophaalt, vrede heeft met haar wens om niet met alle moderne zaken die je als mens soms worden opgedrongen mee te moeten gaan of de liefde die al dan niet beantwoord onherroepelijk in een mensenleven voorkomt bezingt. Een vleug melancholie - of een lichte vorm van Weltschmertz - is snel herkenbaar, maar is niet de rode draad die door het album heen lijkt te lopen. Want dat is de liefde voor taal en muziek, die op prettige wijze altijd weer doorklinkt. Teksten over ervaringen of levensgebeurtenissen zijn voor veel mensen herkenbaar en dat maakt dat je je als luisteraar heerlijk kan inleven in de liedjes.
Kleinkunst, cabaret, het Nederlandse lied... Geef aan Geen Haast maar een naam. Het past allemaal, hoewel Dominique het geheel uniek en verfrissend eerlijk uitvoert. Soms verhalend, dan weer poëtisch, maar altijd met de gave om emotie op de luisteraar over te kunnen dragen. Erg prettig! Klankmatig is de fraai geperste LP meer dan goed te noemen en zoals we van Record Industry gewend zijn is het vinyl zelf doodstil. In de klaphoes zit overigens ook nog een downloadcode voor een digitale versie van het album. Bedoeld voor - zoals Dominique me zelf schreef - "iedereen die hipper en/ of haastiger is dan ikzelf". Tekenend voor het album.
Muziek: 8
Klank: 8
Kwaliteit persing: 8,5
Label: Bontekoe Produkties
Speelduur: 44 minuten
Website: www.geenhaast.com
