Na het gevierde Drive en het vervolgens gekraakte Only God Forgives gooit de Deense regisseur Nicolas Winding Refn het over een compleet andere boeg. Ryan Gosling is ingeruild voor Elle Fanning en zijn nieuwe project is een horrorfilm die zich afspeelt in de modellenwereld. Refns unieke stijl is wel hetzelfde gebleven. Filmpjekijken.com beloonde The Neon Demon met vier van de vijf sterren.
Met The Neon Demon vertelt Nicolas Winding Refn een horrorsprookje waarin schoonheid en obsessie een aantrekkelijke, maar verraderlijke cocktail opleveren. Het jonge, ambitieuze model Jesse (Elle Fanning) verhuist naar Los Angeles en weet daar alle aandacht op zich te vestigen. Haar schoonheid en vitaliteit worden verslonden door de gevestigde modellen, die koste wat het kost willen wat Jesse heeft. Niemand is te vertrouwen en iedereen heeft hetzelfde motto: “Beauty isn’t everything. It’s the only thing."
Volgens redactrice Elise van Dam past de film dan ook naadloos in het eigenzinnige oeuvre van Refn. “Het idee van de fashionindustrie als vleeskeuring wordt door Refn bijna letterlijk vertaald en naar perverse extremen getrokken. Je zou het een kritiek op de modewereld kunnen noemen, op onze obsessie met uiterlijke schoonheid, maar dan ga je voorbij aan de verleidelijke wijze waarop Refn zijn personages erdoor laat verzwelgen. Dezelfde trage dialogen, waarin elke zin zwanger is van symboliek.â€
Visueel gezien is de film volgens van Dam onvergetelijk. “Meer dan ooit weet Refn beelden neer te zetten die zich in je netvlies etsen. Het is zijn eerste samenwerking met cinematograaf Natasha Braier, die eerder The Rover en Lynne Ramsay's korte film Swimmer draaide en net als in die films kun je The Neon Demon op elk willekeurig moment stilzetten en je vergapen aan de esthetiek; van het vlammende kleurenpalet, dat langzaam verloopt van blauw naar rood en terug, tot de in perfectie gecomponeerde tableaus.â€
Toch zal de film verdeeldheid oproepen, iets waar de regisseur nu wel gewend aan is. “Zoals altijd bij Refn klinkt de kritiek dat zijn film stijl over inhoud is, maar mijn pijnpunt zit meer in de spanningsboog, of eigenlijk juist het gebrek daaraan. En toch, naarmate de dagen sinds ik de film zag verstrijken, merk ik dat de film zich niet uit mijn hoofd laten jagen. Schrijven over film doe je vanuit herinnering en herinnering is een verraderlijk iets. Zoals ook The Neon Demon zelf verraderlijk is. Verraderlijk en verleidelijk.â€
De volledige recensie van The Neon Demon kun je hier teruglezen.
