Jeff Nichols is een van de meest interessante hedendaagse filmmakers in Amerika. Hij was de laatste jaren verantwoordelijk voor fraaie karakterstudies als Mud (met Matthew McConaughey) en Take Shelter (met Michael Shannon). Nu komt hij met een heuse sciencefictionfilm die terugharkt naar films als Starman en het oude werk van filmstudio Amblin. Filmpjekijken.com beloonde Midnight Special met 4,5 uit 5.
Het verhaalt volgt Roy (Michael Shannon), die op de vlucht slaat om zijn zoon Alton te beschermen. Alton (Jaeden Lieberher) is een jongen met mysterieuze gaven die zelfs Roy niet begrijpt. Wat begint als een vlucht voor religieuze extremisten en de lokale politie, escaleert al snel tot een landelijke klopjacht georganiseerd vanuit het hoogste niveau van de federale regering. Roy zet alles op het spel en is vastberaden om Alton te helpen zijn uiteindelijke doel te bereiken, wat dat dan ook is en ongeacht de kosten. De film neemt je me op een uiterst riskante reis van Texas naar de kust van Florida en waarin persoonlijke banden van liefde, vertrouwen, maar ook het lot worden uitgediept. Andere bijrollen zijn er voor Kirsten Dunst en Joel Edgerton.
Volgens redactrice Elise van Dam probeert Nichols met zijn werk telkens iets van de ziel van Amerika te vangen. "Het Amerika in Nichols' films is het Amerika van het onderweg zijn en de imperfecties. Het is precies daarom dat Michael Shannon zo perfect past in zijn films (hij speelde tot nu toe in alle vier). Shannon zou nooit in een Sears-catalogus komen, met zijn veel te grote hoofd en uitpuilende ogen. En juist dat maakt hem in Midnight Special zo ontroerend. Precies omdat we geloven dat hij een man is die niet kan doorgronden wat de implicaties zijn van zijn zoons krachten en hoe vuil de intenties zijn van de autoriteiten die op hem azen, en die in dat wonderkind toch vooral zijn kind blijft zien, dat je in je armen neemt en in het oor fluistert: "you'll be okay".
Van Dam zag ook parallellen met Spielberg. "Het gaat niet om de exacte vorm, kleur of structuur van de onthulling. Het gaat om de blikken van de mensen die het aanschouwen. De geest van Steven Spielberg waart ontegenzeggelijk rond in Midnight Special en dan vooral die zo iconische verwonderde blik. Dat karakteristieke Spielberg-shot viel in de laatste jaren uit de gratie, of kreeg een andere lading; een meer reflectieve of zelfs politieke. In Midnight Special brengt Nichols het terug naar z’n meest pure vorm. Dat kun je naïef vinden, dan kun je sentimenteel vinden, maar persoonlijk vind ik dat waar die blik verloren gaat - of het nu in het echt is of in film - een grote armoede ontstaat. Nichols wil ons niet tergen met zijn summiere informatievoorziening."
De volledige recensie van Midnight Special kun je hier teruglezen.
