De jaren 70 in San Francisco, dat was een verwarrende tijd en plek om op te groeien als tienermeisje. Alle remmen waren los, seks, drugs en bijbehorende muziek bepaalden het leven. Men heeft het vaak over het heden als ‘ik-tijdperk’, maar toen konden ze er ook wat van. Ouders hadden het te druk met hun eigen net ontdekte vrijheid om nog naar kinderen om te kijken, rollen vervaagden. Minnie doet op persoonlijke wijze verslag van haar ervaringen.

Omdat ze moeilijk bij anderen terecht kan met haar gedachten en ervaringen kiest ze voor andere uitlaatkleppen. Ze begint een audiodagboek op een cassetterecorder en is voortdurend obsessief aan het tekenen. Beide uitingen worden filmisch benut, want we horen haar spreken en zien haar tekeningen uitgroeien tot fantasievolle animaties. Niet voor niets is de film gebaseerd op een graphic novel van Phoebe Gloeckner. Eerder maakte debuterend regisseuse Marielle Heller daar al een toneelversie van.

Minnie vindt zich lelijk en heeft weinig aansluiting bij haar leeftijdsgenoten. Een uitlaat voor haar heftig ontluikende seksuele gevoelens vindt ze in de nieuwe vriend van haar moeder, Monroe (Alexander Skarsgård). Die laat zich gemakkelijk verleiden, maar krijgt later toch wel door dat hij de grenzen van ‘alles moet kunnen’ flink aan het overschrijden is met Minnie. Daar blijkt moeder Charlotte (Kirsten Wiig) ook zo over te denken als ze het audiodagboek ontdekt.

The Diary of a Teenage Girl wordt gedragen door de innemende Bel Powley, die Minnie op schaamteloos spontane wijze tot leven brengt. De speelse animaties, het sterke verhaal en de authentieke aankleding maken de film tot meer dan zomaar een verbeelding van de hippietijd aan de Amerikaanse West coast.

Bijzonder is de film bovenal door de openhartige, realistische manier waarop ontluikende seksualiteit vanuit het perspectief van een meisje getoond wordt. Zelfs het moreel verwerpelijke gedrag van Monroe wordt op invoelbare wijze gepresenteerd, Monroe wordt niet plat als een smeerlap neergezet maar blijft een man die het allemaal goed bedoelt. In deze zeker in Amerika puriteinse tijd is de openheid van The Diary bewonderenswaardig, een verademing.

Aanvullende informatie:
VS, 2015
Speelduur: 98 minuten
Regie en scenario: Marielle Heller
Productie: Miranda Bailey, Anne Carey, Bert Hamelinck, Madeline Samit
Camera: Brandon Trost
Montage: Marie-Hélène Dozo, Koen Timmerman
Muziek: Nate Heller
Animatie: Sara Gunnarsdóttir
Met: Bel Powley, Alexander Skarsgård, Kirsten Wiig, Christopher Meloni
Beeld: 1:2,35 anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave: Lumiere