De ‘gouden’ audiojaren 70 en 80 waren letterlijk en figuurlijk het paradijs voor de kwaliteitsbewuste muziekliefhebber. Het aanbod was groot, de thuisacceptatie hoog, financiële armslag was vaak nog ruimschoots aanwezig en de kwaliteit van de producten was  bovengemiddeld hoog. Ook bezaten veel apparaten uit die tijd een duidelijke muzikale inslag en werden in veel gevallen nog gebouwd in hetzelfde land als ook het ontwikkelteam en de rest van de onderneming waren gevestigd. Vooral oudere muziekliefhebbers dromen nog regelmatig over de vele prachtige producten uit die periode en treuren om de leegte die ze na hun vertrek gaandeweg hebben achtergelaten. Gelukkig laat het hier gepresenteerde testdrietal  zien dat het ook anders kan en dat inmiddels bijna in verval geraakte hifi dromen, ook anno 2015 nog steeds mogelijk zijn.

Verbittering
‘Ah’, zucht u nu. ‘Maar dat heb ik toch al veel vaker gezien. Dat zijn van die internationale investeerders die weer eens een oude legendarische merknaam opkopen, een handvol bekende ontwerpers inhuren, het oude designstramien in een nieuw jasje gieten en de productie in een lage lonenland laten uitvoeren. Vervolgens worden de producten tegen een eigenlijk veel te hoge prijs aangaande de werkelijke kwaliteit op de markt gezet en worden in diverse groot en slim opgezette reclamecampagnes, de nieuwe kleren van de keizer aangeprezen. Als je zo’n product dan uiteindelijk zelf eens uit gaat proberen, is het huilen met de pet op. Het lijkt inderdaad in eerste instantie althans qua uiterlijk veel op het vroegere origineel. Totdat je het product dan uit de doos tilt en het kastje bijna niets meer blijkt te wegen en de behuizing bijna indeukt van het enkel nog maar vastpakken! Over de weergave zelf wil ik maar geen woorden vuilmaken want dan krijg je pas echt de tranen in je ogen. Dus mijnheer de journalist, ik hoop dat u mij dit keer weer eens echt blij kunt maken. Anders blijf ik maar zo dagdromen over die lang vervlogen tijden en denken dat vroeger alles zoveel beter was.’

Audioscript
Hoewel bovenstaand relaas fictief is, schuilt er helaas wel een kern van waarheid in. Want wie vandaag de dag in de winkelschappen naar de zogenaamde ‘oude’ namen zoekt, zal merken dat naast het feit dat er veel zijn verdwenen, de meeste overgebleven inmiddels niet meer in het bezit van de originele familie of eigenaar zijn. Dat echter nog niet alles verloren is blijkt al snel wanneer ik kennis maak met het ter test aangeboden gloednieuwe Luxman trio. Want met één enkele klap, of zeg maar zelfs met een stofwolken opwekkende dreun, ben ik ineens weer terug en sta midden in de gouden audiojaren 70 en 80! Niet zo verwonderlijk wanneer niet alleen blijkt dat Luxman met haar oprichtingsjaar in 1925(!) tot één van de oudste nog bestaande audiobedrijven ter wereld te behoren, maar zelfs de nieuwe importeur  wederom weer Audioscript is genaamd en ook nog eens in het oorspronkelijke Loosdrecht is gevestigd?! Wat is hier in hemelsnaam aan de hand? Een slimme marketingtruc? Nee, niets van dat alles, want hoewel vooral de ouderen onder ons nog zullen weten dat de toenmalige Audioscript eigenaar, de heer Jacques Cluysenaer, al vele jaren geleden overleden is. Zal het waarschijnlijk niet of veel minder bekend zijn dat er ook een door hetzelfde audiovirus besmette kleinzoon Marc Cluysenaer bestaat. In dit geval kruipt het bloed waar het niet gaan kan en heeft deze Marc na jaren van fanatiek hobbyisme, recent besloten om het levenswerk van zijn bekende grootvader voort te zetten. En of dat nog niet genoeg is blijkt ook oud Audioscript algemeen verkoopleider Hans van Eijk (vroeger ook vaak Mister Lux genoemd), weer van de partij te zijn. Hierdoor wordt op dezelfde (heerlijk) fanatieke wijze als in de vroegere jaren, alles uit de doos gehaald, getest en voorzien van Audioscript stickers met maar liefst 5 jaar garantie! Hollands glorie in optima forma dus.

De kunst van het verpakken
Het Japanse Luxman staat net als bijvoorbeeld directe collegamerken als Accuphase en Teac/Esoteric, hoog op de Japanse high-end audioladder en dat is niet voor niets. Want Japanse perfectie is iets heel bijzonders wat iedere keer opnieuw weer verrast door zijn extreem hoge graad aan zorgvuldigheid. In dit geval begint het feest zelfs al bij het uitpakken van de drie nogal forse dozen. Zo blijkt er na het openklappen van de flappen van de grote buiten transportdoos, nog een binnendoos onder te zitten. ‘Nou’, denkt u nu vast - ‘dat komt toch veel vaker voor?’ En gelijk heeft u, ware het niet dat in deze tweede doos nog een derde doos verborgen zit! Net als ik denk dat ik nu dan wel de apparaten zelf te zien zal krijgen, blijken deze op kunstige wijze in nog veel meer zorgvuldig aangebracht verpakkingsmateriaal te zijn ondergebracht. Buiten het feit dat een verpakking natuurlijk enorm belangrijk is om een product zonder schade bij de eindgebruiker aan te laten komen, kan in dit geval bijna van een kunstvorm gesproken worden. Want het is bijna ongelofelijk hoe precies en zorgvuldig letterlijk ieder onderdeel in zijn eigen kunstig gevouwen materiaal verpakt zit. Een beleving die zelfs al in dit prille stadium van de test al in hoge mate bijdraagt aan het bijzondere gevoel dat er daadwerkelijk iets bijzonders voor je komt te staan.

C-700u
Iets waar ik zeker niet in teleur wordt gesteld, want zodra ik als eerste de bijna ogenschijnlijk uit één blok aluminium vervaardigde 14,6 kilo zware C-700u voorversterker (13 cm hoog, 44 cm breed en 43 cm diep) uit de doos heb getild, ben ik echt sprakeloos. ‘Wauw’ roep ik met fonkelende ogen van verrukking, ‘wat een geweldige kwaliteitsbeleving en wat een prachtig materiaalgebruik’! De vormgeving grijpt meteen stevig terug naar de oorspronkelijke Luxman stijl uit vroegere jaren, maar dan wel met een heel mooi subtiel gedoseerde 2015 look and feel. Want niet alleen voelt ieder bedieningselement aan alsof het voor de eeuwigheid is gemaakt, maar draait en drukt ook bijzonder precies en soepel. De beleving wordt nog verder verdiept door het feit dat werkelijk nergens een ontsierende schroef zichtbaar is en de behuizing op smaakvolle wijze in twee fysiek anders aanvoelende oppervlakken is onder verdeeld. De zeer blank, bijna wit aluminium voor-, achter- en zijpanelen, blijken bij nader onderzoek met een zeer fijne korrel te zijn geparelstraald. Hierdoor is een heel fraai bijna mat oppervlak ontstaan wat prachtig contrasteert met het naadloos ingelegde bovenpaneel. Een oppervlak wat als contrast op subtiele wijze blijkt te zijn geborsteld, waardoor een net wat meer glanzend oppervlak is ontstaan. Gelukkig blijft het niet bij geraffineerd uiterlijk vertoon, want ook qua uitrusting blijkt deze volledig analoge voorversterker heel compleet te zijn. Zelfs zo compleet dat de puristen onder ons er waarschijnlijk van zullen gruwen! Op de zeven lijningangen (twee gebalanceerd) en de vier lijnuitgangen (ook twee gebalanceerd), zal nog niemand iets afdingen. Maar wanneer blijkt dat de C-700u ook van een overigens wel uitschakelbare toonregeling, een balansregelaar en zelfs een loudness toets is voorzien, wordt het voor velen onder ons toch een heel ander verhaal. Op zich kan ik daar zelf verregaand in meegaan en dat komt zeker ook omdat ik natuurlijk gemakkelijk praten heb. Ik ben namelijk de gelukkige bezitter van een fraaie aparte luisterruimte die akoestisch is geoptimaliseerd en speel doorgaans alleen goed opgenomen software af. Maar wat als je juist van meer commerciële muziekstromingen houd (die doorgaans minder goed zijn opgenomen) en een  normale woonomgeving bezit? Een omgeving waarbij je ook met de rest van de gezinsleden rekening moet houden en alles niet zo ideaal kan worden opgesteld als je zelf eigenlijk graag zou willen? Dan wordt het toch al snel een heel ander verhaal. In dat soort situaties kunnen voorzieningen als een toonregeling en balansregelaar het luisterplezier in bepaalde gevallen best verhogen. Naast de overzichtelijke voorzijde met maar relatief weinig knoppen en een achterzijde die volgens het audioschoolboekje is ingedeeld, heb ik toch ook wel wat kritiek. Want de niet verlichte tekst onder het vergrootbare(!) okergele LED display, is minder goed afleesbaar. Alleen van 50 cm afstand of nog dichterbij en voorzien van voldoende omgevingslicht, kun je de omschrijvingen pas lezen. Gelukkig is het informatie die je niet continu per se hoeft te weten, maar toch. Gelukkig is de metalen afstandsbediening dan weer wel prachtig vormgeven en helemaal op niveau.