Het leven staat ook model voor muziek. Waar de oppervlakkigheid vaak terug te vinden is in de commerciële hitlijsten, moet muziek met een minder mainstream karakter het meer van de verdieping hebben. In 2006 bracht The Pineapple Thief het album Little Man uit, dat die verdieping opzocht. Geïnspireerd op persoonlijk drama, was het deze transitieplaat die de band min of meer definitief op de kaart zette. Little Man is nu voor het eerst op vinyl verschenen en is het herontdekken meer dan waard.

Het was aan het begin van 2006 dat de zoon van The Pineapple Thief-oprichter en -frontman Bruce Soord en diens vrouw Liz te vroeg werd geboren. Het mannetje, Felix genaamd, kwam al na vijf dagen te overlijden. Nu gaat iedereen op z’n eigen manier met zulke emotionele ervaringen om, voor Soord was zijn progressieve rockband de ideale uitlaatklep. Little Man slaat dus volledig op zijn 
overleden zoontje en dat is duidelijk hoorbaar. Het album biedt een overweldigende melancholie, die op fraaie wijze aan de luisteraar gepresenteerd wordt.



In 2009 (de band bracht het allereerste album op Kscope –Tightly Unwound- een jaar ervoor uit) was Little Man niet meer verkrijgbaar. Cyclops, het vorige label van TPT, produceerde geen nieuwe cd’s meer van het album. Bruce Soord betreurde dit om logische redenen en kreeg van z’n nieuwe platenlabel de kans om het album nog eens te mixen en te masteren. Aldus geschiedde en Little Man werd begin 2010 opnieuw uitgebracht. Dankzij een groter budget en betere apparatuur werd deze ode aan Felix Soord weer beschikbaar voor het publiek, terwijl Bruce zich beter kon vinden in het uiteindelijke geluid van de vijfde plaat van The Pineapple Thief.



Zoals gezegd is Little Man nogal melancholisch van aard. Hoewel je als luisteraar even dieper in de muziek moet duiken om de schoonheid ervan te herkennen, groeit de plaat met ieder nummer. Fraaie, gelaagde composities met vaak een serene opbouw en af en toe een progressieve climax. Elf tracks lang vraagt Soord (met zijn band) zich af of de schuld van het overlijden van z’n kindje bij hem 
ligt (Wilting Violet), herinnert hij z’n zoontje op rustige ballad-achtige nummers (zoals op de titeltrack Little Man en het erg depressief klinkende Boxing Day) en komt tot epische hoogte op het bijna orkestrale November, dat een hoogtepunt van de plaat is.



De sterkste tracks staan echter op de vierde plaatkant. Snowdrops groeit sterk en mondt uit in een pakkend einde, waarop de gehele band de track met handklappen ondersteunt. Aanstekelijk en intens. We Love You –de titel spreekt voor zichzelf- is eerder een popnummer dan een progressief nummer, maar biedt een waardige afsluiting van het album en is zo sterk van opbouw dat de negen 
minuten speeltijd nooit te lang aanvoelen. Afsluiting voor Soord, de band en de luisteraar. Wie de teksten op Little Man goed beluistert (die door Bruce op vrij ingetogen wijze werden vertolkt, wat het thema nog intiemer maakt), merkt op dat de korte en bondige schrijfstijl sterk genoeg is om de boodschap over te brengen. Een teken van kwaliteit. 



De keuze om het album in 2009 opnieuw te masteren was een goede. Deze eerste uitgave op dubbel vinyl ook, want het album klinkt prima. Zelfs beter dan de gemiddelde persing van Kscope, want ik ken meerdere albums van het label waarvan de cd een betere geluidskwaliteit kent dan de LP. Little Man klinkt op vinyl open, vrij dynamisch en de persing is niets minder dan goed. Wat de muziek en 
de emotionele overdracht op de luisteraar ten goede komt. 

Muziek: 8
Klank: 8 ½ 
Kwaliteit persing: 8
Label: Kscope
Speelduur: 56:18 minuten
Website: www.pineapplethief.com