Dave Grohl en zijn band brachten afgelopen winter hun achtste langspeler uit. Sonic Highways was de belichaming geworden van een reeks documentaires die Grohl maakte voor de Amerikaanse tv-zender HBO. Acht steden werden aangedaan, en in elke stad werd ook een track voor het nieuwe album opgenomen. Via Qobuz is het album nu ook in een 24-bit versie verkrijgbaar.
In 2013 maakte Dave Grohl de succesvolle documentairefilm Sound City. Hij kreeg de smaak te pakken, want het vervolg op die film kwam snel van de grond. Grohl bezocht acht Amerikaanse steden en legde in elke stad een aflevering vast voor een documentaireserie, waarin de rol van die specifieke stad voor de Amerikaanse muziekgeschiedenis werd belicht. Het idee was dan ook om met Dave’s band Foo Fighters in elk van die steden een nummer op te nemen voor toen aankomende achtste album van de band.
Zo gezegd, zo gedaan. De band bezocht de steden Chicago, Washington D.C., Nashville, Austin, Los Angeles, New Orleans, Seattle en New York. Elke stad kreeg z’n eigen ‘rockumentary’ op HBO en aan het eind van iedere uitzending liet de band een op die locatie opgenomen track horen. Zo zou het album Sonic Highways met iedere track refereren aan een bezochte stad, wat ook hoorbaar moest zijn in het uiteindelijke resultaat.
Het album is een typisch Foo Fighters album geworden, waarop acht vrij toegankelijke rocktracks staan. De kracht van weleer wordt weliswaar niet overal gehaald, maar met nummers als The Feast and The Famine, What Did I Do?/God As My Witness en de jaren ’90 retro rocker Subterranean (met duidelijke roots in Seattle, waar Grohl natuurlijk een flink muzikaal verleden heeft) weet de band een prettig afwisselend album neer te zetten. Natuurlijk zijn de lijnen met het verleden kort, wat extra wordt benadrukt dankzij de samenwerking met Butch Vig. Dit resulteerde in een herkenbare sound, wat logisch is omdat de man werkte met Nirvana ten tijde van hun album Nevermind en ook medeverantwoordelijk was voor Foo Fighters’ album Wasting Light. De wens van Dave en zijn kornuiten om van iedere track een voor een stad typerende sound te creëren, wordt door het gebruiken van een en dezelfde producer wel wat getemperd. Wat de consistentie van het album echter ten goede is gekomen. De beoogde diversiteit sneeuwde daardoor helaas wel wat onder. De track In The Clear, waarbij Foo Fighters werden ondersteund door The Preservation Hall Jazz Band, springt er wat dat betreft misschien nog het meest uit.
Op cd was het geluid van het achtste Foo Fighters album overigens geen dynamisch hoogstandje te noemen. De LP van het album klonk gelukkig een stuk beter, maar wie digitaal wil luisteren heeft daar weinig aan. Deze 24-bit/44,1 kHz download van Qobuz overstijgt gelukkig de originele CD-versie. Het geluid klinkt een stuk opener, dynamischer en niet overdreven luid. Dat komt de muziek extra ten goede, hoewel ook deze versie van Sonic Highways nog steeds geen audiofiele kwaliteiten herbergt. Maar dit is wel de enige digitale versie die de analoge persing van dit album evenaart. Beter wordt het niet, maar hier is voor fans goed mee te leven.
