De film van het jaar, staat er groots op de cover. En het is waar, Richard Linklaters Boyhood trok terecht veel belangstelling. Nooit eerder zagen filmbezoekers personages op zo’n natuurlijke manier opgroeien of ouder worden dan in deze speelfilm, die over een periode van maar liefst twaalf jaar opgenomen werd.

Het was natuurlijk een enorm riskante onderneming, want in twaalf jaar kan er van alles gebeuren. Maar wie niet waagt wie niet wint. En Linklater heeft dus groots gewonnen. Normaal moet er bij een film waarin je personen ziet opgroeien gedurende het verhaal een paar keer van acteur gewisseld worden, wat altijd geforceerd overkomt en ten koste gaat van de geloofwaardigheid. Boyhood is, ondanks dat het verhaal bedacht is, overrompelend echt en voor iedereen die wel eens kinderen heeft zien opgroeien (of zelf ooit volwassen geworden is) op ontroerende wijze herkenbaar.

Dat gevoel van ‘echtheid’ komt ook voort uit de heerlijk onnadrukkelijke manier van filmen. Linklater toont vaak niet de voor de hand dramatische hoogtepunten van het mensenleven, maar het gewone leven van alledag. Ieder jaar werden er een paar scenes opgenomen, waaruit impliciet duidelijk wordt wat er in de tussentijd gebeurd is.

De acteurs babbelen er ook lekker ongedwongen op los. Vooral hoofdrolspeler Ellar Coltrane, die zes was toen hij gecast werd als de jongen Mason, is volslagen naturel. Als het verhaal begint zijn de jong getrouwde ouders van Mason en zijn zus Samantha (Lorelei Linklater, dochter van de regisseur) al gescheiden. De kinderen wonen bij hun moeder (Patricia Arquette), die niet erg gelukkig is bij het kiezen van nieuwe partners. Ze ontpoppen zich steevast als gewelddadige zuiplappen. Zeker niet fijn ook voor de kinderen, die heftige situaties te verwerken krijgen en vaak moeten verhuizen, maar zich altijd weer snel herstellen.

Vader Ethan Hawke wordt er met het verstrijken van de tijd wat rustiger op. Hij laat zijn ambities als muzikant en avonturier varen voor een baantje in verzekeringen en hij wil graag bij zijn kinderen in de buurt zijn.

Dat de film zo echt aanvoelt komt wellicht ook door het feit dat Linklater dicht bij zijn eigen situatie bleef en veel autobiografische elementen in het verhaal weefde. Gelukkig maar dat hij zijn dochter wist te overtuigen om toch door te gaan op momenten dat ze het project helemaal niet meer zag zitten en vroeg haar maar dood te laten gaan in het verhaal.

Boyhood is niet de eerste film waarin personages over lange tijd gevolgd worden. Bekend is de Britse ‘Up’ documentaire serie van Michael Apted, waarin kinderen uit verschillende sociale milieus eens in de zeven jaar bezocht worden (meest recente is 56Up). Linklater zelf maakte tot nu toe in 19 jaar tijd drie films over Jesse en Celine: Before Sunrise, Before Sunset en Before Midnight (ook met Ethan Hawke). Verschil is dat in beide projecten de pauzes tussen draaiperiodes veel groter zijn en dat Boyhood meteen als een voltooid werk uitgebracht is. Voor wie hem nog niet zag: grijp je kans, deze film moet je gezien hebben.

Qua extra’s komen we er in Nederland weer eens bekaaid af: er is slechts een kort promofilmpje bijgevoegd.

Aanvullende informatie:

• Land en jaar: VS 2014
• Speelduur: 164 minuten
• Regie en scenario: Richard Linklater
• Camera: Lee Daniel, Shane F. Kelly
• Montage: Sandra Adair
• Met: Ellar Coltrane, Patricia Arquette, Ethan Hawke, Elijah Smith, Lorelei Linklater
• Extra: Featurette (2 min)
• Beeld: 16:9, 1080 24p
• Geluid: DTS 5.1
• Uitgave: Lumiere