Liefhebbers van het rockgeluid van de vroege jaren zeventig opgelet; het derde album van de Noorse progband D’accorD is uit. Nog steeds heeft de band geen volledig eigen geluid, maar weet de sound van diverse beroemde bands uit het verleden te combineren met muzikale kwaliteit. De Noren komen er nog goed mee weg ook, want het album blijft boeien.
Na hun vorige langspeler, het conceptalbum Helike uit 2011, is de in 2008 opgerichte band D'accorD opnieuw aan het schrijven gegaan. Hun derde album kreeg de doeltreffende maar eenvoudige titel III mee en werd opgenomen in de Londense Cowshed Studios. Volledig analoog, zoals de band wilde.
Hun voorliefde voor de sound van de jaren zeventig hield hier echter niet op, want om het muzikale plaatje compleet te maken werd de volledige mastering en mixage verricht in de eveneens analoog werkende studio van Fluid Mastering, waar vele albums van Elvis Presley, Jethro Tull en Deep Purple ook hun mastering kregen. Die namen geven - voor wie het werk van D'accorD nog niet kent - meteen ook aan welke invloeden de vijf heren de heren deels hebben gebruikt voor hun eigen muziek.
Op III laat D'accorD wederom horen enorm te zijn beïnvloed door het vroege Pink Floyd, de experimentele kant van Genesis uit betere tijden en ook King Crimson is te herkennen op de negen tracks dat het album telt. Af en toe heb je echt het idee dat je naar een seventies rock/prog tribute band zit te luisteren, maar dan wel een erg goede.
Het progressieve deel heeft op III de overhand, hoewel een flinke dosis rock her en der op prettige wijze naar voren komt. De composities van D'accorD zijn afwisselend complex en toegankelijk. En naast het kenmerkende stemgeluid van Daniel Maage - die ook de fluit, gitaar en mandoline bespeelt - is het vooral toch het erg sterke toetsenwerk van Fredrik Horn dat de luisteraar geboeid houdt.
D'accorD weet de folkloristische instrumenten die in het begin van de jaren zeventig veel werden gebruikt erg goed te combineren met strakke riffs en vele keyboardklanken, omlijnd met stijlvolle tempowisselingen en akoestische gitaren. De track Mon - Sat: Part 1 is daar een erg goed voorbeeld van. De afwisseling van de tracks zorgt echter ook voor een erg plezierige luisterervaring. Aan te bevelen zijn tracks als Here Lies Greed, Lady Fabulous (waar zelfs southern rock op doorklinkt) en de fijne rocker Ibliss In Bliss.
Ondanks het feit dat de vocale gave van Daniel Maage wat beperkingen kent (ach, Axl Rose kwam er ook mee weg) weet D'accorD met III de liefhebber van oudere progrock het hele album geboeid te houden. En dat is best wel knap, wanneer je na meerdere luisterbeurten beseft dat de muziek van deze band bijna volledig herleid kan worden naar de werken van eerdergenoemde bands. Dan kom je zonder een volledig eigen sound te hebben toch met een goed werkend concept weg, en mag je je als band zeker op de borst kloppen.
De keuze voor een volledig analoge opname en mastering werkt overigens wel mee aan die prettige muzikale beleving van dit album, ik kan er ook wat dat betreft weinig op aanmerken. Zet de sfeerverlichting maar aan en geniet gewoon van dit D'accorD album wanneer het genre je aanspreekt. Het wordt geen desillusie, integendeel.
Muziek: 8 ½
Klank: 8
Label: Karisma Records
Speelduur: 61:16 minuten
Myspace
