Het spelen van covers is iets dat al heel lang door diverse artiesten wordt gebezigd. De ene keer is een cover een nieuwe of verfrissende benadering van het origineel, de andere keer slechts een flauw aftreksel. Wie op dit moment de populaire radiozenders beluistert, komt dikwijls bekende tracks en dito samples tegen. Wie het anders aanpakt, is Peter Gabriel. Zijn project Scratch My Back... And I'll Scratch Yours is een in twee delen uitgebracht album dat de geleende diensten eens terug verleent. En Music on Vinyl brengt ze –samen- uit op vinyl.
En dat levert leuke en verrassende muziek op! Op het eerste deel van deze dubbel-LP zong de artiest tracks van onder andere Elbow (Mirrorball), Bon Iver (Flume), David Bowie (Heroes), Lou Reed (het fraaie The Power Of The Heart), Arcade Fire (My Body is A Cage) en Radiohead (Street Spirit). Hoewel de tracks op de eerste langspeler dus niet door Gabriel zelf zijn geschreven, is het toch de kenmerkende, unieke stem van de innemende zestiger die de herkenbaarheid groots maakt. Zowel van de songs als van de artiest zelf. Op een minimalistische wijze vertolkte Peter Gabriel op het in 2010 verschenen Schratch My Back de bekende en minder bekende tracks, die hij met toestemming van de originele artiesten gebruikte. Enkel ondersteund door piano, of door het orkest onder leiding van John Metcalfe. Gabriel durfde het aan om op elke track terug te gaan naar de basis van vocalen, zonder opsmuk van gitaren, elektronica of percussie. Wat hem kwetsbaar en perfectionistisch doet lijken, maar goed uitpakt.
En nu, in 2013, is het tijd om niet enkel te pronken met andermans veren, maar om de wederdienst ingelost te zien worden. ...And I'll Scratch Yours is zowel ingetogen als divers. Duidelijk is het album voorzien van eenzelfde benadering van nummers zoals die op het eerste deel van dit tweeluik door Peter werden vertolkt. Hoewel niet alle artiesten gevolg gaven aan het wederverzoek van Peter Gabriel (Radiohead, Bowie en Neil Young missen). Wat op vrijwel elke track doorklinkt is de originele artiest, wiens unieke stijl lastig is om te veranderen. Logisch, je wil zo'n meester toch eer aandoen. Dus niet elk nummer is even verrassend, maar sommigen steken wel boven het spreekwoordelijke maaiveld uit. Zo is er Lou Reed, die van Solsbury Hill een heel andere track wist te maken met een nogal beklemmende ondertoon. Het ging hem gelukkig beter af dan z’n project met Metallica, hoewel er gelijkenissen hoorbaar zijn. Of Bon Iver's versie van Come Talk To Me, Brian Eno's elektronisch benaderde Mother Of Violence of Biko, dat door Paul Simon mooi wordt 'teruggegeven' aan Gabriel. Eén van de fijnste covers is wat mij betreft die van zangeres Feist met Timber Timbre, wiens Don't Give Up klinkt alsof het nummer in deze tijd werd geschreven. Een uniek klinkende benadering, die getuigt van lef en inzicht. De toegevoegde waarde van de covers die door Elbow, Randy Newman, Arcade Fire en Regina Spektor werden geleverd voor ...And I'll Scratch Yours zijn verre van slecht, maar blijven wat mij betreft minder bij.
De coherentie van het eerste deel van dit over drie jaar uitgespreide project ligt een stuk hoger dan op het tweede deel. Wat niet onlogisch is, aangezien And I’ll Scratch Yours 12 verschillende invloeden kent. Hoewel niet elke vertolker van de covers op het tweede deel het werk van Peter Gabriel echt vrij weet te interpreteren kent het album toch enkele hoogtepunten. Al moet je wel door de nogal brede mix van minimalistische post-pop, folk, post-punk, elektronica en aanverwante stijlen heen kunnen luisteren. De afwisseling contrasteert op unieke wijze met de coherente manier van musiceren die de originele artiest weet te handhaven op het Scratch My Back-deel. Mijn voorkeur gaat toch lichtelijk uit naar dat gedeelte, met de hoogtepunten op de tweede LP ter afwisseling. Wat echter voor zowel het eerste als het tweede deel wel geldt is de erg fijne geluidskwaliteit.
Muziek Scratch My Back: 8
Muziek And I’ll Scratch Yours: 7 ½
Klank: 9
Label: Music On Vinyl
Speelduur: 53: 26 en 54:50 minuten
Website
