Sommige mannen hebben een eigenaardige relatie met hun gevoelens. Imrich is een noest, stug type in een Slowaaks dorpje. Zijn liefde voor zijn dochters uit hij door voor allebei een huis te bouwen in zijn achtertuin. Met de oudste leeft hij in onmin, dus dat huis kwam nooit af. Eva is bijna klaar met de middelbare school. Ze metselt mee aan het huis, maar wil ook weg. Naar Londen, als au pair.
Eva heeft een druk leven buiten het ouderlijk huis. Vooral om geld te sparen om haar plan uit te voeren, maar dan krijgt ze ook nog eens een geheime liefdesrelatie met haar leraar. Gelukkig weten haar ouders lange tijd van niets, want de situatie in huis is al gespannen genoeg. Zus Jana is namelijk teruggekeerd in het dorp, met haar niet deugende man en een stel kinderen. Ze beginnen een winkel. Imrich ziet het tandenknarsend aan en bouwt gestaag verder aan het huis van Eva. Hij gebruikt stenen van het andere huis.
De gespannen verhoudingen tussen de generaties geven een mooi beeld van de situatie van Slowakije. Imrich staat voor het communistische tijdperk. Hij werkt in een fabriek waar controleert of de flessen wel netjes op de lopende band blijven staan. Emoties zijn volledig naar binnen gekeerd. Niet voor niets is hij alleen bezig muren op te richten. De hele film lang is er niets op zijn gezicht te zien wat op het begin van een lach zou kunnen lijken. Daarin wijkt hij niet af van de andere personages – het is bepaald geen vrolijke boel in het dorp.
De dochters vertegenwoordigen de hedendaagse mogelijkheden en vrijheden, die groter lijken dan ze zijn. Ze leven in een totaal andere belevingswereld dan de ouderen, de kloof lijkt niet te overbruggen. Met elkaar verbonden, maar tegelijk lichtjaren van elkaar verwijderd, rest slechts een oorverdovend zwijgen.
Debuterende regisseuse Zuzana Liová schaafde lang aan haar scenario, dat al in 2007 werd bekroond in Cannes, dus jaren voor de film gemaakt werd. Door uitsluitend handheld camerawerk ziet de film er onnadrukkelijk uit, maar die spontaniteit is dus schijn. De minimale, Spartaanse stijl is essentieel omdat hij de kern van de film raakt. Het acteren van Judit Bárdos als Eva is indrukwekkend realistisch, en zelden was er een meer nurkse man te zien dan Miroslav Krobot.
Indringend is de film vooral door de consequent aangehouden symboliek van het bouwen aan een huis. Het moet beschutting bieden, maar er komt maar geen dak op. Warmte of gezelligheid moet je er al helemaal niet zoeken.
Aanvullende informatie:
Tsjechië/Slowakije, 2011
Speelduur: 100 minuten
Regie en scenario: Zuzana Liová
Productie: Vladimir Bednar, Michal Kollar, Walter Kraft, Jaroslav Kucera, Viktor Taus
Camera: Jan Baset Střítežský, Juraj Chlpík
Montage: Anna Johnson Ryndová
Art direction: Pavol Andraško
Muziek: Walter Kraft
Met: Miroslav Krobot, Judit Bárdos, Marian Mitas, Tatjana Medvecká, Marek Geišberg, Lucia Jašková, Ester Geislerová
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: Dolby srD 5.1
Uitgave: Contact Film
Distributie: de Filmfreak
Officiële website
