Een zeldzaam indringende film over identiteit en schuld. Geboren in een milieu met een foute ideologie, ben je dan vanzelf een slecht mens? Hoe ver gaat ‘niet beter weten’ op als excuus? Lore is een rijk en prachtig gefilmd oorlogsdrama, reisverhaal en coming of age drama ineen. Om het meteen ook maar heel fout te formuleren: deze film bekijken zou verplicht gesteld moeten worden.
Aan het eind van de tweede wereldoorlog komen de kinderen uit een gezin van vooraanstaande SS’ers er na de dood van Hitler plots alleen voor te staan als de beide ouders uit beeld verdwijnen. ‘Vergeet nooit wie je bent’, voegt moeder haar oudste dochter, de veertienjarige Lore, nog toe. Een verwarrende boodschap in een wereld die plotseling totaal veranderd is, waar goed en fout ineens omgekeerd zijn.
Ze begint met haar zusje en drie broertjes, waarvan één een baby, vanuit Beieren aan een barre tocht dwars door het door geallieerde troepen opgedeelde land, naar hun oma in het noorden. Met de trein naar Hamburg zei moeder, maar er zijn geen treinen meer. Ze krijgen hulp van een mysterieuze jongen die in het bezit blijkt van een Jodenster. Geïndoctrineerd als ze zijn verachten ze deze Thomas, maar tegelijk kan Lore zijn aantrekkingskracht niet weerstaan.
De Australische regisseuse Cate Shortland (Somersault) baseerde zich op het autobiografische boek The Dark Room van Rachel Seiffert. Ze verdiepte zich diepgaand in de achtergronden, waar ze zich door de Joodse achtergrond van zichzelf en haar uit Duitsland afkomstige echtgenoot sterk mee verbonden voelde. Het perspectief van (de kinderen van) de vijand biedt een prikkelende andere invalshoek op de bekende geschiedenis.
Lore betovert door het fenomenale spel van de jonge Saskia Rosendahl en het overrompelende handheld camerawerk van Adam Arkapaw, die close-ups afwisselt met impressionistische, in verzadigde kleuren gehulde natuurbeelden. Gepraat wordt er nauwelijks, maar blikken zeggen soms meer dan woorden. Om over landschappen maar niet te spreken. Geschiedenis omgetoverd tot een fysieke ervaring. Echt indrukwekkend.
Aanvullende informatie:
Australië / Duitsland, 2012
Speelduur: 108 minuten
Regie: Cate Shortland
Scenario: Cate Shortland en Robin Mukherjee, naar The Dark Room van Rachel Seiffert
Productie: Benny Drechsel, Karsten Stöter, Liz Watts, Paul Welsh
Camera: Adam Arkapaw
Montage: Veronika Jenet
Art direction: Jechen Dehn, Silke Fischer
Muziek: Max Richter
Met: Saskia Rosendahl, Kai Malina, Ursina Lardi
Extra: Prime interview (3 minuten)
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1 anamorf Duits gesproken
Uitgave: Cinemien/Homescreen
