De achterkant van de skivakantie. Simon is twaalf en komt aan de kost door ski’s te pikken op de piste en ze weer te verkopen. Ouders lijkt hij niet te hebben – hij doet daar vaag over. Wel is er een oudere zus, Louise, maar die is drukker bezig met vage romances dan met het levensonderhoud van het kleine gezin.

Simon is zo’n typisch affectief verwaarloosd overlevertje. Zwijgzaam, schichtig, gevaarlijk als het nodig is, maar als je diep in zijn ziel kijkt is er louter wanhopig smachten naar affectie en geborgenheid. De luxe omgeving en het paradijselijke landschap contrasteren scherp met de situatie van Simon en zijn zus Louise. Het is een rauw leven van sjacheren en koelbloedigheid bij het stelen en het verkopen aan per definitie onbetrouwbare lieden. Ski’s stelen op een piste waar iedereen uitgaat van vertrouwen, veel lager kan een mens niet raken.

De permanente onveiligheid die dat met zich meebrengt wordt treffend voelbaar gemaakt. De aansluiting die Simon vindt bij een Britse toerisme die over hem moedert, of bij een Schotse kok die de gestolen ski’s naar zijn thuisland smokkelt, het is allemaal van korte duur en steeds weer teleurstellend. Uiteindelijk is hij aangewezen op Louise, maar ook zij blijkt niet te vertrouwen. Het geld dat Simon inbrengt in hun huishouden is bij haar snel verdwenen.

De Engelse titel is aanzienlijk minder treffend dan de originele Franse. Een raadsel waarom die gekozen is voor de Nederlandse release. Te nadrukkelijk vestigt hij de aandacht op de bijzondere relatie tussen Simon en Louise, waarover je pas in de loop van het verhaal opheldering krijgt.

Ook de symboliek in de beelden, zoals het laatste shot waarin Simon en Louise elkaar passeren in de kabelbaan (omhoog en omlaag, hij is niet voor niets het ‘kind uit de hoogte’), is soms wat te zwaar aangezet. Neemt niet weg dat Sister, in Berlijn bekroond met een Zilveren Beer, er in slaagt compassie op te roepen. Het natuurlijke spel van de jonge acteurs draagt hier sterk aan bij, geholpen door de schilderachtige locaties en de prachtige beelden.

Aanvullende informatie: 

Zwitserland, 2012
Speelduur: 93 minuten
Regie: Ursula Meier
Scenario: Antoine Jaccoud, Ursula Meier met bijdrage van Gilles Taurand
Productie: Ruth Waldburger
Camera: Agnès Godard
Montage: Nelly Quettier
Art direction: Ivan Niclass
Muziek: John Parish
Met: Kacey Mottet Klein, Léa Seydoux, Gillian Anderson
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave: Cinemien / Homescreen