De cover van deze DVD doet er in tekst en plaatjes alles aan om de indruk te wekken dat Oslo August 31st geen deprimerende film is. Maar als je anderhalf uur in het hoofd kruipt van een man die al aan het begin besluit om zelfmoord te plegen, dan kun je natuurlijk geen vrolijkheid verwachten. Regisseur Joachim Trier maakt juist op knappe wijze de keuze om de zinloosheid van het leven zoals de hoofdpersoon die ervaart recht in de ogen te kijken.
Anders is 34 en heeft ondanks zijn intelligentie en liefdevolle omgeving geen van de verwachtingen van en over hem waar kunnen maken in zijn leven. Nu is hij afgekickt in een kliniek en klaar om weer de maatschappij in te gaan. Dat begint met een sollicitatie, waarvoor hij een dagje naar zijn stad Oslo terugkeert. We hebben dan zijn mislukte poging zich te verdrinken vers in het geheugen, de ambivalentie straalt van hem af en je houdt je hart vast.
Het weerzien met zijn oude kameraad Thomas is al meteen ontluisterend. Idealen hebben zich ook bij hem ontpopt als illusies. Thomas trekt maar meteen een pilsje open en klaagt over zijn seksloze relatie, doelloos wetenschappelijk onderzoek en het geestdodende effect van zijn ouderschap. Op persoonlijk vlak is het een warm weerzien, waarbij Thomas zich oprecht zorgen maakt over onheilspellende aanwijzingen van Anders. Er is een feestje, daar komt-ie toch wel naar toe vanavond?
Anders gaat toch maar naar het sollicitatiegesprek, waar hij een goede indruk maakt tot hij geconfronteerd wordt met het gapende gat in zijn CV. Ik was verslaafd zegt hij, en rent er vandoor. Ook heeft hij nog een afspraak staan met zijn zus, maar die durft zelf niet te komen en stuurt haar vriendin. Tussendoor belt Anders steeds naar zijn ex-vriendin in Amerika en spreekt haar voicemail vol.
Via de gesprekken krijgen we een beeld van het slagveld dat Anders met zijn verslaving heeft aangericht in zijn ouderlijk gezin. Opnieuw beginnen met een schone lei, hij heeft er geen fiducie in. En dat is volkomen invoelbaar. Op het feestje zet hij het op een drinken. Een sprankje hoop doemt nog op als een meisje hem daar leuk vindt.
Trier plaatst het persoonlijke verhaal van Anders in een algemener perspectief door een introductie van oude stadsbeelden van Oslo, begeleid door gesproken indrukken van willekeurige mensen die mooie herinneringen over de stad ophalen.
Oslo, August 31st maakt grote indruk door krachtige beelden met een melancholieke sfeer die het verhaal perfect ondersteunen en door sterk spel van Anders Danielsen Lie. Ook als hij lacht straalt hij een enorme triestheid uit. Een film die je bij de door het passende nummer Lamentation van de Noorse band Wild Birch begeleide aftiteling murw achterlaat. Melancholie is hier trouwens wel de juiste term: dit is hele mooie triestigheid.
Overige informatie:
Noorwegen, 2011
Speelduur: 90 minuten
Regie: Joachim Trier
Scenario: Eskil Vogt, Joachim Trier
Productie: Hans-Jorgen Osnes, Yngve Saether, Sigve Endresen
Camera: Jakob Ihre
Montage: Olivier Bugge Coutté
Art direction: Jorgen Stangebye Larsen
Muziek: Torgny Amdam, Ola Fløttum
Met: Anders Danielsen Lie, Malin Crépin, Hans Olva Brenner, Ingrid Olava
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1 Noors gesproken
Uitgave: Cinemien / Homescreen
VOD: Cinemalink.tv
Facebook pagina
