Twee verhalen over allesverzengende liefde worden door elkaar verteld. In Montréal is een succesvolle DJ gelukkig met zijn vriendin en twee tienerkinderen, maar zijn ex, zijn eerste liefde, komt niet over hun scheiding heen. In Parijs houdt een vrouw in 1969 veel te veel van haar zoontje met het syndroom van Down.

Dat die verhalen met elkaar te maken hebben, wordt gesuggereerd door kleine zaken. DJ Antoine (Kevin Parent) loopt bijvoorbeeld op het vliegveld een groep mongooltjes tegen het lijf die precies dezelfde tatoeages hebben als hij. Het duurt tergend lang voor het verband tussen de verhaallijnen een beetje duidelijk wordt. Het overdadige liefdesverdriet van Antoine’s ex Carole is een belangrijke leidraad. Ze herbeleeft de geschiedenis van haar relatie en bezoekt alternatieve genezers, op zoek naar verklaringen.

In de andere verhaallijn klampt Jacqueline (Vanessa Paradis) zich helemaal vast aan haar zoontje. Als duidelijk is dat hij het syndroom van Down heeft verdwijnt de vader uit beeld en richt zij zich helemaal op de ontwikkeling van haar zoontje. Als hij op school verliefd raakt en zij haar liefde met een ander moet delen, slaan de stoppen door.

De manier waarop de verhalen aan elkaar geknoopt worden, stelt hoge eisen aan de bereidheid van de kijker om onlogische zaken voor lief te nemen. Of er nu sprake is van reïncarnatie of van het uit psychische nood bedenken van een personage met een soort parallel leven, het gaat in beide gevallen redelijk ver. Kitsch ligt op de loer, het is wel veel allemaal.

Dat Jean-Marc Vallée weg komt met de geforceerde kronkels in het verhaal komt door de overtuigende manier waarop hij de personages schildert. Op filmisch niveau is het voortdurend genieten geblazen van prachtige, virtuoos gemonteerde beelden. Vooral het gebruik van muziek – onlosmakelijk verbonden met de herinneringen aan de liefdesgevoelens van de personages  – is erg overtuigend.

Startpunt was het jazznummer waaraan de film zijn titel ontleent, maar in het heden zijn het vooral Pink Floyd (Breathe), The Cure en Sigur Rós die in combinatie met de beelden pure magie oproepen.

Aanvullende informatie:

Canada/Frankrijk, 2011
Speelduur: 115 minuten
Regie, scenario en montage: Jean-Marc Vallée
Productie: Pierre Even, Marie-Claude Poulin
Camera: Pierre Cottereau
Art direction: Patrice Vermette
Met: Vanessa Paradis, Kevin Parent, Hélène de Florent, Evelyne Brochu, Marin Gerrier
Beeld: 1:2,39 anamorf
Geluid: DD 5.1 Frans gesproken
Uitgave: Cinéart
Distributie: Twin Pics
Officiële website