Paulo Sorrentino lapt alle conventies over hoe je een verhaal vertelt aan zijn laars in een film waar het plezier vanaf straalt. Perfecte scènes, stuk voor stuk visuele hoogstandjes, zo gemonteerd en gespeeld dat je van de ene verbazing in de andere valt. De maker liet zich in deze bizarre roadmovie geheel leiden door zijn muzikale voorkeuren, niet door logica.

Sean Penn speelt voormalig popster Cheyenne. Gemodelleerd naar Cure-voorman Robert Smith, compleet met make- up en uitbundig getoupeerd kapsel. Cheyenne heeft zich met zijn vrouw (Frances McDormand) teruggetrokken op een landgoed in Ierland. De redenen blijven lang onduidelijk, maar hebben te maken met fans die inspiratie tot het plegen van zelfmoord vonden in Cheyennes songteksten.

De rust, zeg maar gerust verveling, wordt verstoord door het bericht dat zijn Joodse vader in New York stervende is. Cheyenne komt net te laat om de man die hij dertig jaar niet gesproken heeft nog levend aan te treffen. Om het goed te maken wil hij de ergens in Amerika verblijvende nazibeul uit Auschwitz waarnaar de vader decennia op zoek was alsnog gaan vinden.

Aan absurde wendingen geen gebrek. Paulo Sorrentino (Il divo, La consequenze dell’amore) heeft een evenwichtige verhaalstructuur niet hoog in zijn vaandel staan. Riskant, maar met tal van onvergetelijke momenten als gevolg. De film dwingt je om ingesleten verwachtingspatronen los te laten. Als dat lukt, krijg je als beloning een geweldig avontuur.

De verschijning van Sean Penn alleen al is hilarisch. Traag bewegend met zijn onafscheidelijke rolkoffer, met geaffecteerde fluisterstem de ene briljante one-liner na de andere mompelend. Schitterend is ook de plompverloren in het verhaal geplaatste uitvoering van het Talking Heads nummer waar de film naar vernoemd is. In de concertfilm Stop Making Sense was het al een spektakel, maar wat hier met het decor gebeurt is helemaal krankzinnig.

Naast de film, in uitstekende beeld- en geluidskwaliteit, zijn op de DVD laconieke interviews te vinden met Paolo Sorrentino en David Byrne. Voor Sorrentino was het maken van de film een ware sentimental journey, een gelegenheid om te werken met zijn idolen. Hij benadrukt dat het lopen van risico essentieel is voor het maken van een kunstwerk. Zonder risico geen relevantie. De film bewijst zijn punt.

Aanvullende informatie:

Italië 2011
Speelduur: 118 minuten
Regie: Paolo Sorrentino
Scenario: Paolo Sorrentino, Umberto Contarello
Muziek: David Byrne, Will Oldham
Acteurs: Sean Penn, Frances McDormand, Judd Hirsch, Harry Dean Stanton
Extra’s: Interviews (18 minuten), Behind the Scenes (3 minuten)
Beeld: 2,35:1 anamorf
Geluid: DD 5.1 Engels gesproken
Uitgave: Cinéart
Distributie: TWIN Pics