César lijkt aanvankelijk een keurige man. De conciërge van een appartementencomplex in Barcelona wordt wakker naast een knappe vrouw en gaat aan het werk. Al snel komen zijn kleine, onopvallende pesterijtjes aan het licht. Hij is een depressieve man die zich op de been houdt door anderen ongelukkig te maken. Een ziek genoegen dat grote gevolgen heeft.

Je denkt aanvankelijk dat die vrouw in het bed zijn partner is, maar ze blijkt een bewoonster van het complex te zijn in wier leven hij geleidelijk binnendringt. Deze Clara (Marta Etura) is altijd vrolijk. César stelt zich als doel die glimlach te laten verdwijnen. Dat vindt hij leuk. Hij dringt haar kamer binnen – hij heeft alle sleutels – en verstopt zich onder haar bed. César doet lustvol verslag van zijn streken aan zijn bedlegerige moeder, niet in staat te reageren. De enige die iets in de gaten heeft is een bemoeizuchtig meisje in het portaal, die hem chanteert met haar kennis.

De informatie over wat César allemaal uitvreet wordt mondjesmaat verstrekt, zoals dat vaak gaat in een thriller. Het zou niet leuk zijn hier meer te verklappen. (César zou dit zeker wel gedaan hebben, en de trailer geeft ook een indruk.)

Het verhaal wordt helemaal verteld vanuit de hoofdpersoon, schitterend gespeeld door Luis Tosar, op een manier die medeleven oproept. Als er geleidelijk meer duidelijk wordt over zijn ware aard word je als kijker met een moreel dilemma opgezadeld. Dat maakt het verhaal vooral zo eng: mensen die je lijkt te kunnen vertrouwen kunnen juist het gevaarlijkst zijn. Aan psychologie doet regisseur Jaume Balagueró, bekend van de succesvolle zombiethriller [Rec], nauwelijks. Hoe of waardoor César zo geworden is, dat wordt zelfs niet aangestipt. Het maakt de film er niet minder eng om.

De als bonus meegeleverde making of is extreem lang, langer dan de film zelf. Aan de hand van de loop van het verhaal worden allerlei aspecten van de productie behandeld door de crewleden. Het is een mooi inkijkje in het productieproces, waarin weinig inhoudelijke zaken als thematiek of bedoelingen aan bod komen.

Aanvullende informatie:
Mientras Duermes, Spanje, 2011
Speelduur: 97 minuten
Regie: Jaume Balagueró
Scenario: Alberto Marini
Muziek: Lucas Vidal
Camera: Pablo Rosso
Met: Luis Tosar, Marta Etura
Extra: The Worlds of César, making of (105 minuten)
Beeld: 2,35:1, anamorf (extra 16:9 anamorf)
Geluid: DD 5.1 Spaans gesproken
Uitgave: Cinéart
Distributie: TWIN pics
Homepage