Een grote familie!?!?!
Bij de vele uitnodigingen die je ontvangt als je je inschrijft voor CES Las Vegas was er ook een van Monstercable, leverancier van audio- en videokabels die tijdens de CES de zogenaamde “Monsterawards” uitreikten met aansluitend een superconcert van James Brown.
Gewapend met perskaart begaven we ons dus de bewuste avond naar het Mirage hotel, waar de befaamde illusionisten Siegried en Roy hun shows met onder andere witte tijgers geven. Opnieuw een groot luxe hotel met veel mensen waarvan de meesten op weg naar ………het casino!
De zaal waar wij moesten zijn begon al aardig vol te lopen en als pers achter in de zaal was goed te zien dat de “Monsterdealers” trots waren bij deze “familie” te horen en zich verheugden op hun jaarlijkse bijeenkomst, zelfs al moest je de drankjes zelf afrekenen. De eigenaar van Monstercable de Noel Lee – de Head Monster - werd met veel gejuich onthaald en toen begon de prijsuitreiking; nooit geweten dat een mens zoveel kabeltjes kon verkopen en dan met een spuuglelijke award net zo blij is als met een Oscar. De uitreikingsceremonie duurde ons bijna te lang maar ja, James Brown, dat heeft toch wel wat. Eindelijk was het zover en direct viel hetgeen op dat eigenlijk al de hele avond storend was; de kwaliteit van het geluid. “Zou het aan de kabels liggen?”
Ooit zagen we James Brown tijdens het North Sea Jazz Festival en of je de muziek leuk vindt of niet, je raakte gegarandeerd onder de indruk van de show. Een grote band die voor de opwarming zorgde dan een grote zilveren cape die met veel bombarie werd afgedragen en James Brown tevoorschijn toverde die in razend tempo zijn gedeelte van het concert afwerkte. Swingen deed het echter wel.
Nostalgische redenen dus om vanavond nogmaals James Brown te zien optreden. Maar bijna hadden we hem toch over het hoofd gezien want hij droeg hetzelfde vergane glorie pak als de rest van de maar 10 koppige band en was eigenlijk gewoon een oude man die voor de zoveelste keer z’n kunstje stond op te voeren. Een beetje zielige vertoning dus en daarbij de al eerder genoemde abominabele geluidskwaliteit. Toen de heer Lee voor de zoveelste keer de aandacht kwam opeisen om ook James brown een award uit te reiken hielden we het voor gezien.
Soms kun je dus maar beter op je herinneringen blijven teren blijkt!
