Sammy Davis & Count Basie - Our Shining Hour
“Count?” “Yes Sam?” “This will be my shining hour!” Met deze conversatie opent het eerste nummer van een LP die eigenlijk al vijfentwintig jaar eerder opgenomen had kunnen worden. Tenslotte waren zowel de Count (geboren als William Basie) als Sammy Davis Jr. aan het eind van de dertiger jaren van de vorige eeuw beiden werkzaam in New York. Ook al zaten zij dan niet in hetzelfde circuit. Basie werd in die tijd beroemd met zijn band waarin o.a. trompettist Sweets Edison en saxofonist Lester Young zaten. Sammy - die het tapdansen had geleerd van de legendarische Bill “Bojangles” Robinson - trad als tapdanser op in het vaudeville, samen met zijn vader Sammy Davis sr. Ook gedurende de vijfentwintig jaar die vervolgens verstreken kwamen zij elkaar meerdere malen tegen waarbij het echter nooit tot een plaatopname kwam. Pas in 1964 brengt Quincy Jones hen met zijn arrangementen samen en worden er door Val Valentin in de maanden augustus en september in de Verve studio opnamen gemaakt voor de LP die als Verve V6-8605 op de markt komt.
Wie de LP beluistert krijgt eerder het idee dat beiden al jaren - dag in, dag uit – samen op de buhne staan. Zo naadloos sluiten zij op elkaar aan. Direct na de hierboven beschreven dialoog springt de Basie band in en wordt het nummer voortgestuwd waarbij het koper afgewisseld wordt met solo’s op trompet en met voorbeelden van William Basie’s minimalistische, melodieuze, lichtvoetige pianoloopjes. De combinatie van lichtvoetigheid, precisie en relaxatie die het geluid kenmerkt is uniek en direct te herkennen als het Basie geluid. Het tweede nummer ‘Teach Me Tonight” bouwt op dezelfde wijze voort waarna ‘Work Song” de sfeer weergeeft van gevangenen; “breaking rocks out here with the chaingang!” Het door de jaren heen in alle Basie bands een belangrijke plaats innemende slagwerk wordt hier afgewisseld met trompet, sambaballen en weer dat specifieke koper geluid.
“Why Try To Change Me Now” laat een gevoelige Sammy horen.Het op één na laatste nummer van de eerste kant “Blues For Mr. Charlie” is gearrangeerd door de pianist van Sammy; George Rhodes en de band is “in full swing”. Het mooiste nummer van de A zijde is tot het laatst bewaard; “April In Paris”. Met name dit nummer en het tweede nummer dat door George Rhodes gearrangeerd is – “The Girl From Ipanema” dat op de B zijde staat – belicht de zeer relaxte kant van Davis jr. “New York Blues” wordt ingeluid door subtiele pianoklanken waarna Sammy roept; “Let’s get it on, Count!” Dit is niet tegen dovemansoren gezegd. De band spettert en Sammy scat.
Nog sterker is het tweede nummer;”You’re Nobody Till Somebody Loves You” al doet het volgende “She’s A Woman” daar nauwelijks voor onder. Even ben ik bang dat Sammy over zijn eigen tong zal struikelen wanneer hij in een soort van “rapping avant la lettre” alle kwaliteiten en vaardigheden van de moderne vrouw in halsbrekend tempo de revue laat passeren. Ondanks de pulserende onderstroom van de band houdt hij zich echter prachtig op de been. Het kippenvel inducerende “The Girl From Ipanema” brengt een sensueel zwoele sfeer. Astrud Gilberto met begeleiding van echtgenoot Joao en saxofonist Getz heeft een prachtige versie van dit nummer neergezet. Maar Sammy is naar mijn smaak beter in staat om de indruk over te brengen die de passerende heupwiegende Braziliaanse schone op een man maakt. Kong kong, tsjiekie tsie, kong kong! Het nagenieten van de fraaie saxsolo en de uitstervende klanken – kongke tsjiekong …yeah! – wordt abrupt onderbroken door het krachtige “Keepin’ Out Of Mischief Now” waarin degelijke bigband swing geboden wordt die doet denken aan nummers van kant één.
Het laatste nummer eindigt weer met een conversatie die begonnen wordt door Sammy; “Well Count, it’s been a Ball!” Ze beginnen te praten over “the good old days” en over het W. C. Handy Theater in Memphis waar de vader en oom van Sammy – waarmee hij ooit het Will Mastin Trio vormde – nog gedanst hebben. Vervolgens ontwikkelt zich à l’improvise een samenspel van bigband, piano en tapdansende Sammy die The Count aan het eind doet verzuchten; “One take…you won’t get nothing better than that”. Zoals Don Cerulli in zijn originele liner notes al aangeeft; nothing’s better than the best. Dat geldt niet alleen voor de performance maar zeker ook voor de kwaliteit van de Duitse persing. Een mooie heldere opname met veel dynamiek, lucht en aftekening van de opnameruimte. Schrikt u overigens niet van het laatste nummer. Het zand wat u hoort schuren bevindt zich niet tussen uw kostbare naald en de groeven in het vinyl maar tussen Sammy’s zolen en de vloer waarop hij danst.
Aanvullende Informatie :
Format: LP / 180 grams Vinyl
Label / Distributeur: Speakers Corner Records / Technicom
Tel. distributeur : 035-6237170
