Als pianomuzikant heb je het in de jazzwereld niet makkelijk. Er zijn enkelen die erg groot zijn geworden en daar mag je altijd tegen opboksen, terwijl je een eigen stijl hanteert en al vele grote namen hebt mogen vergezellen. Zo’n artiest is Kenny Werner, die onlangs het album Me, Myself And I uitbracht.
De eigentijdse manier van pianospelen die Kenny Werner zichzelf eigen heeft gemaakt is tot bloei gekomen door samenwerkingen met enkele groten der aarde. Ik noem slechts diverse jazz-orkesten, zoals die uit Keulen, Stockholm, The Village Vanguard Orchestra, het Metropool Orkest, en meer. Hiervoor componeerde en bewerkte Werner diverse stukken. Maar ook samenwerkingen met Patricia Barber, Toots Thielemans, Chris Potter, Dave Douglas en nog vele andere vooraanstaande jazzartiesten ging hij niet uit de weg.
Me, Myself And I werd live opgenomen in de club Upstairs Jazz Bar and Grill voor het Montreal Jazz Festival afgelopen jaar. Het spelen in een dergelijke setting terwijl er –op de cd ook hoorbaar- wordt gedineerd is wat ongewoon voor een muzikant die gewend is om zich te laten leiden door andere artiesten die met hem een podium delen. Toch weet Werner het publiek (en de luisteraar) te nopen om de aandacht op hem te vestigen door een afwisseling van bekende tonen in een zee van sereniteit die zomaar naadloos overvloeien in een spanningsspel met veel improvisatie.
Werners enige eigen compositie Balloons is luchtig en speels terwijl de dertien minuten durende track Blue Is Green van Miles Davis of het van Thelonious Monk afkomstige Round Midnight veel meer inspeelt op de diepste regionen van de emotieoverdracht die het snaarinstrument teweeg kan brengen. Ook aanwezig op deze cd zijn Giant Steps (Coltrane) en A Child Is Born, waarvan de laatste erg uitgebreid is. De ware kunsten van Kenny Werner zijn echter het beste te horen op het bloedmooie I Had A King, een studie op de track van Joni Mitchell uit 1968. Bijna acht minuten spanning, gevoelsoverdracht en puur speelplezier. Werner weet lichtvoetig te zijn waar nodig en verrijkt de track op die wijze met emotie. De opname en productie van Me, Myself And I zijn voorbeeldig goed en dat maakt van deze live-cd een flinke aanrader voor liefhebbers van neo-pianojazz.
Label: Justin Time via Challenge Records
Speelduur: 66:15 minuten
Website
