De wereld van kabels is een slangenkuil. Het is lastig om het kaf van het koren te scheiden in een markt waar marketing een flinke vinger in de pap heeft. En dan is het nog een hele opgave om de juiste match in de installatie te vinden. De afgelopen weken ben ik in de (wurg)greep van de Zillion luidsprekerkabel genomen. Weliswaar adembenemend, maar niet verstikkend.
Het is op een winterse zaterdagavond wanneer Cees van Haaren, senior designer en manager van SEEC langs komt om de Zillion luidsprekerkabel af te geven. SEEC -Scientific Essential Equipment Company- is een Nederlands bedrijf en staat misschien meer bekend vanwege zijn netfilters dan om zijn speakerkabels. Feit is dat ze bij SEEC begrijpen hoe je apparatuur met elkaar moet verbinden en met welke problemen je daarbij te maken krijgt.
Vooral aan impedantie aanpassing wordt veel aandacht besteed. Hun voor- en eindversterkers hebben echte 75 Ohm in- en outputs. Actieve interlinks waarborgen een correcte elektrische verbinding tussen componenten van andere merken die het niet zo nauw met deze parameters nemen. De testsessie concentreert zich ditmaal op de top speakerkabel van SEEC en die moet het doen zonder toeters of bellen.
Opbouw en filosofie
De Zillion is een vrij stugge kabel, die je vanwege zijn opbouw niet rücksichtslos 90 graden de hoek om mag leggen. Als bescherming is er een harde geribbelde kunststof mantel gebruikt. Het bijzondere van de kabel zit ‘m onder meer in de isolatie van de individuele geleiders. Elke geleider is slechts met een micron dikke -dunne zou hier beter op zijn plaats zijn- coating geïsoleerd. Denk hierbij aan hoe de wikkelingen van een transformator zijn geïsoleerd. Te vaak en te scherpe buigingen zouden de isolatie op den duur kunnen beschadigen.
Op mijn vraag uit welk materiaal de kabel is opgebouwd laat Cees bijna triomfantelijk weten dat het geleidende materiaal "gewoon" hoogwaardig en zuiver koper is en dat er geen andere "hulpmiddelen" zoals zilver of andere metaalsoorten zijn gebruikt. Het geheim van de smid zit hem ( volgens Cees van Haaren. red.) hier dus niet zozeer in het materiaal als wel in de kennis en kunde van de ontwerper. Om het zogenaamde skin effect aan te pakken (de eigenschap van hoge frequenties om naar de buitenkant van de geleider te trekken, waardoor versmering van het geluidsbeeld kan ontstaan) zijn relatief dikke aders gebruikt: in totaal 12 stuks die in een soort van spiraal in elkaar zijn gedraaid.
Hierbij zijn de "plussen" en de "minnen" niet om en om gevlochten, maar juist zo willekeurig mogelijk onder elkaar verdeeld. De kabel kenmerkt zich door lage capaciteit (+/- 1500pF) voor een betere weergave hoge frequenties, een lage inductie (< 3uH) voor gelijktijdig frequentie verloop en lage eigen weerstand (< 10mOhm) om verliezen op pulsen te elimineren. Standaard wordt de Zillion met banaanpluggen afgemonteerd, waarop in een handomdraai ook spades kunnen worden geschroefd. Naar wens van de klant kan de kabel ook direct met spades worden geleverd. Deze worden dan in plaats van de banaanpluggen op de kabel gesoldeerd en dat scheelt weer een extra overgang.
Aansluiten en luisteren 
Onder vakkundig toezicht laat Cees mij de kabels tussen de Levinson en Logans monteren. Met ruime bocht wordt de Zillion naar de achterwand geleid om daarna weer met een subtiele slinger tot de versterker te komen. De zwarte isolatie stoort niet in het interieur en met zijn 1 cm doorsnee is hij ook niet te prominent aanwezig. Ik hoef geen polsdikke boa-constrictor over de vloer te hebben.
En dan het grote dilemma. Eerst een week laten inspelen zonder te luisteren, of meteen de vuurdoop geven? Ik besluit voor een eerste indruk en Pat Metheny verdwijnt in de cd-lade. En het valt me absoluut niet tegen. Verwacht je van een kabel koud uit de doos een wat terughoudend en lomp geluidsbeeld waar de randjes nog niet van zijn afgesleten, de Zillion laat hier al meteen erg prettig en levendig beeld neerzetten.
Met de wetenschap dat het in de komende weken alleen nog maar kan verbeteren verheug ik me op de donkere januari avonden.
