De favorieten van… Giovanca

Tekst: Jochem Geerdink

Giovanca Desire Ostiana (Alkmaar, 1977) is een vrouw van vele disciplines. Model, tekstschrijver, doctorandus Orthopedagogiek. Maar bovenal veelzijdig zangeres, met sterk jazzy inslag.

Nadat Giovanca begin 2007 als solozangeres onderdeel uitmaakt van het project Unsigned: The Mighty 8 van het Nationaal Popinstituut, begint het balletje te rollen. Ze neemt een duet op met Wouter Hamel (As Long As We’re In Love) en is ook te horen op albums van Relax en Typhoon. In 2008 verschijnt haar debuut, de jazzy plaat Subway Silence. Giovanca werd verkozen tot 3FM Serious Talent en in 2009 ontvangt ze zelfs de 3FM Serious Talent Award en de Laren Jazz Award.

Foto: Yamandu Roos

In maart van dit jaar verscheen niet alleen haar tweede langspeler While I’m Awake, uit handen van Frank Boeijen ontvangt ze tevens een Zilveren Harp. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, krijgt ze tijdens een optreden in De Wereld Draait Door van presentator Matthijs van Nieuwkerk een gouden plaat voor haar debuut. Hoog tijd voor HiFi.nl om Giovanca - in haar favoriete Amsterdamse cafeetje - te vragen naar haar favorieten en voorkeuren.

Mijn hifi-set

“Mijn geluidsinstallatie is niet hightech of supersonisch, daarvoor heb ik te weinig verstand van al die kabeltjes en snoertjes. Het setje van Sony dat ik heb, is gewoon lekker simpel en degelijk. Stiekem ben ik meer een platenspeelmeisje, ik heb een heel krakkemikkig oud platenspelertje. Die beleving vind ik fijner dan echt hifi-geluid. Het geeft mij het gevoel van vroeger, bij mijn ouders thuis. Hoe mooier en helderder je het kunt maken, hoe meer voor mijn gevoel de ziel een beetje verdwijnt. Van mij mag het juist lekker groezelig klinken.”

Favoriete genre

“Door mijn ouders - zij komen van Curaçao - ben ik opgegroeid met soul en jazz. Maar ook met gospel en latin. Ik heb best veel van mijn vader overgenomen. Hij luisterde veel naar artiesten als Marvin Gaye, Curtis Mayfield, Bill Weathers en Donny Hathaway. Het ging alle kanten op, maar was wel heel zwart. Mijn vader ging ook altijd naar North Sea Jazz en nam dan ansichtkaarten mee van artiesten die daar optraden, zoals Sarah Vaughan. Ik durf wel te stellen dat mijn vader mij geschoold heeft. Hij liet mij luisteren naar zangeressen als Donna Summer en Randy Crawford, onder tieners destijds niet de meest populaire artiesten. Al mocht ik nooit met hem mee naar North Sea Jazz, haha. Dat is ook eigenlijk pas de laatste jaren meer iets voor jongeren, denk ik. In mijn jeugd in de jaren tachtig luisterde ik veel naar Madonna, Michael en Janet Jackson en Paula Abdul. En je had die roodharige T’Pau met China In Your Hand. Of Maria Magdalena van Sandra. GE-WEL-DIG vond ik dat! Nog steeds trouwens. Je kunt wel proberen alles te benoemen, maar sommige nummers doen je gewoon iets.”

Helden/All time favourites

“Minnie Ripperton. Ik blijf het zeggen, maar zij is verreweg mijn grootste muzikale held. Zij werkte met Charles Stepney en Leon Ware als producer, die vind ik ook geweldig. En hoe cliché misschien ook, ik ben Stevie Wonder-gek. Ik kan echt in zijn muziek duiken en steeds weer iets nieuws ontdekken en mij afvragen hoe hij iets zingt of hoe hij iets doet. Ook Dionne Warwick wil ik zeker noemen. Een geweldige zangeres, zo beheerst.”

Ik gruwel van…

“Gruwelen vind ik een groot woord, maar je moet mij niet bij een heavy metalconcert waar mensen aan het grunten zijn, neerzetten. Waar ik ook niet vrolijk van word, is van die enorm gladde r&b. Van die platen die van A tot Z zijn geautotuned, waardoor iedereen klinkt als Rihanna of Ne-Yo.”

Guilty Pleasure

“Ik weet niet of het echt een guilty pleasure is, maar ik vind Snow Patrol erg leuk. Ik wil ook naar hun concert. Daarnaast vind ik De Staat te gek, hoewel dat af en toe wel heavy is. (denkt hardop)Wat is nu echt mijn guilty pleasure… Ik heb ook de elpee van Jesus Christ Superstar in de kast staan. En vorig jaar zag ik op The Hague Jazz Concha Buika, een flamencozangeres. Een heel heftige en donkere stem over flamencoklanken. Dat moet je maar eens luisteren, BI-ZAR gewoon.”

Omvang muziekcollectie

“Ik heb het nooit geteld, maar heb wel heel veel. Een stuk of acht, negen grote cd-rekken vol en daarnaast een kast vol elpees. Downloaden doe ik niet aan, op iTunes heb ik nog nooit iets gekocht. Ik heb wel een iPod, maar die wordt bijgehouden door een vriend. Daarnaast ben ik zo iemand die graag het hoesje en boekje vasthoudt en doorbladert tijdens het luisteren.

Foto: Yamandu Roos

En ik fiets ontzettend graag naar Concerto (een Amsterdamse platenzaak, red.) om lekker door de bakken te struinen. Het is allemaal psychologisch, maar dat geeft mij gewoon het gevoel dat het ‘echter’ is.”

Verzamelaar?

“Dat wel, van sommige artiesten wil ik gewoon alles hebben. Ik vind dat als je van Stevie Wonder houdt, je het niet kan maken iets van hem niet in je kast te hebben staan. Ook van Erykah Badu heb ik alles, zij betekent als icoon veel voor mij. Zelfs al brengt ze een cd uit die ik misschien niet direct voel, dan nog móet ik die gewoon hebben.”

Elpee of cd?

“Wanneer ik kan kiezen, koop ik de elpee. Het liefst tweedehands. Een tijdje terug deed ik wat instores in platenzaken. Dan verheug ik mij vooraf al dat ik daarna nog even kan hangen om door de platenbakken te gaan om te kijken of er nog wat leuks bij zit. Helaas heb ik tijdens Koninginnedag nooit zoveel tijd, maar probeer wel altijd een rondje te lopen over de Vrijmarkt. Op zoek naar mooie elpees. Je verbaast je er echt over wat mensen soms weg doen. Wanneer ik dan een bijzonder album tref, kan ik mijn enthousiasme altijd maar moeilijk verbergen, haha.”

Meest memorabele muziekbeleving

“Without a doubt D’Angelo op North Sea Jazz in 2000. Ik heb daarvoor en daarna nog heel veel toffe dingen meegemaakt. Zo ging ik ook kapot toen ik voor het eerst The Fugees zag. Toen was ik stiekem weggesneakt thuis om het concert te kunnen zien, terwijl ik midden in mijn examens zat. Maar D’Angelo op NSJ… Wauw! Ik was 22, 23 en voelde gewoon dat ik aanwezig was bij een legendarisch concert. Er zat iets in de lucht, nog voor het optreden begon. Die stem en die moves, oh my God! Achter mij zeiden mensen: ‘hij is gewoon een combinatie van Prince en James Brown en verder niet uniek’. ‘Maar dan wel de Prince en James Brown van onze generatie, dus houd je mond’, antwoordde ik.”

Mijn hifi-tip

“Verdiep je in waar je naar luistert, dat geeft muziek extra waarde. Blader door het boekje en kijk wie er allemaal hebben meegewerkt aan het album. Zoek uit wanneer het album is opgenomen, in welke tijdsgeest. Het kan je luistergenot verrijken. Ik weet nog dat ik dat eens deed bij een album van Stevie Wonder, dat ik al te gek vond. Toen ik las dat én Diana Ross én Minnie Ripperton backing vocals deden, dacht ik: wát? Toen ik het album nog een keer luisterde, hóórde ik dat ook. En kreeg het daardoor voor mij nóg meer waarde.”