Ane Brun

Noem het americana, indie-folk of gewoon melancholische gitaarmuziek. Het maakt Ane Brun niets uit. Ze maakt gevoelige en vooral persoonlijke muziek, that’s it. Pas op haar 21e pakte Brun (Molde, Noorwegen 1976) de gitaar op, maar sinds haar debuut Spending Time with Morgan (2003) is Ane Brun een snel opkomende ster.


En niet alleen in Zweden en Noorwegen, waar ze een duet opnam met Madrugada en een stadiontour deed met haar jeugdhelden van A-Ha, en waar haar nieuwe plaat direct na de release binnenkwam op één in de iTunes-lijsten. Ook Amerika, Japan en Europa lopen warm voor de blonde Noorse, die al jaren in Stockholm woont.

Haar langverwachte derde studioplaat (haar vijfde album) Changing of the Seasons werd opgenomen onder leiding van de IJslandse producer Valgeir Sigurdsson (Björk, Sigur Rós). De strijkarrangementen zijn voor rekening van de Amerikaanse componist Nico Muhly (Antony & The Johnsons, Lou Reed, Björk, Philip Glass). Het album werd uitgebracht op Bruns eigen platenlabel DetErMine Records, ofwel ‘Dit zijn mijn platen’ in goed Noors. Een dag voor de West-Europese release van Changing of the Seasons betrok Brun met haar vriendje een Amsterdamse hotelsuite. Voor HiFi.nl maakte ze graag een uurtje vrij. Aflevering 19 van de Muziekbeleving Van…

“Zolang als ik me kan herinneren was er muziek thuis. Mijn moeder gaf pianoles aan huis, en ze zong veel. Klassiek en jazz. Ze leerde me ook een beetje piano spelen, maar het is nooit mijn instrument geworden. Mijn vader was ook veel met muziek bezig, maar meer als luisteraar. Hij had een indrukwekkende vinylcollectie. Vooral jazz. Wij, de kinderen, mochten zijn platen ook draaien. Hij legde ons uit hoe de platenspeler werkte, en zo draaide ik al jazzplaten toen ik nog een kind was.”

Herbie Hancock

“Toen ik een jaar of zeven was, ging ik voor het eerst echt naar muziek luisteren. Weet nog precies wanneer. Op Moldejazz bij Herbie Hancock. Moldejazz is een groot jaarlijks festival in Molde, waar ik ben geboren en opgegroeid. Mijn ouders gingen er altijd heen. Elke zomer kwamen daar de grote sterren. Herbie Hancock was mijn eerste concert. Het maakte erg veel indruk. Voor het eerst luisterde ik echt naar muziek. Ook Chaka Khan kan ik me nog herinneren uit die tijd. Twee jaar geleden heb ik zelf voor het eerst op Moldejazz gespeeld, op het grote podium tussen artiesten als Paul Simon en Van Morrison. Maar het was vooral speciaal omdat het daar was.”

Ontrendy

“Mijn eerste singles kreeg ik rond mijn zevende, achtste. Janet Jackson en Cliff Richard, en wat Zweedse popdingen. Erg ontrendy allemaal. In mijn vroege tienerjaren was ik vooral bezig met typische popdingen. Eurythmics, Whitney Houston, Bobby Brown. Was jarenlang fan van Tina Turner. Ik had zelf alleen een cassettedeck met radio. Zo’n dubbeldekker, met een fast forward-knop. Je kon ermee versneld van cassette naar cassette dubben. Hij draaide ook vanzelf om, geweldig. Sommige dingen liet ik eindeloos doordraaien, zoals Neneh Cherry. Ik ken al haar raps nog steeds uit mijn hoofd.”

Smaak

“Rond mijn vijftiende ontstond er een meer definitieve muzieksmaak. Werd een grote fan van U2, en later ook Rage Against The Machine en dat soort rockbands. Was erg fanatiek met muziek bezig, maar nog fanatieker met sport. Ik wilde een hele goede sporter worden. Ik deed aan rhytmics, een vorm van gymnastiek. Daar wordt soms en beetje lacherig over gedaan, maar het is een mooie sport. Je deed je oefeningen op vaak mooie instrumentale muziek. Vooral klassiek en soundtracks. Rhytmics was de reden dat ik pas op mijn 21e de gitaar oppakte.”

Vinyl

“Ik mis vaak de platen van weleer. Wil terug naar die tijd, en heb daarom besloten weer serieus vinyl te gaan kopen. Ik wil iets fysieks in handen hebben. En heb het idee dat veel muziek anders verdwijnt. Cd’s gooi je veel sneller weg dan elpees. Vinyl is voor muziek de enige manier om echt te overleven denk ik. Daarom breng ik binnenkort op mijn eigen label al mijn cd’s uit op vinyl. Te beginnen met Changing of the Seasons. We zijn nu in bespreking met de persers.”

Anti-beweging

“Vinyl heeft wel degelijk toekomst denk ik. Terwijl cd-winkels langzaam uitsterven, is vinyl springlevend, tenminste in Scandinavië. Een vriend van me heeft in Stockholm een platenzaak met nieuwe en tweedehands platen. Dat loopt als een trein, zegt hij. Er is denk ik een soort anti-beweging aan de gang. Niet iets massaals, maar wel net genoeg om het vinyl levend te houden.”

PJ Harvey

“Ik heb zelf een simpele Technics-platenspeler. Maar heel vaak gebruik ik hem niet. Mijn collectie vinyl stelt nog weinig voor. Maar dat gaat dus veranderen. Ik hoop straks hier in Amsterdam nog wat tijd over te hebben om platen te scoren. Heb gehoord dat hier veel platenzaakjes zijn. Ik heb zo’n vijfhonderd cd’s, niet echt veel. Ik ben een tijdje fanatiek verzamelaar geweest van het werk van Ani DiFranco en PJ Harvey. Daar heb ik wel zo’n beetje alles van. Als ik iemand naar keuze zou mogen tekenen op mijn label, dan zou het PJ Harvey zijn. Maar dat zijn helaas slechts dromen.”



Melancholische folk

“Wat ik tegenwoordig koop is veel oude jazz. En meer avontuurlijke popdingen als Radiohead. Hun laatste cd is weer briljant. Ik hou de muziekbladen bij, lees vooral de recensies goed. Hou muziek uit mijn eigen genre bij. Noem het melancholische akoestische folk, singer/songwriter of americana. Mijn laatste ontdekking is Bat for Lashes, een Britse zangeres en muzikant, die dromerige, maar ook heavy muziek maakt. Een spannende kruising van Regina Spektor en PJ Harvey.”


Mp3

“Muziek luisteren doe ik meestal in mijn eentje. [lachend] Wil niemand lastig vallen met mijn weirde smaak. Als ik reis heb ik altijd mijn iPod op. Erg praktisch, al is het geluid niet altijd even goed. Net als de mp3: erg praktisch, but it takes away the music. It’s so uncharming, so very unsexy. Kids zullen het vast niet met me eens zijn, maar ik vind het soms moeilijk om naar mp3’s te luisteren.”

Hifi-set

“Een jaar geleden heb ik besloten om een goede installatie te kopen voor thuis in Stockholm. Ik bezocht een hifizaak in Stockholm en realiseerde me toen pas wat een verschil het maakt of je goed of slecht spul hebt. Ik heb donkerbruine houten B&O-speakers aangeschaft en een NAD-versterker. Op goede apparatuur geniet je zoveel meer van muziek. Je bent gegarandeerd van jaren aan muzikale kwaliteit en het is ook nog ’s mooi om naar te kijken.”

Atlantis

“Mijn hifi-set is hartstikke nieuw, maar klinkt warm en retro. Voor Changing of the Seasons ben ik op zoek gegaan naar precies zo’n geluid. De strijkers zijn opgenomen in de nieuwe, supermoderne Greenhouse Studios in Reykjavik. Lekker cheesy geluid. Maar ik wilde ook bewust een retro-sound, een nieuw geluid voor mij. Kwam uit bij de Atlantis-studio in Stockholm. Een oude, legendarische studio waar Abba en andere grote Zweedse bands hun platen opnamen. Ze hebben daar allemaal grote analoge compressors staan. De atmosfeer is geweldig en de sound warm.”

Gillian Welch

“Mijn mooiste muzikale ervaring? Daar heb ik een liedje over geschreven op Changing of the Seasons! Het heet Gillian. Een paar jaar geleden zat ik in een serieuze dip. Noem het een burn-out. Door de stress van steeds weer optredens geven, steeds weer platen maken en steeds weer promotie was ik de mooie kanten van muziek vergeten. Ik had maandenlang niet de puf om naar muziek te luisteren. Toen kwam een vriend aanzetten met Soul Journey van Gillian Welch. Door die plaat kwam ik als het ware weer terug bij me zelf. Zo mooi, zo herkenbaar. Mijn hart stond weer open voor muziek. Misschien wel dankzij Gillian Welch ligt deze plaat nu voor je.”

Mocht u van Ane Brun willen zien dan staat er een concertregistratie op Fabchannel