“Schiet de verbouwing lekker op meneer? “, lacht de caissière me toe met een guitige blik in haar ogen. Geen vijf cent voor haar gedachten als ze me de ene tapijttegel op de band ziet leggen die ik zojuist uit het koopjesrek heb gepakt. Tja, ik heb me weer eens laten verleiden tot het uitvoeren van allerlei tweaks aan de set. Weet zij veel.

“Je wordt bedankt Erwin!” bedenk ik me. Net toen ik helemaal tevreden was met de set nodigde hij me uit om eens naar zijn set te gaan luisteren. Na elkaar een tijdje uit het oog verloren te hebben kwamen we bij toeval weer met elkaar in contact. Beiden dezelfde hobby, muziek en geluid, en beiden besmet met hetzelfde audiovirus. Symptomen: niet rusten voordat de set zo optimaal mogelijk klinkt, genezingskansen:  nihil, ook niet op langere termijn. Een bezoek aan Erwin bracht dus ook een zeker risico met zich mee, maar goed, dat had ik graag voor over. Geprikkeld echter door nieuwsgierigheid (“ja, ik heb nogal wat gewijzigd in de set”) en gewapend met een aantal van mijn favoriete CD’s toog ik naar hem toe.

Van luisteren kwam echter niet zo heel veel. Ja, de CD’s vonden hun weg wel in de speler, die inmiddels ook een inwendige metamorfose had ondergaan in de vorm van een nieuwe klok en wat andere aanpassingen. Veel gepraat werd er, over alles wat er de laatste tijd gebeurd was, over de nieuwe componenten in de set, over de akoestische aanpassingen in de luisterruimte en wat dies meer zij. Eerlijk is eerlijk, al die aanpassingen en tweaks hadden het geluid in de set zeker op een hoger plan gebracht. Het geheel klonk veel losser en transparanter vergeleken met een tijd terug, complimenten ervoor! “Tip” zei Erwin lachend op het moment dat ik op het punt stond om te vertrekken, mijn jas al aan en staand bij zijn voordeur. “Experimenteer eens met de plateaus waar je luidsprekers op staan”. Hij wijst nog naar de natuurstenen tegels die hij van onderen met tapijt bekleed heeft. “Scheelt veel!”  roept hij me nog na. Veel tijd om er lang over na te praten had ik echter niet, de trein wacht nu eenmaal niet op treuzelaars.

Op weg naar huis lieten die laatste woorden van Erwin me niet los. Verdorie, ik had de plateaus toch laatst voorzien van vilt. Dat was ten opzichte van de vorige situatie, de luidsprekers niet op de plateaus plaatsen maar gewoon op onderzettertje op het laminaat waar de spikes van mijn speakers in stonden, al een hele verbetering. Maar ja, tapijt eens uitproberen, misschien heeft ie wel een punt. Zou het dan toch… bedankt Erwin voor de onrust in mijn hoofd!

Een stem doorbreekt mijn afgedwaalde gedachten. “ Drie vijfennegentig”  gebiedt de caissière mij te betalen  terwijl ze me met een grijns aankijkt. Plots sta ik weer in de harde werkelijkheid, aan de kassa van de bouwmarkt. Tijd om af te rekenen. De ogen in mijn rug zeggen me dat niet alleen de caissière van de bouwmarkt, maar ook de inmiddels lange rij achter me mijn gehannes met die ene tapijttegel wel een komisch schouwspel vind en ik haast me dan ook om me te bevrijden van deze enigszins genante vertoning. Eenmaal thuis aangekomen gaan eerst een paar CD’s in de lade van de CD-speler. Genoeg geluisterd. Luidsprekers van de plateaus, tegels van de vloer en vilt eronderuit. Mijn vrouw slaat het schouwspel gade met een lieve glimlach op haar gezicht. Ze weet inmiddels ook wel wat gaande is, wetende dat het lijden aan het audiovirus niet behandelbaar is maar gelukkig niet erg gevaarlijk. Na ongeveer een kwartier gaan de tegels weer onder de luidsprekers, nu voorzien van een dikke tapijttegel aan de onderkant.

Wat een tegenvaller! De weergave is er duidelijk op achteruit gegaan. Er lijkt niet alleen minder laag uit de speakers te komen, het geluid blijkt nu meer aan de luidsprekers te plakken, terwijl het in de oude situatie met gemak de kamer in werd geprojecteerd. Paniek slaat toe. Het moet toch anders kunnen. Beter kunnen. Opnieuw hetzelfde vilt onder de tegels lijkt geen optie. Mijn blik valt op een paar houten platen die ik destijds voor dezelfde doeleinden heb laten zagen. En geen succes bleken te zijn destijds. Dikke eikenhouten platen van een grotere diameter dan mijn natuurstenen platen en ook dikker, bijna vijf centimeter. Zou het dan …. Te weinig tapijt. Wat zal ik doen? De onrust in mijn lijf weigert te verdwijnen en, tegen mijn zin in maar gedreven door het audiovirus besluit ik maar weer terug te gaan naar de bouwmarkt voor een nieuwe tapijttegel. Toch ook maar weer wat viltjes kopen, je weet maar nooit.

“Het schiet ėcht lekker op bij u thuis!?” schatert dezelfde caissière,die me een paar uur eerder aan de kassa geholpen had,  het uit. Ik maak een grapje, lach haar toe maar van binnen besterf ik het. Ik stel me zo voor dat ze ’s avonds als ze thuis komt nog wat leuks te vertellen heeft aan haar partner. Over die klant, die waarschijnlijk een zo grote woonkamer heeft dat 1,5 tapijttegel genoeg bleek om de vloer in zijn geheel te leggen.

Gelukkig pakte de operatie tapijt-kleven-onder-dikke-houten-platen beter uit als dezelfde actie onder de natuurstenen platen. Tijd voor een vergelijking: tapijttegel verwijderen onder de natuurstenen tegels en nieuw vilt eronder. Klonk immers ook niet slecht. Mijn vrouw is inmiddels niet meer te bekennen, de wijk genomen naar rustiger bestemmingen in ons huis. Ze heeft dit al te vaak gezien om het nog interessant te vinden.

Resultaat: natuursteen bekleed met vilt klinkt beter dan hout bekleed met tapijttegel in mijn situatie. Het laag lijkt met meer gemak uit de luidsprekers te vloeien terwijl de muziek zich met meer gemak losmaakt van de luidsprekers. Ik erger me, is deze operatie voor niets geweest? Dit kan toch niet! Deze gedachte doet me besluiten het vilt wederom te verwijderen van de onderkant van de tegels. Echter, in plaats van de onderkant in zijn geheel te voorzien van tapijttegel besluit ik de hoeken van de tegel te voorzien van stukken tapijttegel van ongeveer 10 cm2.

Eindelijk! Een kleine doch hoorbare verbetering ten opzichte van het vilt onder mijn natuurstenen tegels. Het laag lijkt zich nog meer gemak uit de luidsprekers te vloeien terwijl de muziek zich, zowel in de breedte als ook de diepte, nog meer losmaakt van de luidsprekers. Eindelijk rust … voor hoelang? Voorlopig maar even geen contact met Erwin …